Żal to może zbyt delikatnie - raczej ból, jakby mi wyrwano serce.Sake pisze:Chyba rozumiem dlaczego...zbyt duży żal kiedy się z nich budzisz?Szura pisze:Jeśli chodzi o sny, ja się boję tych szczęśliwych, utopijnych.
Kiedyś miałam taki, po zerwaniu z facetem, śniło mi się, że dalej jesteśmy razem, a kiedy we śnie uświadomiłam sobie, że to nieprawda, to obudziłam się zapłakana.... :/
Ja kiedyś miałam taki cykl snów, po których zawsze budziłam się strasznie zawiedziona i waliłam głową w poduszkę. Ciągle śniło mi się, że udało mi się z pewnym nim w końcu porozmawiać, że wszystko wyjaśniliśmy sobie, pogodziliśmy sięi znowu było dobrze jak kiedyś, znowu mogliśmy ze sobą rozmawiać.Szura pisze:Żal to może zbyt delikatnie - raczej ból, jakby mi wyrwano serce.Sake pisze:Chyba rozumiem dlaczego...zbyt duży żal kiedy się z nich budzisz?Szura pisze: Jeśli chodzi o sny, ja się boję tych szczęśliwych, utopijnych.
Kiedyś miałam taki, po zerwaniu z facetem, śniło mi się, że dalej jesteśmy razem, a kiedy we śnie uświadomiłam sobie, że to nieprawda, to obudziłam się zapłakana.... :/
Nie, to ja już wolę koszmary.
Ja mam zdecydowane za dużo takich snów, za dużo...Raskal pisze:Pamietam jeden tak piekny i relistyczny sen, ze po obudzeniu sie az mi sie lzy w oczach zakrecily gdy zdalem sobie sprawe ze to nieprawda, ze musze wrocic do szarego, ponurego swiata.
Nudne?! Zamienimy się? Moje nie są nudne, nie powiem też żeby były interesujące, ciekawe. Są przerażające. Np śniło mi się, że budzę się w swoim pokoju,jest tak ciemno, że ledwo widzę zarysy mebli, wszystko było do bólu realistyczne, do momentu kiedy ktoś/coś nie zaczyna mnie łapać lodowatymi, kościstymi palcami za ręce, potem słyszę czyjeś głosy, nie rozumiem słów, wiem, że to chory sen, a wychodzenie z niego przypomina labirynt z setką drzwi - otwierasz jedne, a za nimi są następne i następne, a strach aż Cię dusi i spowalnia tak, że otworzenie kolejnych drzwi jest niemożliwe...Tetragramaton pisze:Koszmary są o tyle straszne, że nudne. Zazwyczaj ze strachu na samym początku zabijam w nich to czego się najbardziej boję, a później snuję się bez celu, bez zagrożenia, z poczuciem, że coś jest nie tak. Klimaty nieco jak w Silent Hill. Szybko nuży i skłania do obudzenia się.
Popracuj nad LD. Ja wyczuwając zagrożenie lokalizuję je i anihiluję, ale ponurego klimatu snu już mi się zmienić nie udaje. Może czasem. Wtedy jest naprawdę fajnie skumać się ze Strachami i prowadzić filozoficzne dysputy w Krainie Dzieciństwa (pamiętacie straszne miejsca ze snów z lat dziecięcych? Niby nigdy nie istniały, a jednak można tam wrócić).Sake pisze:Nudne?! (...) Są przerażające
I zawsze, kiedy chcesz uciekać, biegniesz baaardzo wolno, masz wrażenie, jakbyś biegła w gęstej smole, bardzo się starasz, ale twoje ruchy sa powolne? Albo, jeśli chcesz krzyknąć, twoje gardło jest tak ściśnięte, że możesz wydobyć najwyżej pomruk?Yurico pisze: A co do koszmarów. W moim przypadku jest inaczej... Nie śnią mi się duchy, jeźdźcy bez głowy czy obcięte ręce. Ale czasami sny są dla mnie bardzo wyczerpujące psychicznie. Na przykład: popełniłam jakąś zbrodnię i muszę ciągle uciekać przed mafią.
Hmm raczej: policja przyłapała mnie na paleniu marichuany i chcą mnie zamknąć w więzieniu, wszyscy są na mnie źli, rodzina, znajomi itd, taka paranoja. Wyczrpujące jest też to że przez cały sen próbuję przed czymś uciec albo coś złapać, albo znaleźć itd, a ciągle mi się nie udaje ciągle COŚ chodźby mrówka albo pchła stoi na przeszkodzie. Np chcę się wydostaś z tonącego statku, ale wciąż natrafiam na zamknięte drzwi, o coś się potykam... A kiedy już jestem bardzo bardzo blisko wydostania się to właśnie WTEDY się budzę.Bonny pisze:I zawsze, kiedy chcesz uciekać, biegniesz baaardzo wolno, masz wrażenie, jakbyś biegła w gęstej smole, bardzo się starasz, ale twoje ruchy sa powolne? Albo, jeśli chcesz krzyknąć, twoje gardło jest tak ściśnięte, że możesz wydobyć najwyżej pomruk?Yurico pisze: A co do koszmarów. W moim przypadku jest inaczej... Nie śnią mi się duchy, jeźdźcy bez głowy czy obcięte ręce. Ale czasami sny są dla mnie bardzo wyczerpujące psychicznie. Na przykład: popełniłam jakąś zbrodnię i muszę ciągle uciekać przed mafią.
Ja tak mam. Okropne.
Tak, dokładnie tak.Bonny pisze:I zawsze, kiedy chcesz uciekać, biegniesz baaardzo wolno, masz wrażenie, jakbyś biegła w gęstej smole, bardzo się starasz, ale twoje ruchy sa powolne? Albo, jeśli chcesz krzyknąć, twoje gardło jest tak ściśnięte, że możesz wydobyć najwyżej pomruk?
Ja tak mam. Okropne.
