Kochać kogoś, gdy nawet się go nie zna ?

[Cherry]

Witam
Chciałem się dowiedzieć czy to jest możliwe ?
Miałem sytuacje w tamtym roku w której od samego patrzenia na siebie się zakochaliśmy. Ale ja z tym nic nie robiłem tzn nie zagadałem i dała sobie spokój, tylko to patrzenie trwało może 2 miesiące. No i gdy się skończyło poczułem się zrażony i prawie przez 8 miesięcy cierpiałem. Czy to jest możliwe ? Czy to tylko takie długie zakochanie ? ;x

[OMG]

Doje***** na pełnej linii. Trzeba było zagadać.;] Ale trudno przez to cierpieć. Bo co? Bo straciłes osobe na która się gapiłes?;] pff ne rozśmieszaj mnie

[Cherry]

No ja właśnie nie wiem, myślałem że jestem jakiś nienormalny ale później zobaczyłem w którymś temacie z opisami linijkę że takie osoby jak ja mogą kogoś kochać utrzymując z kimś tylko kontakt wzrokowy lub duchowy, czy jakoś tak ;x
Sam się sobie dziwie bo przez te 8 miesięcy mój stan zdrowia był tak pomiędzy 7-9 i nie wiem dlaczego, zamknąłem się na świat i straciłem wszystkich znajomych, teraz jestem sam ;x
przecież ja nawet z nią zdania nie wymieniłem ;x

[Ceres]

No ja właśnie nie wiem, myślałem że jestem jakiś nienormalny ale później zobaczyłem w którymś temacie z opisami linijkę że takie osoby jak ja mogą kogoś kochać utrzymując z kimś tylko kontakt wzrokowy lub duchowy, czy jakoś tak ;x

Nie jesteś nienormalny Ale bez przesady, w takiej sytuacji można się co najwyżej w kimś zauroczyć, a nie kochać!

przecież ja nawet z nią zdania nie wymieniłem ;x

Naprawdę? Ale to nic, a nic? Ja tam zawsze uważałam, że żeby w kimś zauroczyć przynajmniej trza z kimś raz pogadać... (w miłość od pierwszego spojrzenia nie wierzę )

nie wiem dlaczego, zamknąłem się na świat i straciłem wszystkich znajomych, teraz jestem sam ;x

Czyli jesteś 100% Czwórką

[sledz]

Bo jak jest przyzwolenie społeczne na to, żeby się chυjnia działa, to tak się właśnie dzieje.

[Cherry]

Źle to ująłem ona to nie wiem, ale ja to tak ;x i to mocno

[Akagi_Ryu]

Interesuje mnie... co rozumiesz przez słowo "kochać"?
Naprawdę, jako 5, intryguje mnie sam koncept bliższego uczucia żywionego do osoby o której nie ma się pojęcia poza tym jak wygląda i ew. jaki ma głos itp, bez bliższego zapoznania się z daną osobą i zdobycia informacji o niej...

[Mandala]

To jak to się nazywał Wasz typ? Tragiczny romantyk? Uznajmy 4 za przedstawiciela romantyzmu, 5 pozytywizmu. Jesteś 4w5, więc powinieneś być z przełomu. Czytałeś "Lalkę" Bolesława Prusa? Jesteś jak Wokulski, niby rozsądny człowiek pracy, a beznadziejnie zakochał się w swoim wyobrażeniu Izabeli Łęckiej i dopóki nie poznał jej naprawdę, był całkowicie zaślepiony i rozniecał w sobie złudzenie, nakręcał machinę emocji generowanych w jego własnym umyśle z tego, jak chciałby kochać, jak chciałby widzieć osobę kochaną. Pozwalał, by romantyczna wizja miłości zdominowała jego myśli i działanie. Otrzeźwiał dopiero poznając swój obiekt westchnień i widząc, że nie jest taki, jak sobie wyobrażał. Jesteś nie pierwszym, i nie ostatnim, który poddał się samej idei miłości, a nie prawdziwemu uczuciu, zauroczył się wyobrażeniem dziewczyny, tym subtelnym kontaktem wzrokowym (tyle się mówi, że oczy to zwierciadło duszy itd.). Przypomina mi się film o szkole uwodzenia i stwierdzenie w nim, że można patrzeć na mężczyznę w zamyśleniu, a no będzie pewien, że tylko o nim się marzy, nawet, jeśli będzie się w tym czasie myślało o praniu. Oczywiście pewnie obojgu Wam się podobało zainteresowanie drugiej osoby i ta atmosfera, ale to nic nie znaczy. Dopiero w kontakcie byście się przekonali, czy znaleźlibyście więź umysłową, duchową, fizyczną, czy bylibyście zdolni wyjść na przeciw swoim potrzebom. Chciałeś kochać, jako Czwórka szukałeś bardo silnych, głębokich uczuć, a "trawa zawsze jest bardziej zielona po drugiej stronie". Mówisz, że spadłeś na najniższe poziomy zdrowia. To poważna sprawa, świadczy też o tym, że oddałeś władzę swoim mechanizmom kompensacyjnym i słabościom swojego typu! Do tego ze skrzydła wyciągnąłeś to, co najgorsze - zamknięcie się w swojej głowie. A co z racjonalizmem, kontrolą nad emocjami? Możliwe, że Twoja "miłość" była dla Ciebie pretekstem, by się pogrążyć, kiedy działo się coś złego. Radziłabym popracować nad sobą, przyznać przed sobą, że uciekasz w emocje od racjonalnych myśli i działania, że zamiast walczyć z negatywnymi odczuciami, kultywujesz je i czynisz z każdej silnej emocji coś niezwykłego i wyjątkowego. Poczytaj sobie o ukrytej motywacji i drodze rozwoju.

Spoiler:

Gdy Czwórka zmuszona jest koncentrować się na realnych wydarzeniach chwili obecnej, czuje się rozczarowana i widzi, czasem po raz pierwszy, negatywne strony sytuacji. Bywa to jak uderzenie w twarz, ponieważ przeżywa naraz tyle rozczarowań. Czuje się tak, jakby zgasł cały blask w twarzy kochanka i pozostały tylko źle dopasowane rysy.
Czwórki nieświadomie korzystają ze swej wyobraźni w taki sposób, iż nieprawdopodobnie silnie pragną nieobecnych pozytywów i wskutek tego samego przesunięcia uwagi, wyolbrzymiają obecne negatywy tak, że rzeczywistość wydaje się o wiele mniej atrakcyjna, niż jest w istocie.
To charakterystyczne przesunięcie uwagi można zilustrować przypominając sobie, jak ludzie wytwarzają sobie fałszywy obraz własnej osoby w zależności od tego, co widzą w lustrze. Ta sama twarz wygląda całkiem różnie, w zależności od tego na co wybiórczo zwracamy uwagę: na to co w niej ładne, czy na to co brzydkie. Jej wygląd będzie się zmieniał, jeśli zaczniemy te cechy wyolbrzymiać. Przeciętna twarz może nabrać prawdziwego blasku, jeżeli w wyobraźni wyostrzymy kolor oczu i wygładzimy fakturę skóry. Ta sama twarz może się nam wydać groteskowa, jeżeli skupimy się na jej mniej interesujących cechach.

Spoiler:

Na przykład wspomnienie nieobecnego przyjaciela może natychmiast wywołać cudowne uczucia, będące emocjonalnym zastępstwem bycia razem. Jeżeli następnie uwaga przesunie się z autentycznej reakcji, powstałej w wyniku myślenia o przyjacielu, na wyobrażenie najgorętszych uczuć, do jakich ludzie w ogóle bywają zdolni, autentyczna reakcja ginie, a na jej miejscu pojawia się wyimaginowana powłoka uczuć fałszywych, nie mająca nic wspólnego z rzeczywistością. I na odwrót drobne zaniedbanie ze strony tego samego przyjaciela jest w stanie wyzwolić potężne pokłady uczuć odrzucenia i nienawiści, które równie szybko nałożą się na autentyczną, umiarkowaną reakcję, usprawiedliwioną przez to zaniedbanie.
By prawdziwe uczucia mogły ujrzeć światło dzienne, trzeba najpierw ustabilizować uwagę na neutralnym punkcie odniesienia. Czwórka musi się nauczyć koncentracji na rzeczywistych reakcjach cielesnych, doświadczanych w danym momencie.

Styl intuicyjny

Gdy Czwórki skłaniają się ku nerwicy, mają tendencję do przesadzania w swoich nastrojach. Nawyk skupiania uwagi na osobie nieobecnej i tęsknota za poczuciem więzi mogą tez doprowadzić do pewnych niezwykłych efektów ubocznych. Czwórki twierdzą, że czują taką samą bliskość wobec osoby nieobecnej, jak wobec osoby będącej w tym samym pokoju. Sądzą też, że zmienia im się nastrój w zależności od nastroju osoby nieobecnej i że umieją się do niego dostosować.
Uważają, że przejmują emocje innych ludzi, a ich bogate doświadczenie związane za zmianami nastrojów pozwala im się dopasować do tonu emocji innych ludzi, by w ten sposób utrzymać z nimi kontakt. Dysponujemy wieloma wspomnieniami Czwórek, które chciały przebywać z nieobecnym rodzicem i które z czasem zaczęły wierzyć, że potrafią na odległość wychwycić, co do nich ten nieobecny rodzic czuje. Lękając się porzucenia i nienawidząc braku zainteresowania ich osobą. Czwórki jako dzieci nauczyły się uwewnętrzniać poczucie więzi z osobą kochaną, której odejścia się obawiały.
Wygląda na to, że w dorastającym dziecku rozwijał się czujnik pozwalający dopasować się do nastrojów osób znaczących, by w ten sposób utrzymać nieprzerwany z nimi kontakt. Czwórki przekonane o swojej umiejętności rejestrowania cudzych uczuć mogłyby podczas treningu intuicji nauczyć się różnicowania między projekcją, opartą na neurotycznym lęku przed porzuceniem, a autentycznym współbrzmieniem emocjonalnym.
Intuicyjnie nastawione Czwórki czują nieraz, że nawyk przejmowania cudzych emocji jest dla nich ciężarem. Twierdza, że łatwo przejmują cudzy ból czy przygnębienie nie zdając sobie z tego sprawy i czasem dopiero po całym dniu stwierdzają, że nastrój, który im towarzyszył, nie był ich własny. Gdy dojdzie do utrwalenia więzi, Czwórki nie potrafią powiedzieć, czy ich aktualny nastrój ma swe źródło w nich samych czy w drugiej osobie.

Spoiler:

Pierwotna więź z wyższym stanem umysłu

Tak jak w przypadku innych typów, także u Czwórki, dominujący problem neurotyczny można rozumieć jako poszukiwanie określonego aspektu esencji. Z perspektywy czysto psychologicznej, powrót osoby znajdującej się w depresji do własnej esencji to coś porównywalnego z zakończeniem żałoby i dojrzewaniem ku szczęśliwemu życiu. Jednak z punktu widzenia systemu psychologiczno-duchowego, jakim jest Enneagram, odzyskanie przez Czwórkę więzi z esencją to coś zupełnie innego, niż tylko satysfakcja emocjonalna.
Poczucie straty w dzieciństwie, charakterystyczne dla Czwórki, trwa nadal w wieku dorosłym. W tle stale istnieje świadomość, że brakuje czegoś, co jest do szczęścia niezbędne. Zabrakło pierwotnego mleka,a jego miejsce zajął jakiś lepki środek zastępczy. Nagrody płynące z życia materialnego nie są w stanie zastąpić tej pierwotnej więzi. Romantyk może mieć wszystko i wiedzieć, że nadal czegoś mu brakuje.
Życie doczesne nie daje satysfakcji, więc Czwórka często czuje, że są dwie rzeczywistości: świat obiektywny i świat za kulisami. Obiektywny świat nie daje obietnicy spełnienia, ale Czwórki wiedzą skądinąd, że ze światem realnym współistnieją inne obszary doświadczeń. Mają przeświadczenie, że poza zwykłą rzeczywistością jest inna płaszczyzna bytu, której istnienie można wyczuć w stanach intensywnych przeżyć emocjonalnych, w tych momentach, gdy tragedia wymusza przypływ nieświadomego uczucia lub w tych chwilach, gdy zdobywa się lub traci miłość. Czwórki twierdzą, że wtedy czują więź z brakującym elementem, związek z nieśmiertelnym źródłem wsparcia.
Neurotycznym rysem Czwórek jest ich nieodparta chęć trzymania się mrocznej strony swoich uczuć. Chcą zachować swą unikalność, nie godzą się, by je przerabiano na zwykłe szczęśliwe istoty. Natomiast Czwórka dojrzała trafnie wyczuwa, że ma coś więcej niż naturę czysto psychologiczną. Uparcie broniąc się przed przystosowaniem do normalnego życia, przypomina nam o istnieniu więzi z wyższym stanem świadomości.
Człowiek cierpiący na chroniczne poczucie deprywacji może w pierwszej chwili odebrać swoją więź z esencją jako chwilę całkowitej przynależności, chwilę przypominającą bezpieczny uścisk matczynych ramion lub oddanie całej swej istoty nadziei nieprzerwanej miłości. Czwórki często odczuwają więź z tym, co nazywają swoim „prawdziwym ja" w pozbawionych słów momentach artystycznej zadumy, praktyk medytacyjnych czy zakochania, a więc w tych sytuacjach, do których mają naturalny pociąg.

Cnota spokoju ducha (równowagi)

Zazdrość to kompulsywny pociąg do rzeczy niedostępnych.
Czwórki wiele czasu i wysiłku potrafią poświęcić próbom osiągnięcia czegoś atrakcyjnego, w czym wykryją wady, z chwilą gdy znajdzie się w zasięgu ręki. U tych Czwórek, które mocno tkwią w swoich konfliktach, chęć posiadania i potrzeba odrzucania mogą się pojawiać niemal równocześnie. Opowiadają, że są często zafascynowane ludźmi nieosiągalnymi, wiedząc zarazem, że nie będą dla nich odpowiednimi partnerami, lub osobami niechętnymi angażowaniu się w trwały związek. Dzięki temu taniec trwa. „Ty się cofasz, ja posuwam się do przodu. Jeżeli Ty posuniesz się do przodu, ja zrobię krok wstecz."
Rozwiązaniem dylematu spowodowanego fascynacją tym, co niedostępne i niechęcią wobec tego, co w zasięgu ręki, jest stan równowagi. Polega on na uznaniu, że ma się wystarczająco dużo tego, co niezbędne. Jak wszystkie wyższe impulsy, równowaga jest raczej ucieleśnieniem niż myślą czy ideą tego, jak by to było, gdyby się było w pełni usatysfakcjonowanym. Wymaga umiejętności stabilizacji uwagi na czasie teraźniejszym i zgody na to, że osiągnęło się tyle, ile trzeba.
Chcąc zyskać cnotę pogody ducha, zacząć trzeba od wzmacniania zdolności autoobserwacji, aż do momentu gdy potrafi się dostrzegać przesunięcia uwagi ku przeszłości, przyszłości, temu co odległe lub nieosiągalne. Czwórki doświadczą pogody ducha, gdy łagodnie zwrócą się ku teraźniejszości i skupią na cielesnym poczuciu zadowolenia tu i teraz.

Spoiler:

Droga rozwoju



Życie nie składa się z samych uczuć i krążących wokół nich myśli. Czwórka pragnie wyciszenia i uporania się z obezwładniającymi emocjami, ale nie osiągnie tego przez ucieczkę w przyjemności, medytację, modlitwę czy ekscentryzm. Czysty umysł, wolny od jazgotu emocji, pojawi się dopiero wtedy, kiedy Czwórka zrozumie, że wszystkie jej niepokoje i frustracje wynikają z pragnienia wyjątkowości i bycia w centrum uwagi.

Gdy zacznie zauważać, że istotą prawdziwego piękna jest prostota, odkryje powab zwykłych czynności, zainteresowania światem i działania dla jego dobra. Nie musi się martwić, że rezygnacja z nacisku na „wyjątkowość” uczyni ją szarą myszką. Czwórka ma tyle talentów, że z pewnością zyska podziw, kiedy zacznie je odkrywać i realizować. Nie musi być jednak papugą strojną w kolorowe pióra, by wywoływać zainteresowanie i przyciągać do siebie ludzi. Otoczenie zacznie ją podziwiać właśnie wtedy, kiedy na tym podziwie przestanie jej tak natarczywie zależeć.

Uruchomienie ośrodka działania, który Czwórka wykorzystuje w stosunkowo najmniejszym stopniu, poruszy zastygłą energię twórczą, a wtedy ten wrażliwy człowiek zacznie pilnie tworzyć plany i realizować cele, które będzie sobie wyznaczał. Połączenie działania z intelektem i emocjami złoży się na tworzywo, z którego Czwórka może ulepić praktycznie wszystko, co będzie chciała. Nie oznacza to, że zniknie tendencja do nadwrażliwości, jednak poświęcenie uwagi realizacji szlachetnych celów zepchnie ją na dalszy plan. Tylko wykonywanie praktycznej pracy, która ma swój głęboki sens, uruchamia energię tworzenia.

Zbudowanie standardów wytrwałości i sumienności nie jest dla Czwórki sprawą łatwą, gdyż wymaga zmiany dotychczasowego postrzegania świata przez pryzmat swoich potrzeb emocjonalnych. Kiedy jednak zacznie się to udawać, Czwórka zamieni pesymizm, z którym spoglądała w przyszłość, na realistyczny optymizm.

Czwórki – wzbudzające, po trosze na siłę, uwagę otoczenia – muszą zdać sobie sprawę z tego, że energię tę należy przekierować na poświęcanie uwagi otoczeniu i szczere oddanie słusznym sprawom. Tylko taka zmiana kierunku wykorzystywania swoich możliwości przyniesie prawdziwe samozadowolenie i pozwoli zbudować trwałe poczucie wartości, którego miernikiem będzie realizacja właściwego celu, a nie poklask gawiedzi.

Dla silnie emocjonalnej Czwórki niezbędny jest ruch fizyczny. Jakiekolwiek zajęcia ruchowe (np. joga, biegi, praca w ogrodzie) będą sprzyjały integrowaniu emocji zamiast pławieniu się w nich. Kiedy Czwórka uświadomi sobie swoje postawy pełne nadwrażliwości na punkcie własnej osoby, zacznie się z nich śmiać i przestanie traktować je tak poważnie. Zaprzestanie też wiecznej analizy problemów i zamknie tragiczną przeszłość, wiedząc, że roztrząsanie jej nie daje żadnych rezultatów.

Czwórka, niestety, nie może liczyć na magiczne, nagłe zmiany na drodze samorozwoju. Postęp musi być wynikiem pracy i samoświadomości, a nie jakiejś cudownej terapii, działań numerologa czy wróżki. Nie warto także mamić się śmiesznymi wykrętami, że „w moim wieku już nic się nie zrobi”. Czwórka musi nauczyć się pełnej odpowiedzialności za swoje życie, wtedy zaś wypełni się ono prawdziwą wolnością, a nie tą kupowaną trudnymi rozstaniami.

Dobry rezultat przyniesie także wprowadzenie w życie zasady Dalajlamy, by porównywać się z tymi, którzy mają mniej, a nie z tymi, którzy mają więcej. Altruizm okazywany innym może stać się wybawieniem dla – zaplątanego w egocentryzmie – prawdziwego ja Czwórek. Dzięki niemu swój ciasny świat marzeń i emocji zamienią na wszechświat tchnący artyzmem, w którym poczują się znakomicie.

[OMG]

Autorze tematu . Mam pytanie. Ile masz lat?

[Cherry]

Wiem że pisząc to naraziłem się na kompromitacje itd ale chciałem się tylko spytać czy to jest możliwe ;x wiem że to głupie cierpieć przez kogoś kogo się nie zna ale ja mam chyba coś z głową ;x
mam 19 lat

[Mandala]

Ciekawe. Pytasz, czy to, co Ci się przydarzyło jest możliwe. Chyba sam powinieneś najlepiej wiedzieć. Skoro sam widzisz, jak Twoja "nieszczęśliwa miłość do nieznajomej" jest absurdalna, to dobry znak. Pierwszy krok, by zastanowić się nad sobą, uświadomić sobie, skąd takie stany się biorą. Czułeś coś, więc nie musisz nikogo pytać, czy tak było, przecież to wiesz. Kwestia tego, czy umiesz uczciwie przed samym sobą odpowiedzieć, co napędzało te emocje, dlaczego? Oczywiście, magiczne, silne uczucie, którego nie da się wyjaśnić, a doświadczyło się go z wielką siłą wydaje Ci się pewnie bardziej atrakcyjne, niż tworzenie sobie jego wizji w głowie i poddanie się jej, by uciec od działania, wstydu, by gdzieś ukierunkować ukryty żal. Nie każdy chce oddzielić swoje marzenia od rzeczywistości. Istotne, że dajesz sobie sprawę, że działo się z Tobą coś złego, zszedłeś na najniższe poziomy zdrowia i o tym napisałeś. Teraz się zastanów. Chcesz w ten sposób żyć? Pogrążając się, pozwalając, by rzeczywistość przepływała obok Ciebie, kiedy Ty będziesz tkwił w marzeniach, przeszłości, podsycał uczucia, które Cię unieszczęśliwiają? Czy chcesz przeżywać coś prawdziwego, coś w życiu osiągnięć, cieszyć się kontaktem z prawdziwymi ludźmi, zamiast rojeniami na temat swoich wyobrażeń? Coś wspaniałego i wzniosłego można doznać bez tragizmu, bez specjalnego wyróżniania się, trzeba tylko dostrzec piękno, które nas otacza, robić coś, co da satysfakcję, spełnienie, wychodzić do ludzi, bawić się i pracować, rozwijać. Możliwe, że doszedłeś do tego momentu, w którym jesteś w stanie spojrzeć na siebie z większym dystansem i podjąć jakieś dojrzałe decyzje. Powodzenia.

[Cherry]

Mandala jesteś wielka 8) Teraz dopiero przeczytałem Twój wcześniejszy post bo wcześniej nie miałem czasu, i to jest właśnie to. Chyba jako jedyna na tym forum normalnie mnie potraktowałaś Mój problem polega na tym że jestem zbyt "nadwrażliwy" i dla mnie rzeczy małe są ogromne. Tak jak pisałaś wyobrażałem sobie jaka ona jest, budowałem sobie w wyobraźni jej osobę, różne sytuacje, i chyba zakochałem się w tej dziewczynie ze swojej głowy
Dzięki Ci wielkie, chyba jednak jestem normalny

[Mandala]

Dzięki Ci wielkie, chyba jednak jestem normalny

Gorzej. Jesteś Czwórką.

[Ceres]

Chyba jako jedyna na tym forum normalnie mnie potraktowałaś

Mój Drogi, przecież wszyscy Cię tu normalnie potraktowali

Mój problem polega na tym że jestem zbyt "nadwrażliwy" i dla mnie rzeczy małe są ogromne. Tak jak pisałaś wyobrażałem sobie jaka ona jest, budowałem sobie w wyobraźni jej osobę, różne sytuacje, i chyba zakochałem się w tej dziewczynie ze swojej głowy

Doskonale Cię rozumiem, bo miałam dokładnie ten sam problem! Tzn. dalej mnie korci do wyobrażania sobie sytuacji z daną osobą, ale po 1 staram się tego nie robić, a po 2, nawet jeśli już mi się zdarzy, to nie traktuje tych moich fantazji zbyt serio i je wyśmiewam za absurdalność

Dzięki Ci wielkie, chyba jednak jestem normalny

Jesteś po prostu normalną Czwórką

[OMG]

Mój problem polega na tym że jestem zbyt "nadwrażliwy" i dla mnie rzeczy małe są ogromne. Tak jak pisałaś wyobrażałem sobie jaka ona jest, budowałem sobie w wyobraźni jej osobę, różne sytuacje, i chyba zakochałem się w tej dziewczynie ze swojej głowy

Doskonale Cię rozumiem, bo miałam dokładnie ten sam problem! Tzn. dalej mnie korci do wyobrażania sobie sytuacji z daną osobą, ale po 1 staram się tego nie robić, a po 2, nawet jeśli już mi się zdarzy, to nie traktuje tych moich fantazji zbyt serio i je wyśmiewam za absurdalność


Ja niestety mam z tym wielki problem. Jakiekolwiek spotkanie czyni mnie nadwrażliwym. I o tej spotkanej osobie wyobrażam sobie różne wyobrażenia Myśle jednak Cherry, że jesteś troche niedojrzały emocjonalnie ;] Może to być hmm przyczyną tego, że nie miałęs wcześniej kontaktu z pannami