Enneagram

Tytuł tematu stworzyłam zwodniczy, bo wszysyc już słyszeli, że najważniejsze, to wiedzieć, że się nic nie wie :]
W temacie tym chodzi mi o to, byście się przyznali, czy jesteście szalonymi badaczami, zbieraczami informacji, czy pożądacie szczegółowej wiedzy?
Taki obraz introwertycznej piątki, które uwielbia się uczyć, tworzą wszystkie opisy przy testach na osobowość. Czy jesteście w stanie nazwać się specjalistą w jakiejkolwiek dziedzinie?

Zastanowiłam się nad sobą i muszę przyznać, że brak mi takiej wiedzy, głównie dlatego, że interesuje mnie mnóstwo dziedzin, z którymi stykam się niestety bardzo pobieżnie. Jestem rozdarta między skrajnymi zainteresowaniami, a każde z nich wydaje mi się być wartym poświęcenia całego życia ;] Zaznaczę też, że cenię specjalistyczną i głęboką wiedzę bardzo wysoko.

W związku z tym, zastanawiam się, czy w moim przypadku wynik testu 5w4 nie jest jedynie typem, którym tak naprawdę chciałabym być. Czy nie uważacie, że bez wciągania się bezgranicznie w różne tematy i posiadania dużej wiedzy, w typie tym pozostaje jedynie trochę socjopatii i specyficznego toku myślenia?

Nie mam poczucia, że wiem dużo o czymkolwiek. Chociaż bywa, że opinia otoczenia na ten temat jest inna i wtedy się dziwię, że ktoś uważa, że wiem dużo o czymśtam. Owszem lubię się zagłębiać w tematy, które mnie akurat zainteresują, ale nie jest to takie wybitnie głębokie studiowanie i wiem, że jest mnóstwo ludzi, którzy wiedzą na te tematy więcej. Jakkolwiek, nie przeszkadza mi to. Zgłębiam tematy do takiego poziomu, do jakiego są dla mnie ciekawe i jak czuję, że nasyciłam swoją ciekawość, to dla mnie jest ok.

Czy nie uważacie, że bez wciągania się bezgranicznie w różne tematy i posiadania dużej wiedzy, w typie tym pozostaje jedynie trochę socjopatii i specyficznego toku myślenia?

A tak nie jest w przypadku każdego typu? Że jak odjąć podstawowe dążenie, to nie wiadomo co zostaje? (Albo i wiadomo - oświecony lub zupełny degenerat. )

Zbyt leniwy jestem na bycie szalonym badaczem.

Mam takie fazy czasem, że czymś się zainteresuję, zacznę zgłęniać jakąś wiedzę, a po jakimś czasie mi przechodzi. Tak po prostu, bynajmniej nie dlatego, że już wiem wystarczająco dużo w temacie.

Ze ja ekspert? Bez przesadyzmu. W niektórych dziedzinach wiem więcej niż inni, ale to raczej dlatego, że ludzie mają o tych tematach pojęcie marne. Ale do eksperta mi daleko, jakiej dziedziny by nie wziąć na tapetę.

Kruszonka pisze:Jestem rozdarta między skrajnymi zainteresowaniami

U mnie może takiego rozdarcia nie ma. Ale jak raz mnie pociąga komunikacja miejska, a innym razem - starożytni bogowie, to jest to jakieś skakanie z kwiatka na kwiatek. I to dość odległy.

Poza tym, zdaje się, że Słowikowski w tym, swoim poradniku dla kobiet, pisał coś, że Piątek zapisuje się na kolejne kursy, których i tak nie kończy. Ale mogłem coś pokręcić.

Każdy odpowie zachowawczo, że nie czuje się specjalistą, bo napisać na forum Piątek, że jest się ekspertem, to świętokradztwo porównywalne z wyjściem na środek kościoła i krzyknięciem, że jest się Jezusem Chrystusem ;P

1.

Kruszonka pisze:Czy jesteście w stanie nazwać się specjalistą w jakiejkolwiek dziedzinie?

taaa specjalistką, to ja jestem, ale od zmieniania zainteresowań. W tym tygodniu ciekawi mnie ‘coś’ a w następnym już ‘coś innego’. W konsekwencji, mam całą chałupę zawaloną, do połowy przeczytaną makulaturą. I tak, wydruki i książki, spokojnie sobie czekają, aż znowu wróci mi zainteresowanie.
2.

Kruszonka pisze: interesuje mnie mnóstwo dziedzin, z którymi stykam się niestety bardzo pobieżnie.

też tak mam. Problem polega na tym, że człowiek za krótko żyje i nie zdąży dobrze zapoznać się ze wszystkim co go interesuje. To mnie trochę ogranicza...xdd, bo wiem, że jak ‘czemuś’ poświecę więcej czasu, to będę go miała mniej na ‘coś innego’. Czasem, w jednej chwili chciałabym przeczytać o 5 różnych rzeczach, ale muszę wybrać jedną.....i nie wiem w co ręce włożyć. No dobra, wybieram coś, co w tej chwili interesuje mnie najbardziej, ale dosyć szybko mi się to nudzi i zmieniam temat zainteresowań (patrz punkt 1)
3. Czym jeszcze może być spowodowany brak specjalizacji
Flegmatyzmem i podejściem do zdobywania wiedzy w systemie ‘na luzie’. Wiem, że jeżeli coś mnie interesuje, to prędzej czy później, się tym zajmę. Nigdzie mi się nie śpieszy, materiał nie ucieknie.
przykład: kilka lat temu pomyślałam, że fajnie by było nauczyć się grac w go. Miesiąc temu zorganizowałam sobie materiał do wydrukowania. W przyszłym tygodniu wybiorę się do punktu ksero, żeby sobie to druknąć.

Mam podobnie do was. Faktem jest, że zbyt duża ilość interesujących mnie dziedzin nie pozwala na bycie "ekspertem". To ostatnie wymaga dużego skupienia się na jednej specjalizacji i możliwe jest chyba tylko w życiu zawodowym pod warunkiem, że nie będzie się zbyt często zmieniać branży. Istnieje teoria potwierdzona badaniami (opisana między innymi w książce Malcolma Gladwella "Poza schematem"), w myśl której aby zostać w jakiejś dziedzinie owym ekspertem, trzeba jej poświęcić około 10 000 godzin i wydaje mi się to sensowne. Być może trafniejszym byłoby stwierdzenie, że mam większą od wielu innych ludzi (oczywiście bez nadmiernego zuchwalstwa) tak zwaną wiedzę ogólną, bo po prostu spektrum zgłębianych przeze mnie ze zmienną w czasie intensywnością dziedzin na to pozwala. W sumie ciekawe jak rekruterzy do pracy spoglądają na CV, w którym ktoś w pozycji zainteresowania wymienia np. 20 dziedzin. Muszę zapytać.

Ze mnie również żaden szalony badacz. Za szybko się nudzę i mam zbyt krótką pamięć na dokładne ogarnięcie jakiegoś szerokiego działu... Kiedyś bardzo intensywnie interesowałam się filmami (ale na "prostej" zasadzie - co kiedy wychodzi, aktorzy, reżyserzy, nic nadzwyczajnego) i to było takim moim 'znakiem rozpoznawczym'. Wiele osób mnie wypytywało o różne nowinki filmowe, ale zdecydowanie nie była to wiedza specjalistyczna. A poza tym to, mogę powiedzieć, że na temat komputerów wiem więcej niż przeciętna kobieta. Ale sama uważam, że to co potrafię, to podstawy podstaw, a niewiedza koleżanek często mnie przeraża. Ale chyba większość introwertycznych dusz, spędzających przed monitorem sporo czasu, wie w tym temacie więcej niż inni ;P
Choć faktem jest, że zawsze chciałam być super specjalistką w jakiejś dziedzinie... ;p A chyba tylko praca zawodowa jest mnie w stanie do tego przymusić... ale to się chyba nie liczy

szpilka pisze: Ale chyba większość introwertycznych dusz, spędzających przed monitorem sporo czasu, wie w tym temacie więcej niż inni ;P

Obawiam się, że jeżeli chodzi o kompa, to wierzę, że tam w środku żyją krasnoludki i to one robią tak, żebym mi się różne rzeczy pokazywały na monitorze. A że niektóre krasnoludki czasami chorują, to trzeba wtedy wzywać do nich lekarza od krasnoludków, czyli informatyka.

Kruszonka pisze:wiedzieć, że się nic nie wie

stosunkowo niedawno do tego doszłam :>.
I tak samo, niestety nie uważam się za specjalistkę w żadnej dziedzinie, choć bardzo chciałabym. A moim największym marzeniem jest, by na łożu śmierci okrzyknięto mnie specjalistką do spraw życia. aby się tak jednak stało trzeba by przeżyć dość sporo (umrzeć staro? hmm. chociaż lepiej chyba jest umrzeć młodo, nie?).

Co do bardziej przyziemnych kwestii nauki i wiedzy - tak, też zaczynałam już z wieloma dziedzinami, ale jak na razie jedyne co udaje mi się kontynuować to mój kierunek studiów (akurat dopadł mnie kryzys roku trzeciego. jakbym mogła to zakończyła bym to tu i teraz). Prawdę mówiąc świat jest zbyt interesujący by ograniczać się do jednej kwestii i całe życie ją drążyć. (rozdarcie i niekonsekwencja :/)

niedrap pisze:A moim największym marzeniem jest, by na łożu śmierci okrzyknięto mnie specjalistką do spraw życia. aby się tak jednak stało trzeba by przeżyć dość sporo (umrzeć staro? hmm. chociaż lepiej chyba jest umrzeć młodo, nie?).

Ja uważam za godny cel życia stworzenie swojego włąsnego systemu filozoficznego, któru możnaby po sobie pozostawić ludzkości. Na razie jednak wszystko wydaje mi się zbytnio względne i ciężko mi wysnuć jakąś konstruktywną myśl, do której mogłabym przekonać siebie (a co dopiero zainteresować innych).

Co do odpowiedniego czasu na śmierć, to osobiście mam ochotę żyć wiecznie, bo mam dużo spraw do zrobienia i wielką skłonność do prokrastynacji

Czekam w tym temacie na wypowiedź, jakiejś Piątki- szalonego pasjonata- specjalisty, ale zapewne oni wszyscy siedzą i pracują, zamiast zajmowac się forum ;p

Nic nie wiem.

niedrap pisze:Prawdę mówiąc świat jest zbyt interesujący by ograniczać się do jednej kwestii i całe życie ją drążyć. (rozdarcie i niekonsekwencja :/)

Właśnie. Z jednej strony to, a z drugiej strony wyspecjalizowanie się w jakiejś w miarę wąskiej działce brzmi sensownie, wygląda na opcję wygodną i efektywnie wykorzystującą zasoby myślowe. Ciężki wybór...

Kruszonka pisze:Ja uważam za godny cel życia stworzenie swojego włąsnego systemu filozoficznego, któru możnaby po sobie pozostawić ludzkości. Na razie jednak wszystko wydaje mi się zbytnio względne i ciężko mi wysnuć jakąś konstruktywną myśl, do której mogłabym przekonać siebie (a co dopiero zainteresować innych).

Ja już się poddałem, wystarczy mi to, że od niedawna mniej więcej czaję, co się dzieje na świecie, w ludziach i w życiu. Kiedyś też myślałem nad różnymi rzeczami, ale to jest za trudne. Zbyt wiele czynników. Wolę nie mieć wyraźnie sprecyzowanego zdania i przybierać rolę biernego obserwatora, jednocześnie będąc na tyle zorientowanym, by rozmawiać z różnymi ludźmi na różne tematy.

kluchman pisze:Istnieje teoria potwierdzona badaniami (opisana między innymi w książce Malcolma Gladwella "Poza schematem"), w myśl której aby zostać w jakiejś dziedzinie owym ekspertem, trzeba jej poświęcić około 10 000 godzin i wydaje mi się to sensowne.

Otóż to. I to jest argument za tym, by jednak dążyć do specjalizacji. Przecież kiedyś trzeba odpoczywać

muahahaha pisze:przykład: kilka lat temu pomyślałam, że fajnie by było nauczyć się grac w go. Miesiąc temu zorganizowałam sobie materiał do wydrukowania. W przyszłym tygodniu wybiorę się do punktu ksero, żeby sobie to druknąć.

Igo! Weiqi! Baduk!
http://go.art.pl/kurs Polecam, może się przydać, chyba jakiś spec to robił. Ja nigdy nie byłem dobry w uczeniu nowych, co na klub się przytarabanili
Zasady są proste, ale sama gra bardzo złożona. Na początku wciąga, ale potem... dobra, nie będę nic mówić.
W przeciwieństwie do np. szachów, jest wiele "pól bitwy", wyniki jednego wpływają na inne i trzeba brać pod uwagę wiele możliwości. Jak w życiu.

W sumie mogę powiedzieć, że mam wiedzę raczej ogólną (jak zauważyłem, jak większość piątek ). Co prawda posiadam "specjalizację" (moim głównym zainteresowaniem jest historia), ale bardzo lubię pochłaniać różne ciekawostki z innych dziedzin nauki i życia. Moje główne zainteresowania są raczej "humanistyczne" (w potocznym tego słowa znaczeniu), ale chyba mam też w sobie odrobinę z wszechstronnego humanizmu renesansu.

Ano owszem, wiedza ogólna. Tak naprawdę nie znam się na niczym szczególnym. Podejrzewam, że z racji moich studiów są takie tematy, na które mogłabym się rozwodzić godzinami, a inni patrzyliby na mnie jak ciele w malowane wrota - ale nie czyni mnie to w danym temacie specjalistą.

Mam głowę do różnych popierdółek, często mi się zdarza skojarzyć coś, czego wcale nie chciałam zapamiętywać. Wtedy czuję się fajna . Rzadko ma to praktyczne zastosowanie, ale kilka razy się przydało.

Jak na razie, dopiero się zastanawiam nad "specjalizacją", więc podobnie jak większość przede mną mam parę tematów, które mnie ciekawią, ale jak na razie szału nie ma. Chyba najłatwiej zapamiętuję różne nikomu niepotrzebne informacje w stylu "ile godzin spał Einstein" itd. Myślę, że gdybym została prawdziwym ekspertem w jakiejś dziedzinie, nie miałabym czasu na pisanie tutaj, bo byłabym zajęta tworzeniem sztucznej inteligencji/szalonymi eksperymentami/opanowywaniem wszechświata/tu wstaw co chcesz.

Też mogę dołączyć się do reszty że moja wiedza jest ogólna
Mam troszku dziwną głowę. Pamięć długotrwałą mam bardzo dobrą i często mnie się zdarza że przeczytam coś raz, co mnie strasznie ciekawiło w danym momencie, i już tego zapomnieć nie mogę. Natomiast pamięć krótkotrwałą mam dziurawą jak ser szwajcarski Gdy idę do sklepu i mam zapamiętać 3 rzeczy do kupienia, o jednej na pewno zapomnę Czasami zapominam po co przyszedłem do kuchni Z drugiej strony potrafię cały dzień spędzić na próbie przypomnienia sobie nazwy owocu, którego dzień wcześniej jadłem... Kiedyś, gdy chodziłem jeszcze do podstawówki, nie mogłem przypomnieć sobie za cholerę jak nazywa się szybowiec, więc poszedłem do kierowcy autobusu, w którym akurat jechałem, i jego spytałem jak nazywa się samolot bez silnika
Masakra...
Ale fakt, jak mnie coś zainteresowało, potrafiłem przekopać całą Książnicę Pomorską