Konfabulowanie, uatrakcyjnianie rzeczywistości ;)

[Absynt]

Wczoraj siedzialem z dziewczyna i ladna kolezanka w pubie na werandzie i podbil jakis koles. Lekko psychopatyczny z wygladu. 2 metrowy kafar w zasadzie. Zaczal opowiadac takie historie, ze nawet nie chcialo mi sie udawac, ze mi sie podobaja. W Polsce zarabial 10.000DKK dziennie, mial pracowac w Boliwii za 10 milionow $ rocznie, ale odmowil, a tak naprawde byl burakiem.

Rece mi odpadly, no wybaczcie...

[SenSorry]

To musiała być jakaś nie zdrowa trójka . Ale fajnie jest czasem spotkać takich ludzi, którzy wymyślają swoje historie, śmieszni są

[Muskaterne]

XYZ

[beperfect]

Czasami zdarza mi się niewinnie ubarwić rzeczywistość. Rzadko.

Częściej, jak to zostało napisane, masturbuję się myślami. Potrafię zastygać w bezruchu, tworząc w głowie niestworzone historie. Strasznie to lubię. To trochę jak narkotyk. Uzależnia, bo jest tak przyjemny i odrywa od rzeczywistego świata... Hmmm... dużo lepsze od kłamliwego ubrawiania faktów.

[czarny]

A czy stosujecie bardziej skrajne metody "ubarwiania rzeczywistości"?
Myślę tu o jakichś ekstrawagancjach, wywoływaniu zdziwienia , zaskoczenia...
Ja (nie jestem czwórką) mam czasem taką potrzebę, ale własne ograniczenia
(ugodowość, bezkonfliktowość, potrzeba akceptacji) ograniczają mnie często w eksponowaniu tego.
Wam indywidualistom jest pewnie z tym łatwiej ?

[Rilla]

Nie potrafię kłamać, zmyślać, paplać co mi wyobraźnia podyktuje. Nie szukam i nie staram się wywołać sensacji i zaskoczenia wśród moich słuchaczy, których i tak mam niewielu.

[Morgiana]

Staram się nie koloryzować rzeczywistości, bo mam słabą pamięć i potem nie pamiętam jaką wersję komu sprzedałam. Z resztą i tak nikt mnie nie słucha.

[rafaq]

Często zdarza mi się mieszać ze sobą dwie lub trzy opowieści tworząc jedną niezwykle kolorową (ale za to jaką interesującą^^). Kiedyś jednak tak zaplątałem się w zeznaniach że trzem innym osobom przekazałem całkowicie inne wersje tego samego zdarzenia. lol Często koloryzuję wykorzystując to że nikt inny oprócz mnie danej histori nie zna lub jeśli jest mała szansa że kiedyś jeszcze o tym usłyszy. Jednak z reguly staram się być szczery i przekazywać wszystko tak jak było naprawdę.

[Absynt]

Ale czasem wyrasta z Ciebie taki maly mitoman, prawda ?

[rafaq]

Czasem =] Ale staram się żeby wszsytko było w miarę spójne.

[Cztery]

A czy stosujecie bardziej skrajne metody "ubarwiania rzeczywistości"?
Myślę tu o jakichś ekstrawagancjach, wywoływaniu zdziwienia , zaskoczenia...
Ja (nie jestem czwórką) mam czasem taką potrzebę, ale własne ograniczenia
(ugodowość, bezkonfliktowość, potrzeba akceptacji) ograniczają mnie często w eksponowaniu tego.
Wam indywidualistom jest pewnie z tym łatwiej ?

Nie wiem czy oto ci chodzi , ale łatwo mi wywołac u siebie wrażenia np gęsiej skurki poprzez wyobrażenie sobie tragicznej histori , rozstrzygającego dialogu , heroicznej walki . Wszystko to w krótką chwile .

[Spajdi666]

To musiała być jakaś nie zdrowa trójka . Ale fajnie jest czasem spotkać takich ludzi, którzy wymyślają swoje historie, śmieszni są

Wcale nie. Przez taką koleżankę nasza 9-letnia "przyjaźń" poszła w pizdu. I dalej jej to zostało. Kiedy się daje przewagę wyobraźni i kłamstwo wchodzi w nawyk nie jest wesoło..

[AYA]

ja uwielbiam żyć w wyobraźni - dopowiadam sobie ludzi, ich prawdopodobne cechy itd to dosć niebezpieczne bo potem w rzeczywistości ci ludzie okazują sie być kimś całkiem innym. To wszystko to jest chyba po prostu kwestia tego czy wierzę w to co sobie wymyśliłam, czy mam świadomość że to tylko moja rozbuchana wyobraźnia....ale nie mogłabym chyba żyć bez tych "wewnętrznych opowieści"

Poza tym gdy komuś coś opowiadam, z kimś rozmawiam to mam potrzebe żeby to co mówię było ładne w formie...hm....nie wiem jak to nazwac...żeby miało jakiś nastrój, żeby nie było banalne!!!

[SenSorry]

To musiała być jakaś nie zdrowa trójka . Ale fajnie jest czasem spotkać takich ludzi, którzy wymyślają swoje historie, śmieszni są

Wcale nie. Przez taką koleżankę nasza 9-letnia "przyjaźń" poszła w pizdu. I dalej jej to zostało. Kiedy się daje przewagę wyobraźni i kłamstwo wchodzi w nawyk nie jest wesoło..

Dlatego powiedziałam, ze czasem fajnie jest spotkać takich ludzi. Gdybym miała z kimś takim przebywać częściej to też bym nie wytrzymała

[Rosveen]

Poza tym gdy komuś coś opowiadam, z kimś rozmawiam to mam potrzebe żeby to co mówię było ładne w formie...hm....nie wiem jak to nazwac...żeby miało jakiś nastrój, żeby nie było banalne!!!

No tak, jakoś to przecież musi wyglądać, prawda?

Niestety, mam skłonności do koloryzowania rzeczywistości. Często zmieniam pewne szczegóły, dodaję, usuwam. Takie przeróbki scenariusza Teraz już staram się tego nie robić, bo raz, że kłamstwo, nawet najmniejsze, zawsze jest klamstwem, a dwa, można się potem pogubić w tym wszystkim i to wcale nie jest miłe