Określenie "humanista" nie jest najszczęśliwsze, ale to chyba każdy wie
.
Ja rozróżniam dwa sposoby myślenia: twórcze i ścisłe.
Zdecydowanie myślę ściśle. Lubię analizować, rozkładać na czynniki pierwsze, matematyka czy fizyka zawsze szły mi jak po maśle.
Bawię się w takie że niby tworzenie, rysuję, piszę opowiadania, robię grafikę na kompie - ale zdecydowanie brak mi w tym polotu. Robię czasem fajne rzeczy, bo, poprzez ścisłe myślenie, kojarzę ze sobą fakty, analizuję coś, przekształcam... i wygląda, jakbym sama to wymyśliła. I nie, absolutnie nie chodzi mi o plagiat. Po prostu czuję, że nawet gdyby coś tworzę, to myślę bardziej technicznie niż twórczo. Nie biorę czegoś z niczego. Potrzebuję wzorców, inspiracji.
A co do stereotypów: można się interesować wszystkim lub niczym. To że nie kumasz całek nie znaczy że nie możesz czytać o fizyce kwantowej. Ten nieszczęsny "humanista" powinien być człowiekiem o wielu zainteresowaniach, a dzisiaj kojarzy mi się z leniem, który boi się wysiłku związanego z wyuczeniem się kilku algorytmów. Zresztą tak zwani ścisłowcy też są często leniami. Dzieciak rozumie matematykę, więc uważa, że nie musi się uczyć na klasówkę z historii (haha! mówię na podstawie własnego doświadczenia
).
