Ufaj intynktom, instynkty som okEnturie pisze:Wiem, że tak byłoby najlepiej zrobić, ale nie potrafię. Czuję, że potrzeba czasu... Możliwe, że to nawet ja czuję, że mi go potrzeba.
Zero jakiejś opiekuńczości wobec mnie. Myślenie wyłącznie o sobie. To są odruchy bezwarunkowe u niego. Powiedziałam o tym natychmiast oczywiście. Przyznał mi rację ale to nic nie da bo to są jak mówię naturalne odruchy i dbanie wyłacznie o własny tyłek. Mnie ma być dobrze a Ty akceptuj wszystko i nie krytykuj mnie bo ja mam depresję Myślę, że nic z tego nie będzie bo dla mnie to jest nie do zaakceptowania. Owszem....szkoda mi go, że ma depresję i byłam gotowa go wspierać ale nie takim kosztem, że wszystko się kręci wokół niego a on zupełnie nic dla mnie nie robi.
Depresja to CHOROBA, więc bardzo cię proszę...skończ w tym momencie ocenianie.Zyfika pisze: Też miałam w życiu ciężkie chwile ale sobie z tym sama poradziłam. Nie chodziłam po żadnych psychologach. Dla mnie pójście do psychologa to słabość.
Wiedziałam, że zaraz ktoś coś takiego napiszeAel pisze:Depresja to CHOROBA, więc bardzo cię proszę...skończ w tym momencie ocenianie.Zyfika pisze: Też miałam w życiu ciężkie chwile ale sobie z tym sama poradziłam. Nie chodziłam po żadnych psychologach. Dla mnie pójście do psychologa to słabość.
Ludziom ze złamaną noga nie mówi się "poszedłeś z tym do lekarza? Pff, trzeba było czekać aż się sama zrośnie".
To dlaczego tak łatwo oceniać, kiedy to postrzeganie rzeczywistości jest zaatakowane chorobą? uh.
Owszem to choroba, której jak napisałam nie rozumiem. Nie muszę jej rozumieć. Obojętnie jednak z czego by one nie wynikały to są dla mnie nie do zaakceptowania.Ja lubię chodzić, szczególnie gdy się uczę. I czasami się nakręcam i gadam o dziwnych rzeczach, ale to zależy od ludzi i atmosfery.Enturie pisze:Ale ogólnie widac ten temperament Ep. Jak siedziałam z nim i się uczyłam do egzaminu siedziałam nieruchomo, a on siedział, a potem chodził i chodził, znowu siadła, znowu chodził... Albo jak zapali się swoimi pomysłami, to jest tak nakręcony, że może wyglądać jak ekstrawertyk.
Nie wynikają z depresji i nie wynikają z typu, wynikają z tego że wie że zrobisz coś za niego, nalezało zostawić jego rzeczy przy kajaku -przemoczone ubrania i zarcie dobrze wpływają na wyobraźnie w przyszłości.Zyfika pisze:I stąd dalsza część była ponieważ nie wiem, czy te zachowania wynikają właśnie z tej choroby czy z czegoś innego :D Obojętnie jednak z czego by one nie wynikały to są dla mnie nie do zaakceptowania.
Po pierwsze bagaże były wspólne więc moje też by zmokłyElkora pisze:Nie wynikają z depresji i nie wynikają z typu, wynikają z tego że wie że zrobisz coś za niego, nalezało zostawić jego rzeczy przy kajaku -przemoczone ubrania i zarcie dobrze wpływają na wyobraźnie w przyszłości.Zyfika pisze:I stąd dalsza część była ponieważ nie wiem, czy te zachowania wynikają właśnie z tej choroby czy z czegoś innego
Po drugie to nie jest w moim stylu. Nie robię z premedytacją szkód nikomu żeby dać tzw. nauczkę. Nie mszczę się za jakieś bzdety. Sory ale to jest dla mnie zbyt płytkie i dobre dla ludzi maluczkich U mnie jest krótka piłka. Mówię raz. Jeśli jest poprawa - ok. Nie będzie poprawy - to zostawię nie jego bagaże tylko jego bez żalu Otóż ja właśnie widzęElkora pisze:Nie chce cię obrażać ale nie wierze że będzie poprawa, całe życie patrze jak mama holuje tak ojca(ona tą postawe określa jako "aby od siebie"). Jak ktoś lubi niewidzieć to niewidzi. To nie jest kwestia siły tylko wygody
Znajomość jest świeża więc zaczynają wychodzić różne kwiatki Ten kwiatek wyszedł właśnie wczoraj na świat. W skreślaniu ludzi jestem mistrzem więc o to się nie martw Nie musisz też rozumieć mechanizmu powstawania astmy, czy wstrząsu anafilaktycznego. A do lekarza w takim wypadku wypadałoby pójść. Tak samo z depresją. To jest choroba, która wynika z niedoboru w mózgu neuroprzekaźnika - serotoniny. Jest to też słabość, tak jak astma, czy złamanie nogi. Każda choroba to słabość, dlatego się je leczy - by je wyeliminować i być silnym.Zyfika pisze:Wiedziałam, że zaraz ktoś coś takiego napisze
Owszem każda choroba to słabość a jak wiadomo jak słabości nie lubię. I teraz tak: jeśli widzę, że ktoś jest silny i walczy z ta słabością i się nie użala to będzie miał mój szacunek. A jeśli się użala nad sobą i robi z siebie biedaczka - to traci mój szacunek. I taka w tym różnica.Agon pisze:Nie musisz też rozumieć mechanizmu powstawania astmy, czy wstrząsu anafilaktycznego. A do lekarza w takim wypadku wypadałoby pójść. Tak samo z depresją. To jest choroba, która wynika z niedoboru w mózgu neuroprzekaźnika - serotoniny. Jest to też słabość, tak jak astma, czy złamanie nogi. Każda choroba to słabość, dlatego się je leczy - by je wyeliminować i być silnym.Zyfika pisze:Wiedziałam, że zaraz ktoś coś takiego napisze
Czasami słabość można pokonać siłą woli, a czasami nie. W tym drugim przypadku idzie się do lekarza i dostaje receptę na leki, które umożliwiają pokonanie słabości. Można też mieć wykonaną operację - wszystko zależy od tego jaki charakter ma choroba.
Ja miałem wadę wzroku. Utrudniała mi np. granie w piłkę, bo w okularach nie mogłem bezpiecznie walić z główki, a bez nich źle widziałem. Utrudniała też inne rzeczy. Pomyślałem, że to słabość i trzeba ją wyeliminować, gdy się nadarzy okazja. W końcu usunąłem wadę laserem i teraz normalnie widzę.
Tak samo ktoś z niedoborem serotoniny w mózgu (depresją) powinien coś z tym zrobić. Nauczyć mózg by produkował serotoninę poprzez działanie odpowiednimi lekami. Zwalczenie depresji zwykle trwa z kilka lat, ale gdy dostarcza się leki zgodnie z zaleceniami lekarza, to po pewnym czasie mózg zaczyna działać samodzielnie bez depresji nawet po odstawieniu.
Użala się, bo najwyraźniej został tak nauczony, że gdy to robi to jego zachcianki są spełniane. To jak płaczące dziecko, albo kobieta w potrzebie. U dorosłych facetów ten mechanizm zwykle zawodzi i muszą brać sprawy w swoje ręce. U niego ten mechanizm musiał być skuteczny nawet w dorosłym wieku.Zyfika pisze:Owszem każda choroba to słabość a jak wiadomo jak słabości nie lubię. I teraz tak: jeśli widzę, że ktoś jest silny i walczy z ta słabością i się nie użala to będzie miał mój szacunek. A jeśli się użala nad sobą i robi z siebie biedaczka - to traci mój szacunek. I taka w tym różnica.
Agon no prawie masz rację i trafiłeś w sednoAgon pisze:Użala się, bo najwyraźniej został tak nauczony, że gdy to robi to jego zachcianki są spełniane. To jak płaczące dziecko, albo kobieta w potrzebie. U dorosłych facetów ten mechanizm zwykle zawodzi i muszą brać sprawy w swoje ręce. U niego ten mechanizm musiał być skuteczny nawet w dorosłym wieku.Zyfika pisze:Owszem każda choroba to słabość a jak wiadomo jak słabości nie lubię. I teraz tak: jeśli widzę, że ktoś jest silny i walczy z ta słabością i się nie użala to będzie miał mój szacunek. A jeśli się użala nad sobą i robi z siebie biedaczka - to traci mój szacunek. I taka w tym różnica.
Jesteś 8 więc chcesz pokazać, że rządzisz (nawet jeśli uważasz inaczej, to pewnie podświadomie tego własnie chcesz) i przejawia się to u Ciebie w działaniu. Dla niego to jest korzystne bo działasz za niego. W ten sposób nadal tkwi w swojej bierności, bo nie czuje potrzeby działania. A po co marnować energię skoro nie trzeba?
Z tą małą różnicą, że ja nie chcę pokazać, że rządzę bo pokazywanie komuś czegoś tam to ja mam w nosie. Ja po prostu rządzę, gdy widzę, że ktoś nie potrafi i może mnie wprowadzić w jakieś tarapaty bo coś spi....i Chętnie oddam pole do rządzenie w sprawach, na których się nie znam komuś, kto jest lepszy ode mnie Serio I to też mnie zaczyna już powoli irytować bo seks jest ważny Z NienackiegoReszka pisze:Zyfika (czy to z książki Ninanckiego tak przy okazji?) masz niestety tego pecha, że poznałaś tego Pana Piątka w chwili gdy ewidentnie ma problem. Jeśli faktycznie zmaga się z depresją to masz bardzo trudne zadanie, bo nie zdążyłaś tak naprawdę poznać go od tej pozytywnej strony (znaczy się tak zakładam) i nie wiesz co straciłaś. Moim zdanie każdy jest warty starania, bo przecież każdy na wysokim PRO jest najlepszą wersją samego siebie. Możesz się postarać i spróbować mu pomóc albo olać go i szukać innego partnera, silnego oraz zaradnego. Niestety nigdy nie masz pewności czy ta osoba zawsze będzie w pełni zdrowa psychicznie i nie jesteś w stanie przewidzieć jak ktoś poradzi sobie w sytuacji kryzysowej. Przeżywamy różne chwile w życiu, głupio by było zostawiać ludzi akurat wtedy gdy najbardziej potrzebują pomocy...A potem słyszy się o tych samobójstwach ludzi z depresją, ale jak ci zdrowi-w większości- uważają to za słabość i wolą uciekać to tak to bywa.
Brawo!
