#133
Post
autor: Cotta » czwartek, 10 maja 2012, 18:57
O, to muszę gdzieś dorwać to "Jak przestać się martwić i zacząć żyć". I jeszcze książkę dotyczącą snu, poleconą przez Boogiego. Bo ostatnio mam kolosalne problemy ze spaniem.
W temacie pomocy: ludzie ukierunkowanie na działanie już tak mają, że jak ktoś mówi o problemie, to uruchamia im się myślenie "co [img]zrobić[/img], żeby problem rozwiązać". To jest wyraz dobrych intencji z ich strony. Tak właśnie odczytują komunikat o problemie - jako zwrócenie się o prośbę, żeby znaleźć rozwiązanie, zwrócenie się o poradę co [img]zrobić[/img]. U osób nie zorientowanych na działanie jest inaczej. Często mają tak, że chcą sobie tylko pomarudzić, bo to przynosi im w jakiś sposób ulgę. Ale kiedy nagle się okazuje, że ich marudzenie zostało podchwycone i wywołało reakcję szukania aktywnego rozwiązania, to się płoszą, bo wcale nie chodziło im o skupienie na sobie aż takiej uwagi - ot, chciały sobie popaplać, a tu zonk, ktoś się tym marudzeniem bardzo przejął i teraz trochę nie wiadomo, co z tym fantem zrobić.
Piątki mają szczególny problem z przyjmowaniem aktywnej pomocy. Dlatego tak źle dogadują się z Dwojkami. Bo pojawia się obawa przed zbytnią ingerencją, przed zależnością, przed późniejszymi oczekiwaniami etc.
Teraz pytania o maroza:
1) Nie wiem, to się samo napędza. W ogóle nie jestem w stanie sobie wyobrazić, że może być inaczej. Myślę 48 godz. na dobę i zawsze tak było. Zawsze jest coś do myślenia.
2) Nie zawsze to lubię. Czasami to wpada w taki pęd, że staje się gorączkowe. Kładę się, chcę spać, czuję fizyczne zmęczenie, ale nie mogę zasnąć, bo myśli się kłębią w głowie.
3) Też, ale wtedy myśli są ukierunkowane na tę jedną sprawę. W pozostałych sytuacjach mogą sobie skakać po różnych sprawach.
4) Hmm... nie rozwijam, bo bardziej się już nie da. Czy cenię? Często dobrze jest najpierw pomyśleć, potem działać, dobrze jest też widzieć sytuację w całym jej kontekście. To jest plus. Minusem jest, kiedy się przesadzi i tak zapętla się w myślenie, że sprawa zaczyna wyglądać jako przytłaczający gigant, a nie coś zwykłego, co trzeba po prostu wziąć i zrobić.
5) jw. czasem tak, czasem nie.
Jeżeli chodzi o socjonikę - trudno, żeby Piątka nie była logikiem (tak samo jak trudno by było znaleźć niesensoryczną Ósemkę). Ale samo bycie logikiem nie czyni człowieka Piątką. Nadmierne myślenie u Piątek jest spowodowane rozbudowaniem ośrodka intelektualnego. Z jakichś powodów w dzieciństwie Piątka uczy się reagować na świat przede wszystkim tym ośrodkiem. Ma zapewne znaczenie wrodzony temperament i metabolizm informacyjny, ale też różne okoliczności wpływające na rozwój człowieka. Jak gdzieś wspomniałam - ja byłam w dzieciństwie zniechęcana do działania. Lękowi dziadkowie ("dziecko, nie rób tego, krzywdę sobie zrobisz") plus bardzo niezrównoważana Se-egowa mamusia (2w1, wyjątkowo zaborcza mieszanka), która na mnie, czyli Se-PoLRa, wpływała tłamsząco, plus bycie młodszą siostrą (od młodszego rodzeństwa często wymaga się mniej aktywności i odwagi). Do tego z natury byłam zawsze spokojnym, introwertycznym dzieckiem. Logik z cholerycznym temperamentem w tych samych okolicznościach by nie wyrósł na 5. Siostra (chyba LSE) wyrosła na kontrfobiczną Szóstkę. Czyli też lękowiec (trudno mi sobie wyobrazić, żeby w mojej rodzinie było możliwe nie wyrosnąć na lękowca), ale inaczej radzący sobie z lękiem. Siostra była zawsze mniej wycofana i nieśmiała ode mnie. Ja byłam przylepnym nerdziątkiem, które albo godzinami wznosiło konstrukcje z klocków lub dłubało coś w plastelinie/wełnie/czymkolwiek manualnym albo szukało futerkowych stworzeń do głaskania i karmienia. Siostra natomiast nie potrafiła sama się sobą zająć, wymyślać sobie zabaw itd. (słabe Ne jak sądzę), była więc bardziej zainteresowana szukaniem akceptacji na zewnątrz. Dlatego np. bardziej starała się dorównywać krokiem Se-egowej matce i sprostać jej wymogom. Była nad wiek poważna. Ja postrzegałam matkę jako zagrożenie, którego należy unikać, bo jest upierdliwie niestabilne oraz zabrania różnych ciekawych rzeczy bez powodu (bo matka nigdy nie potrafiła uargumentować, dlaczego czegoś nie wolno - "nie, bo nie, bo ja tak powiedziałam"; nawet miała zrobiony na jej zamówienie prze z wujka bat - paski skaju umocowane drutem na drewnianej rączce - którym ciągle groziła, a parę razy rzeczywiście nam przylała). Za to lgnęłam do spokojnych i czułych dziadków. Można powiedzieć, że ja byłam małą wnusią alfowych dziadków, a siostra dorosłą córką Se-egowej matki.
Czyli naturalne predyspozycje socjoniczne (Ti+Ne) wspierane przez dziadków plus czynnik blokujący z zewnątrz (Se-egowa matka), plus flegmatyczny temperament - i wyrosłam na Piątkę. Pełne trwogi babcine (fobiczne 6, SEI) "nie rób" + wzmacniane siłą bata Se-egowe gromkie "nie rób"... no i przestałam robić. Ośrodek działania sturlał się na ostatnie miejsce, a w jego miejsce zaczęłam dużo myśleć (dodatkowe wsparcie w tym myśleniu ze strony dziadka, 5w6, LII, do którego zawsze miałam olbrzymie zaufanie).
5w4, sp/sx/so, INTJ
LII [Ne, DCNH - CT(H)]
http://www.poomoc.pl/
Życie bywa skomplikowane, więc lepiej się zdrzemnąć.
. Wiadomo, że podczas nauki nawet pajęczyny na ścianie są ciekawsze. Może czas znaleźć coś, co Cię zainteresuje i wciągnie na dłużej? Szachy, układanie puzzli, nie wiem 
. Chamy będą kamieniować chama. kocham ten świat 
?
