)
to juz mnie zniechecilo, robie sie nadety i to problem autora ze nie przeczytam jego tekstu :P Jak ktos dotrwa do konca to ja bym poprosil o streszczenie ^_^Robi się nadęty i zarozumiały, zaprzeczając uporczywie, że coś jest nie tak. Jest przecież władcą Wszechświata i to on decyduje jak ma być. Jeśli coś się nie zgadza (a jakże często tak jest!), to owo coś ma problem, nie Gapa. Tu łagodność Gapy zaczyna być podszyta cichym Gniewem. Zza spokojnego trwania wyziera - trochę niepewnie - władczość gbura satrapy.
A ja chętnie bym przeczytała, ale ten tekst jest za bardzo "dziewiątkowy" -taka SAGA o "ludziach, których nie ma". Nie dam rady.arturoos pisze:No tekst naprawde bardzo ciekawy i mimo że na początku wydawał mi się ze autor jest do nas uprzedzony w jakiś sposób, doszedłem do wniosku że być może sądze tak dlatego że mówi on prawde, prawdziwą prawde
Naprawde tekst daje do myślenia i pokazuje nas wcale nie takich miłych za jakich nas wszyscy uważają, choć jest troche rzeczy z którymi się nie zgadzam naprawde tekst wydaje mi się warty przeczytania i dlatego proponuje ci Szopa abys się jednak zmusił 8) ja nie załuje że się zmusiłem
Ale Ty pewnie moich postów juz nie czytasz )). Odnalazłem tam mnóstwo cech, z którymi jako Dziewiątka się utożsamiam a także wiele takich, z których zdałem sobie sprawę po przeczytaniu orazUlubionym jego tematem jest dociekanie sedna rzeczy, którego poznanie, bez potrzeby ruszania się z kanapy, dałoby mu władzę na resztą. Szuka on ukrytej dźwigni, przycisku, który umożliwiłyby człowiekowi oszukanie losu. Będąc nieskończenie plastycznym, potrafi Gapa tak zmienić swoje nastawienie, oczekiwania, i osobowość, że gwóźdź będzie wydawał mu się np. wieżą Eiffla, a Pałac Kultury - sprejem na mrówki. W tym stanie jest rzeczywiście wszechmocny, może bowiem każdą sytuację zinterpretować sobie tak, by było mu z nią wygodnie. Niczym sofista, potrafi dowieść sobie dosłownie wszystkiego, włącznie z tym, że sam wierzy w to, czego dowodzi!
a takżeZłoty oznacza poszukiwanie czegoś co ukryte i wartościowe. To sedno istnienia, pytanie "O co w tym wszystkim chodzi?" - znalezienie odpowiedzi daje moc i pozwala iść na skróty. Tu wychodzi na jaw ukryte marzenie Gapy - władza nad światem. A także przeświadczenie, że uda się tą władzę zdobyć za pomocą chytrej sztuczki, "tricku" i tajemnej wiedzy, raczej niż "siłą" (jak Ósemka) tudzież "oszczędnością i pracą" (jak Jedynka). Gapa jest szukającym złota alchemikiem, kimś kto, działając w zaciszu pracowni, chce wyprowadzić w pole Boga, los i ludzi.
i inne z tej samej beczki, oscylujące wokół teorii 'jedności', których już przytaczać tutaj nie będę.Potrzeba uniknięcia konfliktu i wygodnego istnienia jest u Gapy tak silna, że napotykając na przeciwieństwa, będzie on dążył do odnalezienia wspólnej płaszczyzny, która je łączy, tak aby nie mógł już myśleć o nich jako o przeciwieństwach, ale jako o "dwóch aspektach tej samej rzeczy
Ten fragment mną wstrząsnął przecież własnie na tym forum pisałem że takiej sytuacji się bardzo obawiam.Pogrążony w miazdze szczegółu jakże często jest Gapa naszym sąsiadem, panem Kowalskim. Codziennie rano wydeptuje ścieżkę idąc na spacer z psem. Następnie kupuje mleko i bułki, je śniadanie. Czyta gazetę. Odwozi dzieci do szkoły, śpieszy się do pracy. Wieczorem wraca, je obiad, zasiada na kanapie. Idzie spać, odwrócony plecami do Pani Kowalskiej, która jest równie zmęczona, i dawno straciła nadzieję. Mamy tu człowieka w jego najdalej idącym upadku w materię - człowieka, który stracił duszę i stał się maszyną. Świat maszyn w filmowym "Matriksie" wydaje się być metaforą takiego właśnie mechanicznego egzystowania większości "Kowalskich", "Smithów" i wszystkich innych kartonowych postaci, które zaprzedały duszę z prostej przyczyny - aby zdobyć władzę nad śmiercią.
Równymi uderzeniami kowalskiego młota wybija Kowalski rytm swojej egzystencji. Nic nie czuje - jest pogrążony w zbiorowym transie. "Odklepuje" swoje życie jak rolę w szkolnym teatrze, myśląc sobie: "potem zajmę się sobą naprawdę". To "potem" jednak zdaje się nigdy nie nadchodzić. Zawsze jest tylko teraz, i zawsze otacza Kowalskiego miazga jeszcze nie załatwionych spraw, która zdaje się tłumić wszelkie światło i oddalać wszelką nadzieję. Moc Kowalskiego - a jak wiemy z "Matriksa" każdy z nas jest mini-elektrownią - jest wykorzystywana przez system, po to, aby Kowalskiego znieczulić i na wieki odciąć od jego prawdziwego "Ja". Sam Kowalski śpi w pojemniku, nie wiedząc nawet, że coś "może". Według jego słów "jest, jak jest" - jakże bowiem mogłoby być inaczej? Znikoma samoocena Kowalskiego prowadzi go do konkluzji, iż w ogóle się nie liczy! Będąc robotem - po prostu nie istnieje jako człowiek. Jest to impas, z którego żadne moce nieba i piekieł nie są w stanie go podźwignąć. W swoim intensywnym zaprzeczaniu pragnieniom, tak skierowana energia Dziewiątki reprezentuje postawę materializmu, z jego stwierdzeniem, że "wszystko jest normalne" i że "nie ma czego szukać".
Hmmm... bardzo ciekawe ale i bardzo prawdziwe.Głęboka i natchniona potrzeba rozważania istnienia Absolutu, towarzysząca wielu Dziewiątkom, może iść w parze (i na ogół idzie) z równie głęboką potrzeba szargania świętości, deptania insygniów i wyśmiewania się z tego, co wszyscy uznali za wzniosłe, prawe i dostojne. Dziewiątki z natury nie respektują autorytetów, udając, że ich nie zauważają lub podśmiewając się z nich skrycie. Zazwyczaj lubią podważać "absolutne prawdy", jest to bowiem częścią ich - trochę sarkastycznego - powątpiewania w sens zastanej rzeczywistości. Dążąc do odkrycia źródeł mocy, trzęsą systemami wartości, pchając ręce w najbardziej newralgiczne punkty. To oburza, gorszy i złości - Dziewiątka natomiast doświadcza wtedy mocy swojej niezależności, i czuje, że wreszcie "jest". Jeżeli bowiem skreśliła samego Boga - czyż nie dowodzi to jej bezwzględnego, absolutnego bytu?
Brak podejmowania walki i ryzyka związane z trwaniem w wygodnym choć nie ambitnym grajdołku tak typowe dla DziewiątekTen fragment mną wstrząsnął przecież własnie na tym forum pisałem że takiej sytuacji się bardzo obawiam.
- powodowane w głównej mierze lenistwem i hedonizmem w imię 'wyższych celów' czyli 'przegapianie' swojego życia?Dokładnie. Szukanie klucza na skróty który złamałby raz na zawsze ten egzystencjonalny marazm.Głęboka i natchniona potrzeba rozważania istnienia Absolutu, towarzysząca wielu Dziewiątkom, może iść w parze (i na ogół idzie) z równie głęboką potrzeba szargania świętości, deptania insygniów i wyśmiewania się z tego, co wszyscy uznali za wzniosłe, prawe i dostojne. Dziewiątki z natury nie respektują autorytetów, udając, że ich nie zauważają lub podśmiewając się z nich skrycie. Zazwyczaj lubią podważać "absolutne prawdy", jest to bowiem częścią ich - trochę sarkastycznego - powątpiewania w sens zastanej rzeczywistości. Dążąc do odkrycia źródeł mocy, trzęsą systemami wartości, pchając ręce w najbardziej newralgiczne punkty. To oburza, gorszy i złości - Dziewiątka natomiast doświadcza wtedy mocy swojej niezależności, i czuje, że wreszcie "jest". Jeżeli bowiem skreśliła samego Boga - czyż nie dowodzi to jej bezwzględnego, absolutnego bytu?
OOOOOOO!!!!Tu wychodzi na jaw ukryte marzenie Gapy - władza nad światem.
Nie ma nic za darmo, żeby cos zyskać trzeba z czegoś zrezygnować, ale myślenie o przeciwieństwach jako o dwóch aspektach tej samej rzeczy to chyba przesada.Potrzeba uniknięcia konfliktu i wygodnego istnienia jest u Gapy tak silna, że napotykając na przeciwieństwa, będzie on dążył do odnalezienia wspólnej płaszczyzny, która je łączy, tak aby nie mógł już myśleć o nich jako o przeciwieństwach, ale jako o "dwóch aspektach tej samej rzeczy”.
Przepraszam, że pytam, ale jakie jest prawdziwe „Ja” Kowalskiego?"Odklepuje" swoje życie jak rolę w szkolnym teatrze, myśląc sobie: "potem zajmę się sobą naprawdę". Moc Kowalskiego - a jak wiemy z "Matriksa" każdy z nas jest mini-elektrownią - jest wykorzystywana przez system, po to, aby Kowalskiego znieczulić i na wieki odciąć od jego prawdziwego "Ja".
Co to jest Absolut? Jacy wszyscy? A poza tym cos mnie to wszystko przypomina Ferdydurke „Boże, ratuj, jak to mnie zachwyca, kiedy mnie nie zachwyca?”Głęboka i natchniona potrzeba rozważania istnienia Absolutu, towarzysząca wielu Dziewiątkom, może iść w parze (i na ogół idzie) z równie głęboką potrzeba szargania świętości, deptania insygniów i wyśmiewania się z tego, co wszyscy uznali za wzniosłe, prawe i dostojne.
Osiągnięcie stanu tzw. „wygodnego grajdołka” wbrew pozorom nie jest takie łatwe. Trzeba na niego zarobić, a żeby zarabiać to trzeba się trochę staraćBrak podejmowania walki i ryzyka związane z trwaniem w wygodnym choć nie ambitnym grajdołku tak typowe dla Dziewiątek - powodowane w głównej mierze lenistwem i hedonizmem w imię 'wyższych celów' czyli 'przegapianie' swojego życia?
Przyznaję, jestem materialistką i pieniądze są dla mnie ważne, dzięki nim mogę sobie pozwolić na dziewiątkowy hedonizm. pozorny brak zaangażowania w przyziemne sprawy tego świata może być tak interpretowany, ale tylko przez kogoś kto nie potrafi zrozumieć dziewiątki. moim zdaniem dziewiątka właśnie zajmuje się sobą naprawdę, podczas gdy ósemka szarpie się, bo, jak zaprogramowany trybik w maszynie systemu, chce za wszelką cenę wygrać. jedynka natomiast wytęża się do granic żeby wpasować się jak najdokładniej."Odklepuje" swoje życie jak rolę w szkolnym teatrze, myśląc sobie: "potem zajmę się sobą naprawdę".
to już kompletna kompromitacja autora. przecież on tu wychodzi na więźnia matrixa, a dziewiątka na kogoś kto właśnie poszukuje Prawdy poza uświęconą tradycją i jedynie słuszną wizją życia. autor moim zdaniem się poprostu zapowietrzył biedaczysko, a jego wizja boga jest bardzo ograniczona. słowa "absolut" używa chyba tylko dla określenia pewnego płynu, a w tutaj kontekście dziewiątek sobie wyraźnie kpi.Głęboka i natchniona potrzeba rozważania istnienia Absolutu, towarzysząca wielu Dziewiątkom, może iść w parze (i na ogół idzie) z równie głęboką potrzeba szargania świętości, deptania insygniów i wyśmiewania się z tego, co wszyscy uznali za wzniosłe, prawe i dostojne. Dziewiątki z natury nie respektują autorytetów, udając, że ich nie zauważają lub podśmiewając się z nich skrycie. Zazwyczaj lubią podważać "absolutne prawdy", jest to bowiem częścią ich - trochę sarkastycznego - powątpiewania w sens zastanej rzeczywistości. Dążąc do odkrycia źródeł mocy, trzęsą systemami wartości, pchając ręce w najbardziej newralgiczne punkty. To oburza, gorszy i złości - Dziewiątka natomiast doświadcza wtedy mocy swojej niezależności, i czuje, że wreszcie "jest". Jeżeli bowiem skreśliła samego Boga - czyż nie dowodzi to jej bezwzględnego, absolutnego bytu?
nawet jesli tacy jestescie no i ostatnio ta osoba wymyslila sobie cos z czym bylo jej najwygodniej-z ta wymyslona "prawda", i obstawiala twardo przy swoim..a oczywiscie to nie byla prawda-na szczescie jej to wybilam z glowy 
