Zaryzykuję stwierdzenie, że poczucie własnej wartości zawsze jest budowane z opinii innych. Przecież dziecko nie rodzi się i nie myśli o sobie "ale jestem fajny, taki już jestem", tylko obserwuje jakie podejście mają do niego autorytety, z którymi jest związany.Dla mnie chyba największym problemem jest to, że ja swoją ocenę samej siebie buduję w oparciu o własne odbicie, które widzę w oczach innych ludzi, że tak to poetycko określę.
Ja od kilu miesiące ciągle mam ten dzień. Krążą mi też ciągle po głowie pytania: "Co mną jest nie tak? Dlaczego inni zasługują na miłość, a ja nie? Dlaczego innym się udaje, a mi nie? Dlaczego inni znajdują innych, którzy akceptują ich dziwactwa, a ja nie? Co robię nie tak? Co ze mną jest nie w porządku? Jaki popełniam błąd?". No właśnie... W czym jestem gorsza(?).Nif pisze:Dziś znów mam jeden z tych dni, gdy zastanawiam się, w czym ja jestem gorsza od innych, czego mi brakuje. Dlaczego ludzie wolą być z innymi ludźmi a nie ze mną.
.
Masz rację. Jeśli widzę u kogoś pozytywne nastaiwenie co do mnie, to luzik. Jeżeli dana osoba mnie lekceważy, moja pewność siebie maleje do poziomu wzrostu mrówki. Czuję się źle i chce uciecNYCTEA pisze: Zaryzykuję stwierdzenie, że poczucie własnej wartości zawsze jest budowane z opinii innych.
. Tak być nie powinno, a jest. Pozatym, kurcze mam straszne przeczulenie na punkcie tego, ze ktoś mnie ignoruje, jak ja tego nie lubie. Najlepiej sę wtedy wypłakać u mamy na kolanie A tak serio, drażni mnie to, bo od kogoś oczekuje takiej samej uwagi jaką ja mu poświęcam. Takie ładne coś za coś. Po części się zgodzę, bo faktycznie lepiej się tym nie przejmować, tylko wlaśnie to poczucie, żeby to zlać - nie zawsze działagagatkaaa20 pisze:hmm moim zdaniem nie powinniscie sie tak przejmowac ignorowaniem, ludzie po prostu z natury utracili zdolnsc czynnego sluchania i ignoruja sie nieswiadomie nawzajem.
Co do tego, że ludzie ignorują się nieświadomie, to raczej podchodzę do tego sceptycznie. Jeśli ktoś mnie nie słucha [nie to, że zamęczam ludzi swoim slowotokiem, bo go nie mam ], do tego widzę na twarzy jakies ślady znicierpliwienia, znudzenia lub w ogole brak zainteresowania, to zwyczajnie taki osobnik spycha moją ważność pod swoją i to mi się nie podoba Automatycznie wtedy zaczynam odczuweac niechęć do takiej osoby, mimo że dopuszczam okoliczności łagodzące: ma zły dzień czy cuś Budowanie siebie od nowa,, to sztuka ciężka, jednak nie wiem czy naiwnie.. wierzę ze jest to możliwegagatkaaa20 pisze: buduje siebie od nowa robie to co chce kiedy chce i nie przejmuje sie juz tak mocno co inni powiedza chociaz to mi sie zdarza tak samo czesto jak zwatpienia i brak wiary w siebie o ktorymm tak czesto mowicie, ale wtedy wlasnie trzeba mowic sobie od razu :nie jestem taki/taka i nie waracac do tego. Bo jak nie zaczniecie powstrzymywac tego od razu, w zarodku to jak sami dobrze wiecie spada wtedy lawina;) pozdrawiam i ciesze sie ze jestescie:)
Więc jestem z Tobą. To co tu piszesz jest tym, co powtarzamm sobie wielokrotnie, jak mnie coś zaczyna spłaszczać Czasami pomaga, czasami nie ale warto, w końcu liczy się wytrwałość 8)
