Piątkowa Grupa Wsparcia

[maroz]

ok. a gdzie to pytanie? Bo nie zauważyłem go w twojej wypowiedzi

[Friq]

(Nie wiem o co chodzi więc się wtrącę)

Pytanie jest widoczne jak byk i brzmi: O co chodzi z tymi witającymi się ludźmi, to jakiś wkręt, nowa moda, przypadek czy brak pamięci do twarzy?

W każdym razie ja tak je widzę.

[Cotta]

Obstawiam sklerozę.

[TowarzyszFrytas]

Albo jakąś karteczkę przykleili do pleców.

[muahahaha]

a może twoje zdjęcie jest gdzieś w sieci.........koszmar
albo, jesteś bardziej przystojny niż ci się wydaje

[Elkora]

Nocami kiedy myślisz ze śpisz wyrywasz 13 latki, rozłam osobowości taki. Za dnia głupio się przyznać

[SOS]

Rohr i ten drugi piszą w swojej książce, że trzeba uznać istnienie tajemnic i zrezygnować ich intelektualnego rozkminiania. To zapewne jedna z nich.

[rosey817]

Wybaczcie jeśli był już taki temat.
Ostatnio bardzo źle się czuję jako piątka. Nie mam siły rozmawiać z nikim, długo wahałam się czy pisać na forum, bo też mnie męczy 'wkręcanie' się do takiej społeczności.. Ale czuję wewnętrzną pustkę. Potrzebuję kogoś, ale rozmowa z kimkolwiek doprowadza mnie do szału.
Przestałam się kontaktować z moimi przyjaciółmi, bo są dla mnie zbyt wymagający, chcą mnie zmieniać. Wszystko jest zbyt męczące. Nawet długie przemyślenia, które kiedyś były odpoczynkiem.
Odrzucam wszystkich a potem krzyczę z samotności w pustych ścianach.. Czy to nie jest żałosna egzystencja?
Z drugiej strony jestem zbyt tchórzliwa by coś zmienić. Nie wiem nawet czy przeczytam odpowiedzi na tego posta (jeśli takowe się pojawią) bo za bardzo boję się krytyki czy wyśmiania nawet ze strony internetowych nieznajomych...

przenoszę do odpowiedniego wątku / łasuch

[Szej-Hulud]

Helen Palmer pisze, że umysł obserwatora przypomina wieżę z małym okienkiem u szczytu. Brzmi to doprawdy pięknie, ale pojawia się problem, taki jak to, że wieżę podmyło, a pan na włościach zapomniał, gdzie schował klucz od drzwi.

Natomiast z twoim problemem nie umiem się uporać, bo dotyczy także mnie samego. Mój świat jest jednocześnie moim więzieniem. Musisz sama znaleźć swój sposób na życie, my tutaj możemy jedynie wesprzeć dobrym słowem i ewentualnie pomysłem. Umysł ponad materią, ale nie zamiast niej.

[Cotta]

Maiłam taki etap kiedyś. Izolacja, brak energii, poczucie niemocy, życie towarzyskie w zaniku. W pewnym momencie się zreflektowałam, że to równia pochyła i muszę się jakoś ogarnąć. Zaczęłam chodzić na zajęcia z medytacji - dobry patent, bo jednocześnie wśród ludzi, ale też bez konieczności gadania przez ileś tam godzin. Trochę pogaduch przed i po, a w międzyczasie medytacja. Pomogło - wróciła mi chęć do życia i kontaktów międzyludzkich. Może znajdź jakieś hobby, które można uskuteczniać w grupie, ale takie, które Cię na tym etapie nie przytłoczy. Albo pochodź do kina, czy na spacery w miejsca, gdzie są ludzie, ale nie trzeba z nimi za wiele gadać. Tak, żeby zupełnie nie zdziczeć, oswoić się trochę, powychodzić gdzieś.

[ubiotech]

@ rosey817
Pomogą Ci ćwiczenia dla typu "Pustelnika", zwłaszcza ćw. czwarte.

[kangur]

Długofalowo nic nie poradzę, ale doraźnie: rower, basen, spacery, stolik w rogu kawiarni z której można obserować świat, kino (a może inne formy aktywności ma do zaoferowania dom kultury w twoim mieście?)-nikt nie zmusza do rozmowy, jednak widzi się ludzi i ewentualnie można nawiązać kontakt, a zawsze jest to aktywność, ruch, który powoduje, że trochę się w głowie układa .

[bodzios]

U mnie z kolei ostatnio odwrotnie - przez 2-3 lata otwarcia się na ludzi, dość intensywnego "życia", znacznie szerszego kręgu znajomych nagle zaczęły się pojawiać wymagania i napór. Co ciekawe, nie od strony tych, którzy mnie naprawdę dobrze znają i wymagać by mogli, ale z boczku, z drugiego, trzeciego rzędu. Chcą i żądają wiele, w kilku płaszczyznach, mimo moich bardzo wyraźnych sugestii: "proszę mi dać spokój, nie ogarniam, jestem zawalony różnymi sprawami". Chyba przestanę odbierać telefony albo/i wyburzę jutro, raczej druga opcja. Wspierajcie mnie duchem, może być wesoło.

[sjofh_ystad]

Rozsądnie prawisz kangurko

@ rosey
Basen to super miejsce.
Rower- gdy nie możesz już kompletnie wytrzymać z natłokiem myśli, wsiadaj i jedź przed siebie, najlepiej w kierunku natury.

Z pomocy raczej "samotniczych"- muzyka! Gdyby nie muzyka, dawno by mi odwaliło. Im głośniejsza, tym lepiej- zagłusza myśli (gdy zbyt głośno krzyczą), ale potem pozytywna lub spokojna (by odpowiednio nastroić umysł). W sumie muzyka nie musi być "samotnicza", możesz chodzić na koncerty!

Długofalowo- musisz chcieć coś zmienić. Cokolwiek w swoim życiu. Mnie to przychodzi z wielkim trudem, nie oszukujmy się- im dłużej coś kostniej, tym trudniej to rozruszać. Nie zmieniaj jednak wszystkiego! Najgorsze, co można poczuć, to kompletne oderwanie od korzeni i przeszłości. Nie zmieniaj też zbyt dużo na raz- zniechęcisz się. Nie planuj zbyt daleko- rzeczywistość przeważnie okazuje się inna, niż myślałaś. Rób małe kroczki do przodu. Zgadzam się, to bardzo frustrujące...

A tak serio, bo zacząłem gadać jak Ci, którzy mnie wkurzają (choć mają rację ale ciii). Znajdź wewnętrzną radość, uśmiech, ale też spokój w sobie. To najważniejsze, bez tego nic się nie uda, a z tym uda się wszystko. Nie powiem Ci, jak je znaleźć, ale jeśli będziesz chcieć (ale nie za mocno), znajdziesz na pewno.

@ bodzios Absolutnie, to Ty tu rządzisz Gdy zbyt wielu ludzi czegoś ode mnie chce, mam zwyczaj zamykać się w ciasnej skorupce i przez tydzień olewać wszystkich.

[bodzios]

@ sjofh_ystad - ja sobie doskonale zdaję sprawę z tego, że jestem ofiarą stylu życia, który sobie narzuciłem. Ale... coś jest jednak chyba w powietrzu, bo moje Siódemki, weseli, zwariowani ludzie też zaczynają freakoutować, więc staram się korzystać z rzadkiego momentu i zwalić na nich część tego, co zwykle ja, porządny, ogarnięty, rozwiązujący problemy Piątek robię. Jeszcze ogarniają, nie krzyczą, choć już widzę granice (ich i swoje).

Muzyka jest cudowna, ona jest ucieczką, zapomnieniem, póki się nie trafi na coś, co przypomni nam wszystko, o czym myśleć nie chcemy. A niestety dość często tak bywa w stanach średnio-niskich, można w moment sobie polecieć w dół przez te kilka minut trwania danego nagrania. Uważajta więc.