Enneagram

Kto pod kim gofry piecze, ten sam je zjada.

Matea pisze:
Pan ciągle się łudzi?
- Nie łudzę się. Pewnego dnia ona nie wytrzyma. To wszystko.
- Ona nie należy do tych, które wracają. (...)
- Któregoś dnia nie starczy jej sił - powiedział Samsonow. - Wtedy wróci. Wszystkie wracają. Dziwne, że nie nauczył się pan tego. Jeśli kobieta nie była dobrą żoną dla jednego mężczyzny, nie będzie nią również dla drugiego. Dlatego wróci.
- Nie była dla niego dobra?
- Za bardzo kochała. Te właśnie psują wszystko najszybciej i najdokładniej. Chcą dostać tyle samo, ile dają, i pewnego dnia wali się wszystko. Wtedy odchodzą.
- I wtedy wracają?
- Tak. I znów wszystko kończy się tak samo.

Zielony smok pisze:
Siedem dalekich rejsów Tyrmanda? Azaliż?....

– Wobec tego… – zawahał się Leter – …niech mi pan pozwoli wyjechać…
– O, co to, to nie. To jeszcze gorzej. Po pierwsze, znalazłszy się na Zachodzie, nie omieszkałby pan natychmiast przystąpić do dzieła zemsty. Zadenuncjowałby mnie panprzed mymi zwierzchnikami, opisałby pan wzruszającą scenę ułatwienia panu ucieczki przez kochanka pana żony i oficera Bezpieczeństwa. Miałoby to cenny dla pana efekt, to znaczy,
że w kazamatach i lochach, zamiast pana, znalazłbym się ja.
– Nie zrobię tego… przysięgam… – szepnął Leter.
Czuł szum w skroniach, wydawało mu się, że za chwilę zemdleje. Drżącą ręką sięgnął powódkę i pił wprost z butelki.
– Pańskie przysięgi zdają się psu na budę. Założywszy nawet, że pan tego nie zrobi i tak wynika sytuacja niemożliwa do przyjęcia. Żona pańska zostaje sama, zaś nie ma pan pojęcia jaka to niewygoda kochać kobiety samotne, skrzywdzone, opuszczone przez mężów. Nie wyobraża pan sobie, jakie to nastręcza kłopoty.Człowiek staje się wtedy ofiarą różnych złych myśli, na przykład: że nie jest kochany miłością czystą, lecz dlatego, iż jest elementem wsparcia, dawcą nędznych, materialnych dóbr, tandetnym dostarczycielem naiwnych pociech. Myśli takie przejmują mnie wstrętem. Kocham pańską żonę i dlatego musi pan tu zostać. Żona pańska musi mieć dom, obowiązki i nie zawsze czas. Bez pana miałaby zbyt dużo swobody, miłość nasza uległaby nieznośnemu spłyceniu, uwiędłaby w zaduchu prostackich ułatwień. Nie mogę dopuścić, by swoim odejściem zrabował nam pan finezję niedosytu, rozkosz perfidnego wybiegu, słodycz drobnych oszustw i radość małych niebezpieczeństw. Do tego nie mogę dopuścić w interesie naszej miłości, a pan musi
to zrozumieć…

– Kobiety pożądane pragną przyjaźni, Ewo. Anita ma w swym życiu dosyć, aż za wiele, dowodów potęgi swej kobiecości, pragnie gorąco być zauważoną jako człowiek i przyjaciel.
Ktoś, kto apeluje do jej przyjaźni może liczyć na wiele dowodów szlachetności z jej strony.
– Słabo pan zna kobiety, mój przyjacielu. Na dnie najczystszej przyjaźni migoce iskierka kokieterii.
– Słabo zna pani mężczyzn, młoda damo. Na dnie najczystszej choćby przyjaźni tli się płomyczek pożądania. Bez tych płomyczków i iskierek przyjaźń byłaby tylko znajomością.

Matea pisze: Raczej Marek Hłaska i bardziej znalezione niż przeczytane, więc tytułu niestety nie znam.

autoimmunologiczny pisze: Ludzie używają złotych myśli żeby coś trafnie spuentować (choć często nie trafiają). Czują się wtedy mądrzy i sprytni. Natomiast stosują się do tych, które są wygodne.