Atisie jakos nikt nie powiedzial ze przebywanie we wlasnym towarzystwie to meczarnia...atis pisze:męczyć się w swoim własnym towarzystwie, bo tak bardzo się samego siebie nie lubi.
i do tego się odnoszę i powtarzam pytanie, co rozumiesz przez niemożność wytrzymania z samym sobą?Jeśli nie możesz sam/sama ze sobą wytrzymać to skąd wiesz czy ktoś inny będzie miał z tym lepiej?
Dobrze, sprobuje opisowo. Zdecydowanie powinienem popracowac nad swoim wyslawianiem sie.atis pisze:Sam piszesz:
i do tego się odnoszę i powtarzam pytanie, co rozumiesz przez niemożność wytrzymania z samym sobą?Jeśli nie możesz sam/sama ze sobą wytrzymać to skąd wiesz czy ktoś inny będzie miał z tym lepiej?
A jak myślisz, dlaczego często podrzucam jakiś cytat?silver_bullet pisze:Dziekuje Zielona, mniej wiecej o to mi chodzilo.
Skoro moje mysli sa tak niezrozumiale, pora popracowac nad sposobem wyslawiania sie.
Chyba piszecie o problemie, którego nie mam i nigdy nie miałam, dlatego ciężko mi to było ogarnąć;) Kombinowanie 'co by tu i z kim' jest mi totalnie obce, bo każda chwila gdy jestem sama jest celowa, a wiekszość jest relaksującyh i przyjemnych (zbyt relaksujących i zbyt przyjemnych). Moja praca wymaga socjalizacji czasem silniejszej niż miałabym ochotę i..cóż. Nie zapominajmy, że moje so jest upośledzone, a moje szczęście JUŻ jest uzależnione ode mnie samej, od zawsze było i zawsze będzie. "Odnajdź siebie w samotności" to nie jest dobra rada dla wszystkich, a już z całą pewnością nie dla mnie ani dla żadnego osobnika z ostatnim SO. Nietrafiona, bo moim zdaniem pogłębiająca naturalne wady tychże podtypów (zarówno sp/sx jak sx/sp), stawiająca jeszcze silniej na odcięcie ludzi ze sfery so i wyrzucenie ich poza obszar zainteresowań; wiecej - zamykanie się nie pozwala nowym jednostkom z otoczenia, które już zaczynają robić się bliskie, przenieść się ze strefy so do sx. Zamykanie się pogłębia dystans i wcale nie skłania do dalszych,twórczych refleksji, ale nakręca spiralę aspołeczności. I to wcale nie jest dobre, chyba że jest się z natury nietowarzyskim introwertykiem któremu do szczęścia nie potrzeba nic poza własnym pokojem.Chodzi mi o mechanizm ktory sprawia ze w momencie gdy czlowiek zostaje sam ze soba to ciezko mu ten stan przyjac.
A jednak miałam soc na pierwszym miejscu i często spotykałam się z ludźmi mimo, że tego nie chciałam. Bo "musiałam, bo tak trzeba, po powinnam" itd. Tak właśnie pozwalałam, żeby inni pisali moją książkę. 
Nic wiecej do dodaniaZielona pisze:Zatem skoro ją znasz na wyrywki, tak, że aż stała się nudna, rozumiesz co zawiera to nie wracasz do tych rozdziałów. Zajmujesz się pisaniem nowych rozdziałów pod własne dyktando
Ale są tacy co nawet jej nie otworzyli, nie mówiąc o rozpoczęciu czytania. A to wymaga chwil samotności, a nie czytania na koncercie
