Nonkonformizm boli.

[Comfortably Numb]

Czym jest dla was nonkonformizm?

Czy idziecie pod prąd ( nie mam na mysli zbuntowanych nastolatków)


Czy wasz nonkonformizm sprawia wam, mimo wszytso, ból?


Zapraszam do dyskusji.

[Gabriel]

Zawsze robię po swojemu. Ból sprawiałoby mi, gdybym tak nie postępował.

[She_]

Robie jak mi wygodniej. Jesli nie postepuje po swojemu, sprawia mi to jakis tam "bol", ale jesli dyskusja z kims ma polegac na tym, ze on mnie ciagle przekonuje do swoich racji - wole wcale nie dysktuować i się od razu poddać.

[Nesca]

Gdy bylam mlodsza, czesto postepowalam wbrew sobie, tylko dlatego, ze spotykalam sie z sytuacja, w ktorej wiekszosc osob byla takich samych pogladow jak ja. Taki przekor, na sile podkreslenie indywidualizmu. I tez mowilam "Zgodnie z soba postepuje, tak."

Dzis jestem spokojna. Chociaz mam dni, kiedy swoich racji obronic nie umiem. I dni, kiedy nie umiem z nich zrezygnowac.

[malna]

Zawsze robię po swojemu.

Jak u wielu czwórek (konformistyczna wymówka?) problem w tym, że w ogóle nie robię.
Jeśli już, to tak, jestem wewnątrzsterowna. Nie boli, wręcz przeciwnie, chyba nie trzeba tego tłumaczyć.

[aliszien]

Staram się postępować wedle moich zasad, w zgodzie z prawdą i przyzwoitością. A czy to non- czy komformizm, to nie wiem.


W wieku 10 lat zachowałam się komformistycznie i przez to o mało co nie cierpiałaby inna osoba (jak w klasycznym eksperymencie Asha). Od tamtej pory pozostał mi straszny niesmak, który czuję do dziś. Obiecałam sobie, że stanę po stronie uznanej przeze mnie za właściwą choćbym miała wyjść na idiotkę.

[ktośtam]

Ja nie jestem nonkonformistą, zresztą skrajnym konformistą też nie. Staram się zachowywać tak, żeby nie wywoływać konfliktów z otoczeniem, próbuję żyć w zgodzie z ludźmi. Jednak do pewnej granicy, za którą miałbym postępować kompletnie wbrew sobie.

[Dani California]

A ja zawsze postępuję zgodnie ze swoimi przekonaniami, chociaż często spotykam się z niezrozumieniem i przekonywaniem mnie do czegoś na silę. To przykre

[Koszmaria]

czemu ma boleć?
jeśli ze względu na nieakceptację otoczenia,to nie.
[staram się tak manewrować,żeby moje otoczenie stanowili ludze przyzwyczajeni do mnie i lubiący mnie-innych ignoruję i ich nieakceptacja mnie ani nie ziębi,ani nie grzeje.]
a jeśli ze względu na siebie...smutne że osoba będąca nonkonformistką źle się z tym czuje.

[ibidem]

Ide pod prad, to moj nawyk, nalog i hobby... jesli mozna to tak nazwac. Duza zaleta jest to, ze jestem dzieki temu charakterystyczny i wielu ludzi interesuje, co mam do powiedzenia na jakis temat.
Wada jest to, ze ci ktorzy odmawiaja przystosowania sie, maja trudniej w spoleczenstwie. Niewazne, jak bardzo dana osoba deklaruje, ze nie obchodza jej schematy, *i tak* uzna czlowieka ich nie realizujacego za dziwaka. Albo nawet potencjalnie niebezpiecznego szalenca.

[Rilla]

Zawsze staram się żyć wegług własnych zasad, ale na moje szczęście nie odbiegają one za bardzo od obowiązującego prawa, więc nie kreuję się na buntownika. Wszelkie postępowanie nie zgodne z moją "filozofią" przeżywam bardzo silnie i długo je rozpamiętuje w wyrzutach sumienia, bo uważam je niemal za grzech.

[Absynt]

Nie potrafie zyc inaczej. Nie rozpatruje tego nawet nonkomformizm. Ide wlasna sciezka. Moze wiec jednak nie jestem takim buntownikiem i tylko mi sie wydaje, ze sie wyindywidualizowuje z rozentuzjamowanego tlumu. Po prostu mam jakies swoje miejsce, mam swoja nisze i w niej zyje.

[AYA]

Ja mam jakieś uczucie wewnętrznego przymusu zeby robić to co robię. Jest to trochę pod prąd, momentami nawet zupełnie pod prąd, ale nie umiem inaczej, bo się po prostu w tym spełniam.

[Bonny]

Cóż, ja zawsze wszystko robię po swojemu. Czasem zdarza mi się słuchac rad innych w stylu: "popatrz, oni robią to w ten sposób, ty też byś mogła." Tak, posłucham, pokiwam głową, ale i tak zrobię po swojemu.
Lubię nonkonformizm, lubię inność, szukam tego w np. sztuce, atm to jest często oznaka kreatywności.

P.S. Czytał z was ktoś książkę "Gwiazda" autorstwa Jerry'ego Spinelli? Jeśli nie, to polecam, tam o bardzo nonkonformistycznej osobie, a książkę w ogóle dobrze się czyta

[Finn]

To nie boli. Jeśli robię coś dlatego, że mam takie a nie inne przekonania i taki a nie inny pogląd na różne rzeczy, to nie może to boleć. Tak, czasem jest to trudne do zaakceptowania przez otoczenie, ale to problem otoczenia, nie mój. Boli raczej miękkie serce, okazjonalne życie złudzeniami i nadmierna empatia