piotr pisze:Czasami mam ochotę wyjść na wzgórze i krzyknąć co sił w płucach "NIEEEE!", ale nie ma w okolicy aż takiego zadupia, żeby ludziom nie przeszkadzać.
Aha. O to właśnie mi chodzi. Recz w tym, że ja nie potrafię
A luubięęę...
- czuć, że czas płynie powoli, a ja donikąd się nie śpieszę
- zapach kawy (w ogóle kawę kocham nawet, a nie lubię)
- zapach suszonych grzybów
- świeże, wiosenne powietrze
- deszcz latem, chwilę po tym, jak niemiłosiernie grzało słońce
- czasem olać wszystko, co mam do zrobienia i wtopić się w muzykę
- słyszeć szept tuż obok mojego ucha, czuć oddech na mojej szyi
- dotykać dłoni, bawić się nimi, tańczyć nimi
- patrzeć bezwstydnie przechodniom w oczy (czasami) i wiedzieć, że jak mnie miną, to pod wpływem tego spojrzenia, odwrócą się, by spojrzeć raz jeszcze (i pytać samych siebie: ale o co chodzi?
)
- lubię spacerować, słuchając muzyki, jakby to była ścieżka dźwiękowa mojego prywatnego filmu drogi
Co prawda to było zadanie z gwiazdką, ale i tak szok.
Zwłaszcza jak byłem dzieciakiem, wtedy gdy jakiś samochód z podwórka ruszał to pędziłem na jego tyły by powąchać benzynę, raz nawet się położyłem za którymś i oczywiście babcia narobiła mi wrzasku. Kiedyś często po podwórku często jeździli samochodami lub taki jeden facet w kółko motocyklem (bodaj Jawa, jeszcze był inny motor - MZT), potocznie nazywana "emzetą"), który był przerobiony. Teraz zapach benzyny czuję jedynie przy pile spalinowej.
