Podoba mi się. I forma i treść.
Skorzystam.
Dziękuję.
EDIT: Na niebieskim tle kiepsko się czyta.
PDF
EDIT2: Ważne myśli:
Kiedy się czegoś wyrzekasz, stajesz się z tym związany. Nie wyrzekaj się niczego. Poddaj się temu.
Męczennicy (...) są ofiarami prania mózgu!
(...) płyniemy po oceanie pełnym radości, szczęścia i miłości. Większość ludzi nie ma o tym pojęcia.
Prawdopodobieństwo, że się obudzisz jest wprost proporcjonalne do tego, ile prawdy jesteś w stanie znieść, nie ratując się ucieczką.
Rzeczy potrzebują jedynie zrozumienia. Jeśli je zrozumiesz, one się zmienią.
Ja jestem osłem i ty jesteś osłem.
Jednym ze znaków przebudzenia jest fakt, że nie dbasz ani trochę o to co zdarzy się w przyszłym życiu.
Czy jestem moimi myślami o tym, że myślę? Nie. Myśli przychodzą i odchodzą. Nie jestem moimi myślami.
Kiedy wyjdziesz na zewnątrz siebie i obserwujesz "mnie", przestajesz identyfikować się za "mną". - dysocjacja
Ilekroć żywisz do kogoś negatywne uczucia, żyjesz iluzją.
Czy możesz twierdzić, że mnie kochasz, jeśli to ty potrzebujesz mnie psychicznie i emocjonalnie, by być szczęśliwym?
Musisz porzucić wszystko.
Są tacy szczęściarze, którzy doznają nagłego olśnienia.
Odwzajemnienie nienawiści miłością,
przyjęcie odrzuconych,
przyznanie się do błędu.
Jest tylko jedno zło na świecie - strach, jest tylko jedno dobro na świecie - miłość. Czasami jedynie inaczej są określone.
Najgorszą rzeczą jaką można zrobić udzielając komuś pomocy, jest zapomnieć o sobie.
Jest niesłychanie ważne abym się wsłuchał w siebie słuchając Ciebie.
Szczęście jest naszym stanem naturalnym.
1 rzecz, jaką powinieneś zrobić to ujawnienie negatywnych uczuć, których istnienia nawet sobie nie uświadamiasz.
Po 2 musisz zaakceptować fakt, że te uczucia istnieją w tobie, a nie na zewnątrz Ciebie.
Po 3 nie identyfikuj się z tym uczuciem.
4 Ty jesteś tym, który ma się zmieniać.
Przećwicz to tysiąckrotnie:
a) zidentyfikuj swe negatywne uczucia.
b) zaakceptuj, że są one w tobie, a nie na zewnątrz, w świecie.
c) nie traktuj ich jako integralnej części "ja", są one bowiem czymś przejściowym.
d) zrozum, że kiedy ty się zmienisz, zmieni się wszystko.
Ludzie pogrążenie we śnie czytają święte księgi i w oparciu o nie krzyżują Mesjasza.
Widzimy ludzi i rzeczy nie takimi jakimi są, ale takimi, jakimi jesteśmy.
Mówienie ludziom "nie" jest wspaniałą rzeczą, jest to część przebudzenia.
Zewnętrzne naśladownictwo wiedzie donikąd.
CDN..
) i poszedłem. Magazyn był tuż obok. Wracam i cóż widzę? Przy moim stanowisku stoi już inny pracownik. A gość biegnie do mnie z łapami, jak by chciał mnie bić. Stoję, czekam. Uderzy - oddam. Duuużo mocniej oddam. Nie uderzył. Wrzeszczy. Że nie, że źle, że "jak zwykle" zjebałem. Nie mam pojęcia o co chodzi. Obserwuję. Czekam. Milczę. Może w końcu z siebie coś sensownego wykrztusi. Wykrztusił skrawki. Złożyłem to do kupy. W 120sekund, w czasie których mnie nie było, on zdążył zawołać innego pracownika, sterroryzować go, żeby kończył już moją pracę, machając oczywiście rękami i krzycząc na niego, pracownik zdenerwował się, zaczął pracę na cudzym stanowisku i nie wiedząc gdzie co jest pogubił się. Trącił delikatnie butelkę z rozpuszczalnikiem. Wylało się około 50-100ml. Z olbrzymiej butelki. W tym momencie wróciłem ja. Gość darł się strasznie. Zeszli się ludzie z innych firm, żeby zobaczyć świra w czasie napadu furii. Znają go tam, oj znają. A ja stałem na środku niewzruszony. Czułem powoli wzbierające uniesienie. Coś jak pomruk wulkanu przed erupcją. Kiedy przestał używać ogólników i zaczął odnosić się bezpośrednio do mnie i do sytuacji ze swojego wypaczonego emocjonalnnie punktu widzenia podjąłem decyzję. Zmiana taktyki - wykonywanie poleceń nie działa. Taktyka - precyzyjne kontruderzenia. Testosteron. Wytłumaczyłem mu na gremium ogółu, (choć chciał mi przerywać - myślę że wyraz mojej twarzy go powstrzymał) że ta konkretna sytuacja była w całości sprowokowana przez niego. "Jak zwykle" jedyną osobą do której powinien "jak zwykle" mieć pretensje jest "jak zwykle" on sam. Bo to "jak zwykle" on przerwał i moją i kolegi "jak zwykle" wydajną pracę następnie kolegę "jak zwykle" zdenerwował swoim "jak zwykle" karygodnym zachowaniem, wydał "jak zwykle" sprzeczne polecenia, nie mając "jak zwykle" pojęcia o tym co się dzieje a teraz "jak zwykle" chce obwiniać o to mnie. Otóż moja cierpliwość z chwilą obecną się wyczerpała. Nie będę pracował z osobą niekompetentną, niezrównoważoną i konfliktową. Czyli z nim. Żegnam. Do niezobaczenia. Przebrałem się i wyszedłem. A on został. Ludzie robili mu zdjęcia bo miał taki głupi wyraz twarzy.
