Piątkowa Grupa Wsparcia

[Cotta]

Kurcze, to może też się na jakieś studia zapisze.

[maroz]

@bodzias pytasz się mnie czy kolegów / koleżanki piątki?

[bodzios]

W sumie swoich, ale że 6 lubię, to zachęcam do wypowiedzenia się.

[maroz]

ok.
U mnie długofalowe ładowanie akumulatorów polega na:
1) przygotowaniu się do pracy, tak bym nie miał się czego bać i był pewien że mogę dać radę
2) rozłożeniu pracy na małe fragmenty z których wykonania będę każdego dnia zadowolony
3) codziennego doładowanie akumulatorów poprzez relaks z ludźmi których lubię lub komputerem lub ciekawymi rozmowami na tym forum, a także wydawanie ponad 90% energii na konstruktywne zadania które mi dają satysfakcję z ich ukończenia
4) weekendowa wolność od obowiązków. robię co chcę jak chcę i nikt mi tej wolności nie odbierze chyba że sam się na to zgodzę.
Jeśli tak to sobie zorganizuje to mam akumulatory w sposób stały naładowane na cały rok aż do wakacji.

Strach i lęk wybijają mnie z tego rytmu i wprowadzają w falę na zmiane przeładowanego i rozładowanego akumulatora, gdzie i jeden i drugi stan bywa nieprzyjemny.

[Cotta]

Z ładowaniem akumulatorów mam ostatnio duże problemy. Zawsze było tak, że miałam jakiś większy cel (związany ze sprawami bytowymi lub z wykształceniem, czy coś podobnego) i on mnie napędzał. Ale doszłam do punktu, w którym właściwie nie mam już zbyt wiele do zrealizowania i... hm... nie mam pomysłu na nowy sensowny cel. Jakieś drobiazgi zawsze są do ogarnięcia. Czasami bardzo dużo, co mnie wkurza, bo wolę jeden duży cel niż gromadę popierdółek, które pochłaniają mnóstwo czasu, ale nie dają poczucia, że się robi coś konkretnego. Więc ostatnio często mam nastrój pt. "nic mnie nie cieszy, nic mnie nie nęci". Mam nadzieję, że to stan przejściowy i jednak się trochę ocucę z marazmu.

[maroz]

Byle by to nie było tak że ten marazm staje się nawykiem. Być może trzeba się jakoś z tego wyrwać. Nowi ludzie? nowa praca? nowe wyzwania? Nie wiem co motywuje piątki do działania, ale myślę że wysiłek intelektualny, tworzenie, pomaganie innym. Może trzeba sobie znaleźć ludzi którzy będa Ciebie stymulować do działania? mój przyjaciel (chyba piątka) ma tak że ja (i moi znajomi inni też) go stymuluje do działania gdy się spotykamy, wyrywam go z marazmu po prostu będąc sobą.

Ja obecnie mam 80% energii i w ostatnich trzech tygodniach prawie nic nie zrobiłem z projektami które realizuje. Dałem sobie na luz bo przestałem się bać i "musieć" pracować. Teraz nic nie muszę a coraz częściej "chcę" lub "nie chcę". Zacząłem cieszyć się życiem chwilą i przyjemnościami i relaksować się. Przeraża mnie że przez ostatnie cztery lata forsowałem się na 140% moich możliwości codziennie. Teraz mnie cieszy ten spokój bo przyszła z tym pewna harmonia życia, stabilizacja której zawsze szukałem.

[Cotta]

Nowa praca nie, bo lubię tą, którą mam (poza szefową, ale trudno, w każdej pracy jest coś upierdliwego, więc ja mam fajną pracę z upierdliwą szefową). Nowi ludzie, nowe wyzwania... tak, ale skąd? jakie? Żeby wyzwanie faktycznie mnie zmotywowało, to musiałabym mieć przekonanie, że to faktycznie wyzwanie, które chcę podjąć. A właśnie o to chodzi, że na takie chwilowo nie mam pomysłu. Więc nie żyję jakimś większym celem, tylko borykaniem się z rozwiązywaniem jakichś bieżących problemików.

[maroz]

No to to jest trudna sprawa. Mi pomysły przychodzą bo rozmawiam z ludźmi i oni mnie swoją obecnością stymulują. Jak ich znaleźć? To nie jest też łatwe. Po prostu się znajdują w pociągu i innych miejscach a ja nawiązuje kontakty. Nie jestem piątką i mi nawiązywanie kontaktów przychodzi bardzo łatwo gorzej z utrzymaniem (szóstkowa natura). Być może warto się przyjrzeć temu co lubiłaś robić jak byłaś dzieckiem? ja wiele zainteresowań z dzieciństwa odkopuje ostatnio.

[Cotta]

Co lubiłam robić:
- rysować, lepić, rzeźbić, wycinać,
- szyć, wyszywać, szydełkować, robić na drutach,
- rozbebeszać i składać wszystko, co się da rozbebeszyć i złożyć,
- łazić po lesie i czaić się przy norkach, żeby sprawdzić, co z nich wylezie,
- rozwiązywać zagadki.

Apropos zabaw z dzieciństwa, niedawno zamówiłam sobie puzzle - o, takie.
Dziecinnieję na stare lata.

[maroz]

Dziecinnieję na stare lata.

A to chyba zdrowe. Jak spędzam czas z moim siostrzeńcem i zaczynam się z nim bawić, to czuję się potem o wiele lepiej przez dłuższy czas

A teraz nie lubisz tego robić?

[Cotta]

Lubię. Ale nie robię przez te wszystkie popierdółki, które muszę ciągle ogarniać. Chociaż tak po prawdzie pewnie bym znalazła czas, jakbym się postarałam, wiec może jest to jakiś sposób na wygrzebanie się z zastoju.

[maroz]

ja jakiś czas temu nauczyłem się organizować swój czas w taki sposób by na wszystko co ważne znalazła się chociaż chwila. To powoduje że mogę przerwać pracę gdy ktoś mnie prosi o pomoc czy rozmowę, czy nagle zdecydować że chcę odpocząć. Oczywiście ja na to mogę sobie pozwolić, gdyż moja praca mi na to pozwala. Nie każdy ma taki przywilej.
Generalnie mam kilka wniosków
a) czasu jest zawsze za mało
b) na wszystkie rzeczy ważne czas się znajdzie
c) większość spraw jest nie warta świeczki więc nie warto się tymi sprawami zajmować.
d) rzeczy pilne i krótkie lub trudne dobrze robić natychmiast bo potem ich nawarstwiona ilość może dowalić

[Snufkin]

maroz bez obrazy ale idź se stąd.

Spoiler:

[Cotta]

Snuf, bez obrazy, ale idź na spacer z psem.

[maroz]