Bierna agresja

Wiadomość
Autor
Awatar użytkownika
Nature
Posty: 37
Rejestracja: piątek, 30 stycznia 2009, 19:35
Lokalizacja: Za daleko

Bierna agresja

#1 Post autor: Nature » czwartek, 27 stycznia 2011, 21:30

http://kobieta.dziennik.pl/seks-bez-tab ... resja.html

Nie wiem jak Wy, ale ja calkowicie utożsamiam się z osobą opisaną w tymże artykule. Dużo słyszałam o pasywnej agresji. Jednak nie miałam pojęcia że ma ona wpływ na CAŁE życie człowieka!
Począwszy od jego kariery zawodowej (automotywacja jest zablokowana, pojawia się znużenie, zwlekanie),
przez kontakty z innymi (wywołuje dystans do ludzi którego trudno się pozbyć; między mną a drugim człowiekiem jest bariera gniewu)
skończywszy na uczuciach, miłości (lęk przed zbliżeniem, przed doznaniem uczuć niekontrolowanych, choćby były one jak najpozytywniejsze).

W tym temacie chciałabym omówić i podyskutować z Wami:

1. POWODY BIERNEJ AGRESJI. Czy jest nim brak poczucia własnej wartości? Wstydzenie się własnych uczuć? Negacja tych uczuć przez rodzica (dziecko uczy się nie odczuwać, by zadowolić matkę/ojca, być grzecznym i nie robić kłopotu)? Na pewno tak.

2. WPŁYW BIERNEJ AGRESJI NA CZŁOWIEKA, KTÓRY JĄ STOSUJE I NA OTOCZENIE. Myślę, że wpływ ten jest ogromny. Na podstawie własnych tylko iść z nimi do diabła doświadczeń (jako osoby bierno-agresywnej) oraz lektury artykułu stwierdzam, że często bierna agresja blokuje WSZYSTKIE uczucia. Człowiek jest po prostu niewydolny na wszystkich polach. Po pierwsze, boi się działać aktywnie. Dlaczego? Ponieważ to powoduje do konfrontacji z drugim człowiekiem, niekiedy do starcia się sił. Osoba bierno-agresywna po prostu nie ufa sobie w żadnym calu. Nie umie odnaleźć się wobec agresywnego zachowania innych osób. A wiele osób w negocjacjach i otrzymywaniu tego, czego chce posługuje się właśnie jawna agresją. W konsekwencji człowiek zamyka się w sobie i zaniża swoją samoocenę.
Na otoczenie pasywna agresja ma także negatywny wpływ. Znów posłużę się moim osobistym życiowym doświadczeniem i wysunę tezę, że do osób tych podchodzi się z dystansem. Tworzą one ten dystans poprzez barierę negatywnych uczuć, które nie sa zartykułowane. Są także traktowane mniej poważnie, ponieważ nie wyrażają swego zdania otwarcie i nie wiadomo, czego się po nich spodziewać - czy sa konsekwentni, czy podołają zadaniu? Tak więc osoby agresywne często próbują przestawiać osoby bierno--agresywne według swoich potrzeb i zachcianek.

3. Ostatnie zagadnienie to SPOSOBY RADZENIA SOBIE Z BIERNĄ AGRESJĄ. I tutaj moje umiejętności i doswiadczenie niestety zawiodą - nie radzę sobie osobiście z bierną agresją. Mogę tylko powiedzieć, że jej skutki są opłakane i na razie próbuję walczyć właśnie z nimi. Są to na przykład: lęki, koszmary nocne, totalna pustka, tzw. 'gula w gardle', niechęć, 'otumanienie' umysłu.
Niektórzy piszą: najlepiej rozładować złość poprzez na przykład wysiłek fizyczny lub proste acz skuteczne doraźnie, wrzeszczenie w poduszkę. To prawda, że pozbędziemy się napięcia w mięśniach na jakiś okres czasu, może nawet będziemy mogli funkcjonować normalnie do końca dnia, nawet odnosić się mile do osoby do której skierowany był w pierwotnych zamiarach gniew. Jednak gniew to nie tylko napięcie w mięśniach czy zła energia. To przede wszystkim emocje, które kształtują naszą ocenę drugiego człowieka. Co z tego, że oślinimy poduszkę czy przebiegniemy 10 kilometrów i nabijemy masy, skoro nasza ocena tej osoby się nie zmieniła? Nie daliśmy bowiem szansy tej osobie, by się obroniła. To jest jeden z głównych przyczyn destrukcyjności biernej agresji.
Na ten moment, jedynym rozwiązaniem dla mnie jest niezwykle, wręcz kolosalnie trudna KONFRONTACJA.

I jeszcze coś: czy nie sądzicie, że bierna agresja wyraża ogólną niedojrzałosć w okazywaniu uczuć? Na mnie np działa to tak, że właśnie przez to, że nie okazuję złosci, hamowane są naturalne dążenia do spełnienia potrzeb. Zauważyłam także, że lęk przed konfrontacją często spływa też na miłość i okazywanie jej. Osoby bierno-agresywne po prostu nie umieją okazywać miłosci. Ogólnie, sprawiają wrażenie jakby za dużo nie czuli.

Teraz pytanie do Was: Jak rozpoczęlibyście zabiegi skonfrontowania się z własną energią z pozoru negatywną, która jest jednak wielkim motorem zmian i może przynieść wskoczenie na wyższy poziom samoświadomości? A może pokonaliście już to, posiedliście umiejętność okazywania agresji, mimo że przez pół życia/ przez całe swe dotychczasowe życie działaliście inaczej?


Zachęcam do przemyśleń i dyskusji ;)


9w1
Poszukuję drogi idealnej.

Awatar użytkownika
Zielony smok
VIP
VIP
Posty: 1855
Rejestracja: czwartek, 14 grudnia 2006, 19:17
Enneatyp: Mediator
Lokalizacja: następna stacja...

Re: Bierna agresja

#2 Post autor: Zielony smok » czwartek, 27 stycznia 2011, 22:12

Bierna agresja czasem nie jest zła. Pozwala na zimno przyjąć atak furiatów i choleryków i siła spokoju sprowadzić ich do parteru.
Ale co jakiś czas trzeba rozładowywać emocje - czasem następuje to w bezpośredniej konfrontacji, czasem w odosobnieniu.
O skutkach tłumienia emocji pisałem w tym dziale parokrotnie, wiec odsyłam do mych spostrzeżeń tamże.
Dziewiątki maja ciekawy sposób na bierną agresję. Znają oczekiwania innych ludzi i potrafią im tego celowo nie dać. Czasem z serdeczności, przechodzę w zimna uprzejmość...niby niewielka zmiana, ale powoduje konsternacje u ludzi, przyzwyczajonych do serdeczniejszych relacji. My little revenge....
Energetyka panie, energetyka.....
9w8 ENFP
Nie dyskutuj z idiotą, bo sprowadzi cię do swojego poziomu i wygra przewagą doświadczenia.
Ps. ( Jestem na dłuuuugim urlopie - nie odpisuję na PW, sorry )

Snufkin
Posty: 5625
Rejestracja: piątek, 4 kwietnia 2008, 14:28
Enneatyp: Obserwator

Re: Bierna agresja

#3 Post autor: Snufkin » piątek, 28 stycznia 2011, 00:09

Smoku znam to uczucie z tej drugiej strony. Powiem tak: to chyba najbardziej drażniący rodzaj zachowania choć na początku mnie to bawiło. Tylko wbrew temu co sugerujesz to wcale mnie nie sprowadzało do parteru (cholerykiem ani furiatem nie jestem ale stawałem się coraz bardziej zgorzkniały).
Sytuacja ta trwała około pół roku w końcu totalnie odpuściłem i wyrzuciłem tę osobę z życia jak zepsutą zabawkę. To w pewnym sensie było radykalne bo wcześniej kontaktowaliśmy się niemal codziennie.
5w4, sp/sx/so
ILI - Ni, DCNH - CT(H)

Awatar użytkownika
Grin_land
Posty: 2459
Rejestracja: niedziela, 31 maja 2009, 15:51
Enneatyp: Mediator
Lokalizacja: tryb koczowniczy

Re: Bierna agresja

#4 Post autor: Grin_land » piątek, 28 stycznia 2011, 00:48

Temat na który mogłabym się rozpisać i pewnie jeszcze to zrobię, ale w tej chwili chcę wrzucić tylko jedno istotne spostrzeżenie-
to akcja rodzi reakcję, bierna agresja jest przede wszystkim oporem przed czymś co nam się nie podoba a z jakichs powodów wydaje narzucone-czyli w sumie czymś co odbieramy jako agresję.
nie wiem jak u innych, ale w moim przypadku akty biernej agresjii niezwykle rzadko przejawiają się w kierunku osoby, która niczym większym nie zawiniła. Czasem są irracjonalnym i nieuświadomionym sposobem odpowiedzi na zachowanie osoby która krytykuje lub nie dopuszcza mnie do głosu, potrzebuję wtedy chwili przemyślenia żeby dojść skąd się to we mnie zrodziło, zwykle jednak jest powiązane z doświadczeniem kompletnego zignorowania kiedyś mojego zdania czy obiekcji (bez wyraźnego uzasadnienia lub choć widocznego rozważenia), raniącej (częstej) krytyki lub też zachowaniem a'la moja mum- czyli najpierw wysłuchamy, a później przy nadarzającej się okazji wyśmiejemy/zgnoimy.
Czym innym jest bierna autoagresja- tu ciężko mi się zorientować o co chodzi, a występuje dużo częściej.

Więc czasem może obydwie strony powinny się zastanowić gdzie jest przyczyna takiego zachowania- na podanym w artykule przykładzie- jeśli mąż odkłada z dnia na dzień wizytę w biurze podróży to może właściwie nie chce jechać, lub nie w to miejsce, lub też po prostu potrzebuje samotności a nie rodzinnego wypadu. a może tylko potrzebuje rozmowy lub innych bodźców żeby zapalić się do tego pomysłu. Jasne- powinien być tego świadomy i przedyskutować, ale być może z jakichś powodów przewiduje że jego zdanie zostanie zignorowane- i tak nie wygra? Albo boi się reakcji żony na prośbę samotnego odpoczynku? Co do drzwi- z własnego doświadczenia- wiem że jak ktoś stoi mi nad głową i 10 razy powtarza że mam coś zrobić włącza się mi działanie na przekór- nawet jeśli naprawdę chcę to zrobić. Dużo lepszym sposobem postępowania w takim wypadku jest powiedzenie mi raz czy dwa i zostawienie mnie samej sobie. Ja lubię robić rzeczy "dla kogoś", ale nie lubię poczucia że ktoś sobie rozporządza moim czasem jak mu się podoba. Jeśli dostaję komunikat "powinnaś pozmywać naczynia" to pozmywam- za godzinę lub dwie, nawet jeśli w tej konkretnej chwili bardziej by mi pasowało- unikam wtedy poczucia że jestem bezwolną marionetką, która jak pchniesz tak poleci a jednocześnie jakby udowadniam trochę że myślę o tym, że też mi zależy.

Trzeba być trochę sprytnym, a nie robić z siebie od razu ofiarę biernej agresji.
Zielony smok pisze:Pozwala na zimno przyjąć atak furiatów i choleryków i siła spokoju sprowadzić ich do parteru.
Też prawda, nie każdy musi się zrównywać do tych bardziej wybuchowych ludzi, wiadomo że z niektórymi nie wygramy przekrzykując się- z resztą czy to naprawdę jest w jakiś sposób lepsza forma agresji?

No to była moja opinia z jednej strony, jako 9 posiadam także opinię drugostronną, ale to już nie dziś ;)
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
"infantyle najbardziej ojczą" R25
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
Najmądrzejszy Post na Forum-dla 9
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
"istnieje strasznie dużo nieaktywnej delikatności, która nie jest niczym innym jak lenistwem, niechęcią do wszelkich kłopotów, zamieszania czy wysiłku"

Awatar użytkownika
boogi
Pan Admin
Pan Admin
Posty: 5875
Rejestracja: czwartek, 23 października 2008, 22:48
Enneatyp: Perfekcjonista
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Re: Bierna agresja

#5 Post autor: boogi » piątek, 28 stycznia 2011, 00:59

to akcja rodzi reakcję, bierna agresja jest przede wszystkim oporem przed czymś co nam się nie podoba
To akcja rodzi reakcję, ale reakcja jest u osoby nawykowa i/lub wynika z charakteru. Czyli na ten sam bodziec różni ludzie zareagują różnie. Dlatego też na bodziec, który np. u Ciebie spowoduje bierną agresję, ktoś inny zareagowałby w inny sposób, np. aktywnie. A to oznacza, że bierna agresja nie jest jedynym możliwym rozwiązaniem, a więc istnieją inne, potencjalnie lepsze.
"Jeśli chcesz ze mną rozmawiać, zdefiniuj terminy których używasz."
- Voltaire

>> bardzo dziwny link <<

Affects / Hornevian / Harmonic / Trifix

Awatar użytkownika
Grin_land
Posty: 2459
Rejestracja: niedziela, 31 maja 2009, 15:51
Enneatyp: Mediator
Lokalizacja: tryb koczowniczy

Re: Bierna agresja

#6 Post autor: Grin_land » piątek, 28 stycznia 2011, 01:22

dlaczego one są lepsze?
to znaczy-uważam że nie wszystkie reakcje są lepsze niż bierna agresja.
Czynna agresja jakoś nie jawi mi się jako wspaniałe rozwiązanie, szantaże itp też nie, poza tym jeśli ktoś wobec mnie używa miecza w którym jest wprawiony, a ja na to nic nie mogę poradzić, to dlaczego mam się bronić tą samą bronią jeśli nie umiem z niej sprawnie korzystać?
Wiadomo- rozmowa i jasne przedstawienie swojej strony jest optymalnym rozwiązaniem, jednak nawyk biernej agresji też się skądś bierze- uważam że w bliskiej relacji osób które nie są jakoś wyjątkowo mocno psychicznie "poskręcane" taka reakcja nie spadnie z nieba- nie jest użyta jako pierwszy sposób do radzenia sobie z konfliktem.
Z resztą wszystko musi być obustronne, zarówno osoba która używa tego środka powinna się zastanowić dlaczego i spróbować omówić sprawę, jak i druga strona może pomyśleć nad tym że coś jednak mogło spowodować taki mechanizm i zwyczajnie porozmawiać.
Nie wiem w sumie jak u innych- może jest gorzej- u mnie osoba która przyjdzie i z dobrej woli będzie chciała wiedzieć dlaczego lub przedyskutować to ze mną może liczyć na taką rozmowę. I to niestety także w momencie kiedy już zdarzyło się że bezpośrednio po tej rozmowie wróciła (czasem nawet świadomie) do raniących zachowań.
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
"infantyle najbardziej ojczą" R25
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
Najmądrzejszy Post na Forum-dla 9
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
"istnieje strasznie dużo nieaktywnej delikatności, która nie jest niczym innym jak lenistwem, niechęcią do wszelkich kłopotów, zamieszania czy wysiłku"

Awatar użytkownika
boogi
Pan Admin
Pan Admin
Posty: 5875
Rejestracja: czwartek, 23 października 2008, 22:48
Enneatyp: Perfekcjonista
Lokalizacja: Kraków
Kontakt:

Re: Bierna agresja

#7 Post autor: boogi » piątek, 28 stycznia 2011, 01:27

Napisałem "potencjalnie lepsze", mając na myśli że niekoniecznie - inne mogą być oczywiście lepsze, gorsze lub podobne, a może też nie być ich wcale.
Niemniej jednak uważam, że nie jedynie sytuacja ma wpływ na powstanie takiego nawyku reakcji, ale też charakter danej osoby oraz pewnie wiele innych czynników. Dwa ogólne rodzaje czynników: genetyczne i środowiskowe.
"Jeśli chcesz ze mną rozmawiać, zdefiniuj terminy których używasz."
- Voltaire

>> bardzo dziwny link <<

Affects / Hornevian / Harmonic / Trifix

yusti
Posty: 4664
Rejestracja: niedziela, 22 października 2006, 17:54
Enneatyp: Perfekcjonista

Re: Bierna agresja

#8 Post autor: yusti » piątek, 28 stycznia 2011, 05:09

Jak rozpoczęlibyście zabiegi skonfrontowania się z własną energią z pozoru negatywną, która jest jednak wielkim motorem zmian i może przynieść wskoczenie na wyższy poziom samoświadomości? A może pokonaliście już to, posiedliście umiejętność okazywania agresji, mimo że przez pół życia/ przez całe swe dotychczasowe życie działaliście inaczej?
Próbuję na tym forum, ale mi Grin_Land zabrania
:mrgreen:




Jak sobie użyję, dajmy na to :milcz lesbo! to mają pretensje że hoho, więc wiesz...
Poza tym Pablo mnie oskarża o bycie "wielce zaburzoną" z powodu nieokazywania złości, a jak się ją okaże to dopiero jest kocioł :!:


Jak mówię od 5 lat...nie bez przyczyny jestem jedynką ze skrzydłem w 9. Nie bez kozery tłumię wkurzenie.
W "17 nieseksualnych powodach uprawiania seksu" wskazywali na konieczność skierowania faktycznego gniewu w danym momencie do danej osoby. Inaczej nosimy w sobie tę złość i wyładowujemy się -na bogu ducha winnym partnerze- w seksie. Tylko rozwiązanie nieseksualnego powodu uprawiania seksu [tu:złosc] POZA sypialnią da pozytywny efekt. Książka jest w sieci. Znajdź tematykę: ZŁOŚĆ. Choć wszystkie czynniki są diabelnie ciekawe i nie da się tego zawsze jednorodnie wydzielić.
"Nie od razu Rzym zbudowano"..."Bez trudu nie ma korzyści"...wiem, że KONFRONTACJA jest niełatwa. Poza tym nie przystoi dziewczynie się wściekać itd. Wyglądać niepoważnie;p Wiem.wiem.

Nic ci nie poradzę. już wszystko wiesz. Ale "wiedzieć nie znaczy umieć".

Nikogo nie obchodzi twoja emocja. nie będziesz robiła z siebie idiotki i mu wskazywała "gdy tak mnie lustrujesz, czuję złość". Zwłaszcza że koleś dobrze wie co robi i wkurza cię specjalnie.
Możesz złość rozładować poza sytuacją, Po niej, np. obgadując kolesia. Ale powiem ci, że twoich słuchaczy też nie obchodzi twoja emocja i jeszcze mają pretensje, że o tym paplasz.
czyli błędne koło;p

yusti
Posty: 4664
Rejestracja: niedziela, 22 października 2006, 17:54
Enneatyp: Perfekcjonista

Re: Bierna agresja

#9 Post autor: yusti » piątek, 28 stycznia 2011, 06:16

wiesz...jeśli Agresor czyni złośliwości dla osobistej satysfakcji, to komunikując mu swój gniew tylko Agresora wzmacniasz.

Bierność i tak jest wyższym stopniem w ewolucji od wybuchu.
A najwyższym jest zażartowanie, ale tego nie umiem. Jednak z doświadczenia wiem, bo widziałam, że umiejętne zastosowanie karykatury/pastiszu przyniosło zaskakująco dogłębny skutek. Ośmieszenie Agresora pozwoliło mu zrozumieć swoje błędy. Niesamowity efekt! ale ja tak nie potrafię. Bierna agresja jest i tak najlepszym co mogę zrobić. jak mnie tu nauczono: nie dawać po sobie poznać, że cię to rusza. Jestem w tym całkiem niezła, ale i..wyzuta z uczuć. Więc o "okazywaniu miłości" to mogę pomarzyć;p Nawet psa nie dotykam ;D

Temat kojarzy mi się z Rinnowym listem do rodzica z pretensjami.
I z metodą radykalnego wybaczania Colina Tippinga. 5 kroków:
1Opowiedz historię ofiary.
2Wyraź nieakceptowane uczucia.
3Obejmij sytuację rozumem.
4Uznaj Ból za Dar. Spójrz z dystansem, zrozum.
5Działaj
[oprac. własne na podstawie artykułu z miesięcznika Wróżka.]

Awatar użytkownika
Grin_land
Posty: 2459
Rejestracja: niedziela, 31 maja 2009, 15:51
Enneatyp: Mediator
Lokalizacja: tryb koczowniczy

Re: Bierna agresja

#10 Post autor: Grin_land » piątek, 28 stycznia 2011, 13:17

yusti pisze:Próbuję na tym forum, ale mi Grin_Land zabrania Jak sobie użyję, dajmy na to :milcz lesbo! to mają pretensje że hoho, więc wiesz...
poprawdka- ja się rzucem kiedy Ty zabraniasz innym wyrazić swą złość w dużo mniej obraźliwy czy narzucający się sposób niż te, których używasz sama. Póki to jest tylko wyrażanie siebie bez strofowania innych za to samo- siedzę cicho.
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
"infantyle najbardziej ojczą" R25
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
Najmądrzejszy Post na Forum-dla 9
IIIIIIIIIIIIIIIIIII
"istnieje strasznie dużo nieaktywnej delikatności, która nie jest niczym innym jak lenistwem, niechęcią do wszelkich kłopotów, zamieszania czy wysiłku"

Awatar użytkownika
azetka
Posty: 388
Rejestracja: niedziela, 10 stycznia 2010, 21:25
Enneatyp: Mediator

Re: Bierna agresja

#11 Post autor: azetka » piątek, 28 stycznia 2011, 15:59

Mam pytanie: w stosunku do kogo najczęściej stosujecie bierną agresję?

U mnie się do ogranicza nieomal tylko do mamy. Kiedy byłam młodsza, moje zdanie często nie było brane pod uwagę, ignorowane (albo, tak jak u Grin, najpierw wysłuchiwane, a potem wyśmiewane - niby żartobliwie, ale bolało, zwłaszcza jak się miało te kilka lat). A to się objawiało później, ba, nawet teraz, bierną agresją. Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę z częstego powodu mojej złości: "nie chciałaś mnie słuchać, to teraz ja ciebie też nie mam ochoty". Ale staram się mówić to, co myślę - nawet, jeśli wydaje mi się to mało istotne lub głupie - i jest trochę lepiej.
Jakiś fajny podpis.

Awatar użytkownika
Nature
Posty: 37
Rejestracja: piątek, 30 stycznia 2009, 19:35
Lokalizacja: Za daleko

Re: Bierna agresja

#12 Post autor: Nature » niedziela, 30 stycznia 2011, 23:56

Zielony smok pisze:Bierna agresja czasem nie jest zła.
Gdybym ja mogła wybierać sobie w zalezności od nastroju poziom mojej agresji (znacie tę drabinę agresji? bierna jest na samym końcu...) to bym się CIESZYŁA :lol:
Zielony Smok pisze:Pozwala na zimno przyjąć atak furiatów i choleryków i siła spokoju sprowadzić ich do parteru.
No tak, bo jest przecież niżej w drabinie złości, czy jak to tam się zwie.
Zielony Smok pisze:Dziewiątki maja ciekawy sposób na bierną agresję. Znają oczekiwania innych ludzi i potrafią im tego celowo nie dać.
A...TO znam już od podszewki! Tyle że ja zwykle odcinam się najbardziej od tych, na których mi zalezy... Chociaż ostatnio przeczytałam że to jest częścią zaburzenia bierno-agresywnego.
yusti pisze:wiesz...jeśli Agresor czyni złośliwości dla osobistej satysfakcji, to komunikując mu swój gniew tylko Agresora wzmacniasz.
też prawda. Ale...
Bierna agresja jest i tak najlepszym co mogę zrobić. jak mnie tu nauczono: nie dawać po sobie poznać, że cię to rusza. Jestem w tym całkiem niezła, ale i..wyzuta z uczuć. Więc o "okazywaniu miłości" to mogę pomarzyć;p Nawet psa nie dotykam ;D
No właśnie, wypadałoby się zastanowić, jaką cenę trzeba zapłacić za to pozorne pokonanie Agresora w słownej utarczce, którą on sam kreuje? Gdy nam nie zależy jest to dobre. Potrafi zwalić z nóg niejednego bo bądź co bądź musi się dostosować do miarowego tonu wypowiedzi tudzież milczenia jakie serwuje bierny agresor. Jednak osoba która wszystkie konflikty rozwiązuje biernie naprawdę nie jest specem od kłótni...

Tak BTW:
Na gorąco mogę zrelacjonować moją ostatnią 'kłótnię' z osobą która jest paranoicznym agresorem, osobą, która nie umie się po ludzku komunikować a za swoją największą chwałę uważa sytuację w której wydrze na Ciebie r... tak żebyś nic już nie mógł powiedzieć, wykrzyczy swoje po czym powie iż nie macie o czym rozmawiać i odwróci się na pięcie. Rzeczywiście, moje próby jawnej agresji na nic się nie zdały bo po prostu nie miałam w tym doświadczenia. Jednak uważam to za mój sukces, gdyż... odważyłam się zareagować inaczej choć raz! I wcale nie czuję się przegrana... To śmieszne dla mnie, drzeć się na siebie i cieszyć się jak dziecko jak jesteś głośniejszy... Najgorsze jest to że większośc takich osób nie czuje toksyczności takiego zachowania. Można powiedzieć że bierna agresja i taka jak opisałam wyżej są na równi. Jednak chyba dlatego ta bierna jest niżej w drabinie złości, bo niszczy bardziej osoby które jej używają... Wcale nie przynosi ulgi.
azetka pisze:Mam pytanie: w stosunku do kogo najczęściej stosujecie bierną agresję?

U mnie się do ogranicza nieomal tylko do mamy. Kiedy byłam młodsza, moje zdanie często nie było brane pod uwagę, ignorowane (albo, tak jak u Grin, najpierw wysłuchiwane, a potem wyśmiewane - niby żartobliwie, ale bolało, zwłaszcza jak się miało te kilka lat). A to się objawiało później, ba, nawet teraz, bierną agresją. Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę z częstego powodu mojej złości: "nie chciałaś mnie słuchać, to teraz ja ciebie też nie mam ochoty". Ale staram się mówić to, co myślę - nawet, jeśli wydaje mi się to mało istotne lub głupie - i jest trochę lepiej.
Mam podobnie do Ciebie. Bierna agresja ujawnia się w sumie w wielu sytuacjach, w wypełnianiu obowiązków, rozwiązywaniu konfliktów jak i właśnie relacjach z mamą. To trzecie chyba najbardziej przeżywam. I podejrzewam że powody będą u mnie również podobne - jakoś czuję do mamy żal, że nie zaopiekowała się mną tak jak powinna... W ogóle myślę że to zaburzenie jest przekazywane z pokolenia na pokolenie. Dotąd nie poznałam innych czynników które determinowałyby to w tak dużym stopniu co wychowanie...

PYTANIE DO BIERNO-AGRESYWNYCH: Też macie tak jak ja, że często odcinacie się od osób, na których Wam zależy? (Tzn. u mnie objawia się to w stosunku do osób których nie znam a chciałabym poznać, zbliżyć się, lecz nie wiem jak, nie umiem podjąć inicjatywy...)
9w1
Poszukuję drogi idealnej.

yusti
Posty: 4664
Rejestracja: niedziela, 22 października 2006, 17:54
Enneatyp: Perfekcjonista

Re: Bierna agresja

#13 Post autor: yusti » poniedziałek, 31 stycznia 2011, 05:38

Weszłyśmy w jakieś narzekanie i użalanie się. Jakoś mi się tak nie chce :wink:
Ja wolę myśleć: wow! jestem boska! nie daję się sprowokować! ja jedna nie trzaskam drzwiami, talerzami, krzesłami w tym wariatkowie. Nie kontynuuje zła. Paradoks: Agresor ma pretensje do swego wychowanka o jego agresję i o to jest wojna;p Patrzę z ukosa z krzywym uśmieszkiem i jestem Mądra. Naprawdę lubię czytać [teraz świetną książkę Grzesiaka o reakcjach, relacjach, wartościach, osobowościach AlphaHuman. Żeby ENTj się tak znał na ludziach...wow]. Naprawdę dużo mi dało to forum. inspiratorzy na nim.
Świata nie zmienię, ale mam wpływ na swoje myślenie/nastawienie/emocje. I robię to! Jestem cudowna.

AKCEPTACJA. Po co być "specem od kłótni"? Milczysz i jesteś ponad to! Niektórzy tacy po prostu są, że cię do głosu nie dopuszczają. Ja jestem bierna, bo wiem że nic nie wskóram, a moja przyjaciółka mówi, że ona się wreszcie wydarła po to, "żeby sobie ulżyć" i jest szczęśliwa. nieważne że to nic nie zmieniło w postawie Agresora. Mojego rozjusza właśnie moja bierność;p Nie widzi efektu swojej agresji i o to chodzi! klasycznie, spokojnie, w milczeniu NIC NIE ROBIĄC obwieszczam swoje stanowisko.

Ja zwracam uwagę na efekt. Końcowy. I ciągle myślę o swoim zdrowiu. Wolę to sobie zracjonalizować i popatrzeć z wyższością, że się temu nie poddaję. Czuję się wtedy lepiej i widzę pozytywne efekty. Znacznie lepsze od syzyfowego wchodzenia w te interakcje.

O! Czytałam nawet ostatnio artykuł w Detektywie i pokrótce: babeczka została porwana przez groźnego przestępcę, który to był gadułą-umoralniaczem i całą drogę ją prowokował do dyskusji. Niby rozluźniał atmosferę, ale tylko po to, by potem to wykorzystać. Nie dała się wprowadzić w rozmowę. Nie warto. To najlepsze co mogła zrobić! Nic nie robić!
Znam to z autopsji-"Rozmowy są niedobre, bo dają argumenty do naigrawania się z twoich emocji i opinii". Niestety tak się nauczyłam i myślałam, że tak jest W OGÓLE, ale dzięki przyjaciołom z tego forum już wiem i widzę, że można rozmawiać bez tego ciągłego strachu zgnojenia. Że tak można. Wiem, ze wielu jeszcze nie umie...słabe jednostki które lubią się podbudowywać cudzym kosztem...
Ale tak można! I to jest moja dobra moneta, której będę bronić. Bo nie jestem jej nauczona i wygląda to jak wędrówka ślepego, hipokrytycznie, ale się staram! Bo widzę już, że MOŻNA! To jest mój cel. I rozwijam się w tym kierunku. Póki co, widzę sens. A na dojście do celu potrzebuję dużo pracy. Całkowitego wypracowania siebie od nowa. Odejścia od "normalnych" uwarunkowanych i łatwych, bo automatycznych, znanych z wychowania nawyków na rzecz CELowości.


czyli Ty teraz "jękolisz" na temat "jakie to złe"-też tak miałam, i wtedy czczo radzono mi, żebym "się wyprowadziła". Ucieczka od problemu. Ale nie mam takich możliwości i robię coś innego, najlepszego co mogę. I ciesze się tym i doceniam za to!
Czuję i pokazuję jaka jestem zajebiście spokojna i cudowna w tym kotle. i nie pogadamy sobie inaczej:) Więc papatki
I wszystkiego dobrego!
u boku jego [Agresora(-ki)]
a najlepiej z dala,
jeśli życie pozwala.
Ale póki to czcza mrzonka
nie podwijaj ogonka
i rób swoje.
Ciesz się bierną agresją za dwoje!

PS Bo "Nature" przede wszystkim dała na UMYSŁ, dzięki któremu kierujemy swoim nastawieniem i wytwarzamy określone emocje. Jedna sprawa a możesz patrzeć na kilka sposobów. Znajdź najbardziej konstruktywny. [wolne wnioski za Mateuszem Grzesiakiem "AlphaHuman"]

Awatar użytkownika
Nature
Posty: 37
Rejestracja: piątek, 30 stycznia 2009, 19:35
Lokalizacja: Za daleko

Re: Bierna agresja

#14 Post autor: Nature » poniedziałek, 31 stycznia 2011, 22:16

Yusti, mam wrażenie że nie zrozumiałaś do końca tego co chciałam przekazać. Piszesz, że nie kontynuujesz zła... Tak Ci się wydaje? Skoro tak dużo czytasz, to może natknęłaś się na zaburzenie osobowości "osobowość bierno-agresywna"? Jeśli nie to kieruję do lektury... Nie chodzi o to, że ktoś zamiast wydzierania się na drugą osobę jak opętane dzikie zwierzę (co jak napisałam jest dla mnie idiotyczne) użyje zimnej ironii i tym zyska przewagę. Nie można traktować biernej agresji jako jakiejś nagrody od losu, bo ani się za dużo nie narobisz żeby kogoś wkurzyć, ani nerwów za dużo nie zepsujesz (jakież to złudne... :roll:) a przeciwnik leży i ruszyć się nie może! No naprawdę radziłabym zastanowić się nad rzeczywistymi konsekwencjami biernej agresji, których część jest przeze mnie opisana w temacie...
AKCEPTACJA. Po co być "specem od kłótni"?
To tak jakbyś napisała: Po co być zdrowym?
Milczysz i jesteś ponad to! Niektórzy tacy po prostu są, że cię do głosu nie dopuszczają. Ja jestem bierna, bo wiem że nic nie wskóram, a moja przyjaciółka mówi, że ona się wreszcie wydarła po to, "żeby sobie ulżyć" i jest szczęśliwa. nieważne że to nic nie zmieniło w postawie Agresora. Mojego rozjusza właśnie moja bierność;p Nie widzi efektu swojej agresji i o to chodzi! klasycznie, spokojnie, w milczeniu NIC NIE ROBIĄC obwieszczam swoje stanowisko.
Milczysz, i nawet nie słyszysz w głowie tego co Ty właśnie w tej chwili czujesz. Myślisz, że tak dobrze obwieszczasz swoje stanowisko ludziom, po prostu milcząc? To jest asertywność? Dla mnie to chowanie w kłębek, które CZASEM tylko pomaga jak sytuacja jest na tyle krytyczna, czyli mamy do czynienia ze zwykłym ciołkiem który nie widzi nic poza swoim gniewem...
Ja zwracam uwagę na efekt. Końcowy. I ciągle myślę o swoim zdrowiu. Wolę to sobie zracjonalizować i popatrzeć z wyższością, że się temu nie poddaję. Czuję się wtedy lepiej i widzę pozytywne efekty. Znacznie lepsze od syzyfowego wchodzenia w te interakcje.
No i znowu ucieczka. Mam wrażenie, że Ty mówisz ciągle o konfliktach, których nie chcesz rozwiązywać. A co z ludźmi, na których naprawdę Ci zależy? Też będziesz milczała, czekając aż zupełnie się od Ciebie odwrócą?
Znam to z autopsji-"Rozmowy są niedobre, bo dają argumenty do naigrawania się z twoich emocji i opinii". Niestety tak się nauczyłam i myślałam, że tak jest W OGÓLE, ale dzięki przyjaciołom z tego forum już wiem i widzę, że można rozmawiać bez tego ciągłego strachu zgnojenia. Że tak można. Wiem, ze wielu jeszcze nie umie...słabe jednostki które lubią się podbudowywać cudzym kosztem...
Ale tak można! I to jest moja dobra moneta, której będę bronić. Bo nie jestem jej nauczona i wygląda to jak wędrówka ślepego, hipokrytycznie, ale się staram! Bo widzę już, że MOŻNA! To jest mój cel. I rozwijam się w tym kierunku. Póki co, widzę sens. A na dojście do celu potrzebuję dużo pracy. Całkowitego wypracowania siebie od nowa. Odejścia od "normalnych" uwarunkowanych i łatwych, bo automatycznych, znanych z wychowania nawyków na rzecz CELowości.
No wreszcie jakieś normalne słowa... :D

Wiem o co Ci chodzi. Chcesz powiedzieć, że najlepszym sposobem jest świadoma bierna agresja? Moim zdaniem taka nie istnieje. Jeśli jesteś świadoma swoich uczuć, wiesz, jak sie zachowujesz, czujesz, że w tym momencie jesteś wkurzona i PLANUJESZ swoje reakcje, to to już nie jest bierna agresja. To po prostu świadomy i dojrzaly wybór. ;)
9w1
Poszukuję drogi idealnej.

yusti
Posty: 4664
Rejestracja: niedziela, 22 października 2006, 17:54
Enneatyp: Perfekcjonista

Re: Bierna agresja

#15 Post autor: yusti » wtorek, 1 lutego 2011, 16:23

to już nie jest bierna agresja. To po prostu świadomy i dojrzały wybór. ;)
No, proszę! To "Dzidzia" jednak dokonuje dojrzałych wyborów...no skoro tak, to ok. :mrgreen:


Więc offtopowałam :!: , nieświadomie ale jednak hehe
Koniec.
papa

PS
Nature pisze:
yusti pisze:AKCEPTACJA. Po co być "specem od kłótni"?
To tak jakbyś napisała: Po co być zdrowym?
Nie. To tak jakbym napisała: lepiej być specem od niekłócenia się. Jak SuperDurson mówił kiedyś w kontekście umiejętności unikania bójki.

ODPOWIEDZ