Humor i huśtawka

[impos animi]

A skąd wiesz, że je masz?

[oti]

ostatnio częstotliwość huśtawek się zmniejsza, a może tego niezauważam bo jestem w totalnej obojętności z nutką pozytywnego myślenia? nie wiem. a może mam depresję? nie wiem... i raczej nie chcę wiedzieć. wolałabym mieć coś 'poważniejszego'.

[Marek]

A jak wy sądzicie, to jest bardziej tak, że macie doła z przebłyskami radości czy wieczną radość z okresami przygnębienia? (jakkolwiek pokrętnie to brzmi )

zdecydowanie

wieczną radość z okresami przygnębienia

[Free]

To nie jest trudne stwierdzić to u siebie, zresztą był czas że byłam pod opieką psychologa, w póżniejszym czasie jeszcze byłam w szpitalu, zresztą nie trzeba psychologi kończyć, żeby wiedzieć co się z nami dzieje.

[vvob]

Szczerze, chyba nieco wstyd się przyznać, tak z 50/50. Ale to zależy. W okresie szkoły mam sporo doła, ale w wakacje, kiedy robię to, co mi się podoba, nie mam obowiązków itd. to prawie cały czas jest dobrze. Najgorsza jest nauka. To mi zabiera czas potrzebny na myślenie, którego tak za wiele jest w moim życiu. Więc trudno jest mi się pogodzić szkołę, naukę i moje czwórkowe rozważania. To najczęściej powoduje doła. Właśnie napisałem stale odkładaną pracę z biologii i czuję się nieco lepiej. Ale wiem, że jutro się uczę bo mam strasznie wiele do nauczenia. I to jest ten ból.
Zobaczcie sobie ile 4w5 porzuciło szkołę. Zatrważające.

[impos animi]

To nie jest trudne stwierdzić to u siebie, zresztą był czas że byłam pod opieką psychologa, w póżniejszym czasie jeszcze byłam w szpitalu, zresztą nie trzeba psychologi kończyć, żeby wiedzieć co się z nami dzieje.

No właśnie diagnozowanie samego siebie, to nienajlepszy pomysł, bo nie jesteśmy obiektywni, możemy sobie wiele wmówić, co niekoniecznie może być zgodne z prawdą. Jeśli lekarze o tych zaburzeniach Ci powiedzieli, to ok, ale jeśli sama to stwierdziłaś, to nie sugerowałabym się tym aż tak bardzo. Czasami im więcej się z nami dzieje, tym trudniej nam ocenić, co się dzieje.

A tak poza tym, to pytałam, bo Twoje posty dość mocno zajeżdżają depresją.

a może mam depresję? nie wiem... i raczej nie chcę wiedzieć. wolałabym mieć coś 'poważniejszego'.

Eee, po co?

[Marek]

a może mam depresję? nie wiem... i raczej nie chcę wiedzieć. wolałabym mieć coś 'poważniejszego'.

Eee, po co?

Czwórkowa hipochondria.

[Free]

A czy to jest dziwne, że są depresyjne? myślałam, że tu ludzie to zrozumieją.

Cytuję :"Dość często ma posębne oblicze, odsuwa się od innych z uczuciem zawiedzenia lub poczuciem wstydu. Żyje we własnym świecie bólu i straty. Może mieć bardzo chorą duszę, wyobrażać sobie i interesować się własną śmiercią". To opis 4w5.

Mam tak cały czas.

[oti]

po co po co? hah aby się coś działo, ludzie mi współczuli i wiesz takie tam inne sprawy. by być inni niż wszyscy, depresja jest juz zbyt 'popularna' bym na nią chorowała. Oo ta moja czwórkowość.

[impos animi]

po co po co? hah aby się coś działo, ludzie mi współczuli i wiesz takie tam inne sprawy. by być inni niż wszyscy, depresja jest juz zbyt 'popularna' bym na nią chorowała. Oo ta moja czwórkowość.

Denerwowały mnie te porównywania 4 do emo, ale czytając te posty zaczynam je rozumieć. Szkoda tylko, że po czymś takim ludziom często się wydaje, że wszystkie 4 takie są i wrzucają je do jednego wora.

A czy to jest dziwne, że są depresyjne? myślałam, że tu ludzie to zrozumieją.

A czy ja napisałam, że to dziwne albo że tego nie rozumiem? Rozumiem i to bardzo dobrze, bo sama się leczę. Z tym że po lekturze Twoich postów odniosłam wrażenie, że to coś więcej niż tylko "posępne oblicze" i chciałam zaproponować, że może warto skorzystać z jakiejś pomocy i tyle (ale widzę, że już korzystałaś).

[oti]

tak, najlepiej nazwać emo, zmieszac z błotkiem i nie pomóc. kurcze w sumie sama nie wiem.

nie mam zadnego talentu, ani żadnej siły przebicia wiec wolałabym to zrobić w taki a nie inny sposób. :< i to jest smutne że ktoś z problemami nazywany jest emo i jest obiektem pogardy.

[Free]

To nie było korzystanie z własnej woli, z racji specyficznej szkoły w jakiej byłam pare lat miałam opiekę psychologa, a do szpitala trafiłam z typowymi objawami nerwicy, tam dostałam pewne sugestie co do leczenia, ale na tym się skończyło, to mogłoby się potoczyć inaczej gdybym wtedy była pełnoletnia, ale brakowało mi 3 miesięcy więc dalsza inicjatywa miała być w zakresie prywatnym, ale moja matka się nie przejęła...

[impos animi]

tak, najlepiej nazwać emo, zmieszac z błotkiem i nie pomóc. kurcze w sumie sama nie wiem.

nie mam zadnego talentu, ani żadnej siły przebicia wiec wolałabym to zrobić w taki a nie inny sposób. :< i to jest smutne że ktoś z problemami nazywany jest emo i jest obiektem pogardy.

Sama to wywołujesz.
Doskonale wiem, jak to jest mieć problemy. I wcale nie zamierzam mieszać Cię z błotem. Nie chodzi o to, że masz problem i jest Ci z tym źle, nie wiesz jak możesz sobie z tym radzić, bo to się zdarza, ale o to w jaki sposób to komunikujesz. Twierdzenie, że chciałoby się mieć coś "poważniejszego" niż depresja tylko po to, żeby zwrócić na siebie uwagę innych jest trochę infantylne. Sama nie wiem, na ile to się pokrywa z prawdą, jedna część mojego mózgu krzyczy, że jest to prawda niezaprzeczalna, druga natomiast, że to bzdura, w każdym bądź razie zdiagnozowano u mnie to "coś poważniejszego" i kompletnie nie rozumiem, jak można tego chcieć. Jedyne, czym mogę sobie to tłumaczyć to chyba tylko to, że nie zdajesz sobie sprawy z tego, że im trudniejszy problem psychiczny, tym trudniejsza droga do wyzdrowienia i trudniejsze radzenie sobie w społeczeństwie, a nie współczucie innych, bo tego wcale nie ma tak wiele. Wręcz przeciwnie, przeważnie ludzie traktują cię jeszcze gorzej. Stąd moje, delikatnie mówiąc, zdziwnie.
A jak za mało się dzieje w Twoim życiu to zapisz się na kurs tańca, zacznij strzelać foty, pisać wiersze, spacerować po nieodkrytych zakamarkach swojego miasta, ewentualnie zrób jakąś rozróbę w szkole, tylko nie marz o tym, żeby mieć jeszcze bardziej nasrane we łbie niż masz, bo to żałosne. Chcesz się wyróżniać, to rób coś pozytywnego w tym kierunku, znajdź swój styl, a nie marudzisz, że jesteś zbyt zdrowa psychicznie

Powoli zaczynam rozumieć o co chodzi w "pseudoczwórkach". I nie mówię tego, żeby kogoś obrazić lub zmieszać go z błotem.

[oti]

niby tak, tylko 4 poszukują uznania. ja często miewam słomiany zapał....

i zbytnio warunków nie mam. niestety nie mam czym robić fot... nie mam gitary bo mnie na nią też nie stać.. pozostaje pisanie wierszy, ale zabierać sie do tego ostatnio nie umiem. hah. nie ma to jak uzalanie sie na sobą.

[mith]

A czy to jest dziwne, że są depresyjne? myślałam, że tu ludzie to zrozumieją.

Cytuję :"Dość często ma posębne oblicze, odsuwa się od innych z uczuciem zawiedzenia lub poczuciem wstydu. Żyje we własnym świecie bólu i straty. Może mieć bardzo chorą duszę, wyobrażać sobie i interesować się własną śmiercią". To opis 4w5.

Mam tak cały czas.

Nie nie ma w tym nic dziwnego. Ja wchodząc na to forum też byłem w mocnej depresji. Teraz to minęło ale nie ma nic dziwnego w tym że w twoich postach widać depresję.. Trudno żeby żyć w stanie 9 i skakać z radości..