Ostatni raz z takim "tragicznym" uczuciem miałam do czynienia w szkole średniej. Sądziłam, że z tego się wyrasta - tzn. rozmyślanie o tym, że czegoś długo nie będzie zastępuje myślenie o możliwości wydarzenia się czegoś innego. I to właśnie jest to słynne "opanowanie", w którym Piątki brylują (przesadnie).Xan pisze:I to uczucie, że długo już nie będzie tak fajnie jest tragiczne.
Ta, czasem nikt się do mnie nawet nie odezwie, aż tu nagle zewsząd walą ludzie, którzy chcą pogadać, gdzieś pójść, o coś zapytać.ewutek pisze:chociaż obserwując jedną spokrewnioną Dwójkę da się zauważyć, że tłumy po paru dniach jej absencji zaczynają zniecierpliwione walić doń drzwiami i oknami
Czasem aż za bardzo ;].ewutek pisze:Natomiast z Twojego postu wyłania się obraz sytuacji, w której kłująca tęsknica za najulubieńszymi znajomymi rośnie wprost proporcjonalnie do dzielącej was odległości i upływającego czasu od rozłąki. Bardzo dwójkowe (i czwórkowe).
.Ja choć szkołę średnią mam dawno za sobą to mam z tym do czynienia dość często ;]. Wyrosnąć można, owszem, tylko, że to czasem potrafi wrócić nagle, niczym bumerang, w najmniej odpowiednim momencie. Czasem Piątkom tego "opanowania" zazdroszczę ;].ewutek pisze:Ostatni raz z takim "tragicznym" uczuciem miałam do czynienia w szkole średniej. Sądziłam, że z tego się wyrasta - tzn. rozmyślanie o tym, że czegoś długo nie będzie zastępuje myślenie o możliwości wydarzenia się czegoś innego. I to właśnie jest to słynne "opanowanie", w którym Piątki brylują (przesadnie).Xan pisze:I to uczucie, że długo już nie będzie tak fajnie jest tragiczne.
A, no tak.Xan pisze:Czasem tak miesza, że 2 musi wspiąć się na wyżyny umiejętnośći ukrywania wszelkich uczuć by nikt tego nie zauważył. Manipulacja jest oczywiście niezbędna
Manipulowanie ludźmi to wasze hobby pod przykrywką "konieczności" (i na odwrót 
). Robicie to z zaangażowaniem, często w dobrej wierze (i jeszcze lepszym skutkiem) - a ci, którzy to widzą (i rozumieją), nie robią z tego powodu wyrzutów. Na tym m. in. bazuje moje przekonanie (które potwierdza Enneagram) o dobrym porozumieniu Piątek i Dwójek.
Czy słusznie wyczuwam tu pewien sarkazm i coś w stylu "aleś Ty głupi"?enngiv pisze:do xan...tak to nie problem...to tragedia...jak sobie przypomne że kiedyś miałem 20 osobowy dwór "adoratorów"...koszmar...ta bzdura o której piszesz, smutek, odległość...to wszystko wynika z pustki, dawca to pusta bestia, gdzie po spadku emcocji pojawia się czarna rozpacz...im więcej się produkujesz dla innych tym mnie jest ciebie..."szykowanie niespodzianek"...żałosne...żałosne...żałosne...skoro tak dużo gadasz, to może napiszesz, dlaczego pomino wrodzonej ineligencji, dawca sprawia wrażenie totalnego idioty...hm??
. Na szczęście ostatnio pewna grupa osób "wyczuła" mnie i bardzo się z tego powodu cieszę. Ja nie tłumię agresji, agresję wyładowywuję na boisku piłkarskim albo w czasie dyskusji o polityce z kumplami ;]. I z reguły mówię co myślę. Ograniczam się tylko wtedy gdy wiem, że moje słowo może naprawdę kogoś mi bardzo bliskiego mocno zdołować, a tego bym za żadne skarby nie chciał.
