Dawno, dawno temu...

[aliszien]

Od dzieciństwa chciałam być Królową.
Nie jakąś frajerską Królewną, czy Księżniczką, bo obie czekają na Księcia.
Królowa jest niezależna, samotna, autorytarna, budząca postrach i szacunek.
Ogromny wpływ na to miała postać XVI-to wiecznej królowej Anglii Elżbiety I.

[NYCTEA]

Fajny temat, prosto w mój gust.

Ja bym siebie widziała w roli jakiegoś obieżyświata wiecznie w drodze, taką trochę szachrającą postać, raz przy ludziach, raz samotnie, może z jakimś cyrkiem objazdowym, w każdym razie pełna niezależność. Taki trochę żeński odpowiednik Sparrowa z "Piratów", żyjący z dnia na dzień. Ale oprócz tego znającą się na magii, za prześmiewczą maską wrażliwą i wbrew pozorom nieszcześliwą (dodam, że podobała mi sie postać Yennefer z "Wiedźmina" i Aragorna). Takie trochę może skrzyżowanie tych wszystkich postaci(nie bierzcie zbyt dosłownie ) A, i z zielonymi oczami 8)

[Hydra]

Najemnik żyjący z konfliktów. Widzę się na czele doskonale wyszkolonych "idealnie szarych" postaci (zarówno pod względem moralnym jak i wizualnym:)) realizujących zlecenia. Nie ma dla mnie znaczenia czy zadanie polega na uwolnieniu księżniczki, czy na jej porwaniu – "świetnie opłacany specjalista wysokiej klasy" jak mawia mój szef.

[Mamba]

Heh, mnie pociąga postać pięknej, lecz złej i egoistycznej królowej, której serce próbują podbić wszyscy mężczyźni w królestwie, ale żadnemu się to nie udaje królowa tylko perfidnie ich wykorzystuje, a później strąca w przepaść. Nie można zapomnieć o tym, jak zła piękność tępi i niszczy życie poddanym, sama czerpiąc z tego zyski. Podoba mi się ta postać. Miło byłoby jeszcze, gdyby władała czarną magią i miała w sobie coś z wampirzycy.

[Gabriel]

Ja byłbym magiem, który ochrania i kocha naturę i prostotę (może elfim magiem?), który krytykuje nowoczesnoś i niechętnie patrzy na rozwój cywilizacji, bo przeczuwa, że to przyczni się prędzej czy później do zniszczenia Ziemi i tego co najpiękniejsze - naturalności. Zawsze wzorem byli dla mnie tacy mędrcy jak np. pospolity już Gandalf. Przy tym spędzałbym dużo czasu z przyjaciółmi i przyjemnym życiu. Choć nie powiem, kocham niezależność i, jeśli poczułbym się odepchnięty i niedoceniony przez świat to zostałbym takim sakrastycznym Syriuszem Blackiem z Harrego Pottera.

[Basketcase]

Muszę przyznać, że Wasze odpowiedzi są bardzo ciekawe i podoba mi się, że podoba Wam się mój temat :P

Bardzo chciałbym zobaczyć tu wypowiedź jakiejś Ósemki i/lub Jedynki. Zaintrygowała mnie wypowiedź Hydry, na pierwszy rzut oka nie pasująca do stereotypowej Dziewiątki. Ale oczywiście wszystkie typy są mile widziane i na pewno mogą odkryć o sobie coś zaskakującego.

Widzę, że wśród Czwórek dominują dwa typy: Mag, idealista kochający naturę, ale trzymający się na uboczu i Zły Czarnoksiężnik. Tego się właśnie spodziewałem, swoją drogą...

Mam w związku z tym pytanie do Mamby (także aliszien):

Czy Zła Królowa znajdzie w końcu miłość? Może utrata tronu zmusi ją do poszukiwań innej siebie? Zmieni się kiedykolwiek, czy do śmierci będzie siała grozę i będzie w głębi duszy nieszczęśliwa (a wydaje mi się, że tak właśnie jest)?

Bo mój Zły Mag chyba się jednak zorientuje, że postępował źle, prawdopodobnie w ostatniej chwili, kiedy na odkupienie będzie już za późno. A, cholera, niech nawet zginie za słuszną sprawę "tych dobrych" (oczywiście po gruntownym przemyśleniu założeń ideologicznych...) , pokaże, że nie jest takim strasznym, bezdusznym sukinsynem jak się wydawało. Umrze z autoironicznym, sarkastycznym uśmieszkiem na ustach ("Co ja właściwie robię?").

Zachęcam także do tworzenia skrótowych, ogólnikowych historii swoich bohaterów (mniej więcej tak, jak ja to zrobiłem). W końcu nawet archetypowe postaci baśniowe zwykle przechodzą przemianę.

[She_]

Byłabym..
umm..
jedyne słowo jakie mi sie nasuwa to "suka". Ale ono jest chyba zbyt mocne..
Złodziejka, fałszerka, ktoś fałszywy (za pieniądze zrobi prawie wszystko). Nie użyteczny w walce, ale w sabotażu jak najbardziej.
Lojalna tylko jednej, jedynej osobie (:)), dla której zrobiłaby wszystko. Z jedną słabością, która nie może dać jej miana "twardej baby" - płaczliwa.
cel w życiu: mieć hajs.

[NoMatter]

Kim ja bym był?
Kimś o z góry podyktowanym przeznaczeniu. Przeznaczeniu okropnym i złym, kto z całych sił próbuje robić wszystko na opak.
Dobrym przykładem jest półdemon o dobrym charakterze. Odrzucony przez wszystkich za to jak wygląda, za swoje dziedzictwo, stereotypy narzucone przez innych. Istota która całym sobą przeciwstawia się temu i robi po swojemu. Przy okazji zawsze intrygowały mnie postaci z talentem magicznym, więc jak można się domyślać półdemon - mag.
Pod koniec swojej historii, wciąż szykanowany bez powodu przez reszte, ginie broniąc tych którzy nawet nie próbowali go zrozumieć.

[Gabriel]

Basketcase, taka już rola czwórek. Każdy z nas czuje się inny / chce być inny i dlatego jesteśmy takie same. Dołujące troche, ale takie spojrzenia uczą dystansu do życia, a tego to chyba najbardziej czwórkom brakuje. No chyba, że jako dystans weźmiemy uciekanie w wyimaginowane światy.

Ja się tu oryginalnością nie popiszę, jako mag wielkoduszny umieram za moje naważniejsze dla mnie ideały (choć umieranie za same ideały uważam za głupie), spolecznosc, ktora jest dla mnie wazna (o! to już tak!) a najlepiej oddaje swoje życie za przyjaciela, bądź osobę którą kocham i umieram z satysfakcjonującym uśmiechem na ustach: "O to spełniłem swą misję".
Jeśli stałbym bym się zgorzgnialym odludkiem z sarkastycznym poczuciem humoru to też umieram to tez oddaje zycie za ludzi i pokazuje im, ile dla nich zrobilem, aby wzbudzic w nich podziw / poczucie winy, ze mnie odrzucili, a ja to bylem taki wspanialy.

[Hydra]

Zaintrygowała mnie wypowiedź Hydry, na pierwszy rzut oka nie pasująca do stereotypowej Dziewiątki.

A oto koniec historii - już całkiem dziewiątkowy

Stał przy oknie. Ze smutkiem obserwował falujący tłum i obdartego nieszczęśnika wleczonego przez pomocników kata. Wróg ludu. Jeden z wielu "odkrytych" po zakończeniu wojny.
- Czy to nie dziwne, że po tych wszystkich latach zaczynam się zastanawiać, czy było warto?
- Było warto, Panie, było warto. – odparła szara postać niedbałym ruchem wrzucając kolejną sakiewkę do wielkiej skrzyni.
Topór opadł. Tłum zawył.

[lusylia]

Jesli bylabym juz jakas postacia w basni, moglabym pewnie byc rusalka czy inna nimfa, jak Story w Lady in the Water. Moglabym oddychac pod woda i w niej mieszkac, w wzglednym spokoju. Ewentualnie moglabym byc tez gnomem ogrodowym cieszacym sie towarzystwem innych gnomow ogrodowych, o podobnym, pozytywnym usposobieniu jak ja.
Nie znam sie na fantasy.

[aliszien]

Mam w związku z tym pytanie do Mamby (także aliszien):

Czy Zła Królowa znajdzie w końcu miłość? Może utrata tronu zmusi ją do poszukiwań innej siebie? Zmieni się kiedykolwiek, czy do śmierci będzie siała grozę i będzie w głębi duszy nieszczęśliwa (a wydaje mi się, że tak właśnie jest)?

Moja Królowa nie jeste zła
Ale będzie samotna, bo wie, że żaden mężczyzna nie zniesie bycia w jej cieniu. Jest to samotność z wyboru. Mężczyźni są, ale sporadycznie, żaden nie przejmuje nad nią kontroli. Od bycia kochaną ważniejsza jest władza i możliwość zmieniania świata.

Pisałam wyżej, że ogromny wpływ na to ma postać Elżbiety I, która poświęciła życie osobiste dla tronu i kraju - w jej czasach kobieta poślubiona mężczyźnie kończyła jak inkubator dla następców tronu lub ginęła jak Maria Stuart (przy wydatnej pomocy Elżbiety).

Sądzę, że go Mamby bardziej pasowałby opis carycy Katarzyny II

A jeśli nie królowa, to zapewne jakaś Czarodziejka Włóczykijka. Też niezależna

[Alpha_Centauri]

Bardzo chciałbym zobaczyć tu wypowiedź jakiejś Ósemki i/lub Jedynki.

Proszę:
Ja najlepiej czułbym się jako błędny rycerz. Wierny sobie, wierny zasadom moralnym, gotowy bronić dobra. Nie fanatyk, lecz idealista. Dobrze czujący się podczas samotnych wypraw, gorzej wśród dworzan króla. Pasuje konwencjonalne zakończenie: oszukany i zdradzony zginął broniąc słusznej sprawy.
Z postaci literackich lubię Aragorna, Reynarta z Toussaint - rycerza szachownicy (Sapkowski) oraz Corwina z Amberu (Zelazny), ale co do ostatniego to dłuższy temat.

Gabriel, twoja postać najbardziej mi sie podoba

[Mamba]

Czy Zła Królowa znajdzie w końcu miłość? Może utrata tronu zmusi ją do poszukiwań innej siebie? Zmieni się kiedykolwiek, czy do śmierci będzie siała grozę i będzie w głębi duszy nieszczęśliwa (a wydaje mi się, że tak właśnie jest)?

Myślę, że w końcu znajdzie. Sama kogoś pokocha, lecz będzie to nieszczęśliwa miłość, gdyż młodzieniec nie odwzajemni uczucia. W końcu zła królowa z rozpaczy popełni samobójstwo, umierając z poczuciem, że przez całe życie była zła i nieszczęśliwa. Nie lubię happy end'ów. Wolę tragiczne i smutne zakończenia...

[tzlm]

Basketcase sam chciałeś.
Ja kompletnie nie mam wyobraźni.
Samotny mag, tropiony przez wrogów, ucieka. Ukrywa się, pewnego dnia spotyka przyjaciela, niedoświadczonego czarodziejczyka, teraz wędrują i uciekają razem i jeszcze, że ten mag go uczy i takie tam.
Dopszoł, będzie, że nabiłam sobie kolejnego bezsensownego posta. A zresztą to... to i już.