Osobiście uważam, że to co nas najmocniej odróżnia od zwierząt to umiejętności językowe oraz przypisywanie znaczeń słowom [opisywanie ich, następnie budowanie ideologii i wszczepianie poczucia odpowiedzialności, itd., itp].duplo pisze:Wszystko to co nas odróżnia od zwierząt, w czym niby ich przewyższamy, jest zawarte właśnie w ego.
Inv pisze:Czy to znaczy, że jestem homo?
Od początku tak twierdziłamduplo pisze: za to emocje są stałe i rdzenne
Masz rację co do rozwoju intelektualnego takiego dziecka. Błędnie założyłam, że mogłoby być na wyższym. Nawet Kaspar Hauser wychowywał się z minimalnym kontaktem z człowiekiem.duplo pisze: Wtedy rozwój intelektualny dzieciaka byłby na poziomie zwierzęcym. Zwierzęta też odczuwają emocje, i co z tego skoro nie mają ego, żyją głównie instynktem. Ego to taka megalomania w wersji light. Wszystko to co nas odróżnia od zwierząt, w czym niby ich przewyższamy, jest zawarte właśnie w ego.
Nie sądzę. Język jest narzędziem do komunikacji.TasiemiecSpoleczny pisze:Ciekawi mnie opinia (szczególnie w kontekście powyższego przykładu z dzieckiem na wyspie):Osobiście uważam, że to co nas najmocniej odróżnia od zwierząt to umiejętności językowe oraz przypisywanie znaczeń słowom [opisywanie ich, następnie budowanie ideologii i wszczepianie poczucia odpowiedzialności, itd., itp].duplo pisze:Wszystko to co nas odróżnia od zwierząt, w czym niby ich przewyższamy, jest zawarte właśnie w ego.
Uogólniając: można to uprościć do prostego porównania, gdzie Ego = język?
I brak palucha przeciwstawnego. To była delikatna ironia, emocje nie mogą być stałe i rdzenne, już mniej zmienne jest to o czym pisała Venus, choć też jest zmienne.Zielona pisze:Od początku tak twierdziłamduplo pisze: za to emocje są stałe i rdzenne
Były również inne teorie ale ponieważ Freud jest moim autorytetem w dziedzinie psychologii a przy okazji nawymyślał tak samo jak ja (ach moje ego czuje się dołechtane) to przyjmuję to założenie jako słuszne.Wikipedia pisze:Powstawanie i rozwój ego
Zgodnie z koncepcją Freuda ja
nie jest obecne od początku
życia. Powstaje dopiero w
pewnym czasie po narodzeniu
aby podmiot mógł sprostać
wymaganiom rzeczywistości.
Zielona pisze: Czyżby ego = samoświadomość?
Zaczynając wątek miałam na myśli właśnie mechanizmy obronne, a wyszło na to że ego to mechanizmy obronne, potrzeby organizmu, spełnione/niespełnione pragnienia, obraz nas samych w naszych oczach, i wiele innych. Ciężko wrzucić to wszystko do jednej krypty.Wikipedia pisze:Nie należy jednak
popełniać błędu utożsamiając ego
i świadomość . Nie wszystkie
obszary ego są świadome. W
obszar ego zaliczane są
mechanizmy obronne , które ze
swej natury nie są świadome.
duplo pisze:To była delikatna ironia, emocje nie mogą być stałe i rdzenne, już mniej zmienne jest to o czym pisała Venus, choć też jest zmienne.
Braki socjalne jako skutek uboczny głębokiej, wewnętrznej, 9-tkowej izolacji 
duplo pisze:Aż z ciekawości zrobiłam coś, co powinnam była zrobić gdy zakładałam ten wątek, czyli wpisałam w Wikipedię hasło "ego". I znalazłam coś pokrywającego się z przykładem samotnej wyspyByły również inne teorie ale ponieważ Freud jest moim autorytetem w dziedzinie psychologii a przy okazji nawymyślał tak samo jak ja (ach moje ego czuje się dołechtane) to przyjmuję to założenie jako słuszne.Wikipedia pisze:Powstawanie i rozwój ego
Zgodnie z koncepcją Freuda ja
nie jest obecne od początku
życia. Powstaje dopiero w
pewnym czasie po narodzeniu
aby podmiot mógł sprostać
wymaganiom rzeczywistości.Wikipedia pisze:Nie należy jednak
popełniać błędu utożsamiając ego
i świadomość . Nie wszystkie
obszary ego są świadome. W
obszar ego zaliczane są
mechanizmy obronne , które ze
swej natury nie są świadome.
duplo pisze:Zaczynając wątek miałam na myśli właśnie mechanizmy obronne, a wyszło na to że ego to mechanizmy obronne, potrzeby organizmu, spełnione/niespełnione pragnienia, obraz nas samych w naszych oczach, i wiele innych. Ciężko wrzucić to wszystko do jednej krypty.
), jednak moja samoświadomość była niska. Np. nie wiedziałam, że mam mechanizmy obronne. Dopiero podwyższenie poziomu samoświadomości pozwolił mi na podniesienie poziomu zdrowia. Możliwe, odmiana tej tabletki nazywała się "love"Zielona pisze:A może to właśnie była czysta miłość - pełna akceptacja jak matczyna miłość?
Stare, ale jare:duplo pisze: Zaczynając wątek miałam na myśli właśnie mechanizmy obronne, a wyszło na to że ego to mechanizmy obronne, potrzeby organizmu, spełnione/niespełnione pragnienia, obraz nas samych w naszych oczach, i wiele innych. Ciężko wrzucić to wszystko do jednej krypty.
Spoiler:
Inv pisze:Czy to znaczy, że jestem homo?
W dokładnie taki sam sposób rozumiem pojęcie "ego". Co prawda wyobrażenie o samym sobie też się zmienia na przestrzeni lat. Ja odczuwam pewien paradoks, bo z jednej strony zachowuję się zupełnie inaczej, mam zupełnie inne poglądy niż X lat temu, różne wydarzenia w moim sprawiły, że "nie jestem już tą samą osobą", z drugiej strony, gdy przypomnę sobie w jaki sposób wtedy myślałem, to wtedy mam uczucie jakbym, ja, jako osoba, wcale się nie zmienił, a wszelkie różnice wynikają z tego, że żyję w zupełnie innej rzeczywistości niż kiedyś i mam więcej doświadczeń.Venus w Raku pisze:Ego = nasze wyobrażenie o samych sobie, wizerunek na temat siebie, jaki sobie stworzyliśmy w swojej psychice (z tego lub innego powodu).
Tak, ale nie tylko. Oprócz obrony wizerunku siebie, bronią też przed lękiem, lub frustracją niekoniecznie związanymi z ego, ale światem na zewnątrz.Mechanizmy obronne = podświadoma (może i też częściowo świadoma, ale impulsywna emocjonalnie) obrona tego wizerunku, jeżeli rzeczywistość nie odpowiada naszym wyobrażeniem o sobie. Czasami daje to pozytywne rezultaty, a czasami negatywne.
Bardzo ciekawy filmTasiemiecSpoleczny pisze:Stare, ale jare:
Tak poza tym język tylko dzieli, a nie łączy. Jedynie zatuszowaliście działalność waszej psychiki inną emocją. To, że wyłączasz światło w pokoju nie znaczy, że usuwasz elektrony z kabla, elektrony cały czas istnieją (tak jak ego), ty tylko odcinasz przepływ ładunku elektrycznego.Sądze że podczas tych paru godzin tripowania wyzbyliśmy się ego, czymkolwiek ono jest.
W tym kontekście ego jest efektem działalności czegoś (mózg, cokolwiek innego co uważacie). Innymi słowy jest coś w nas, co generuje "wyobrażenie samych siebie" i te samo coś co generuje "mechanizmy obronne" (jedno z drugim jest powiązane). Więc równie dobrze można zostawić "wyobrażenie samego siebie" samemu sobie i nie nazywać tego ego, chyba że pisze się słownik synonimów. ;PEgo = nasze wyobrażenie o samych sobie, wizerunek na temat siebie, jaki sobie stworzyliśmy w swojej psychice (z tego lub innego powodu).
Mechanizmy obronne = podświadoma (może i też częściowo świadoma, ale impulsywna emocjonalnie) obrona tego wizerunku, jeżeli rzeczywistość nie odpowiada naszym wyobrażeniem o sobie. Czasami daje to pozytywne rezultaty, a czasami negatywne.
Zgadzam się z Tobą na 100%. Silnie popieram Twoje słowa, bo uderzyły mnie tak bardzo wewnętrznie. Ktoś raptem wypowiedził to, czego sama nie potrafię wypowiedzieć, obawiam się wypowiedzieć lub nigdy nie przyszło mi na myśl, bo może moje myślenie jest spętane i ograniczone przez otoczenie. Dzięki, bruno dievs.bruno dievs pisze:Co prawda wyobrażenie o samym sobie też się zmienia na przestrzeni lat. Ja odczuwam pewien paradoks, bo z jednej strony zachowuję się zupełnie inaczej, mam zupełnie inne poglądy niż X lat temu, różne wydarzenia w moim [życiu] sprawiły, że "nie jestem już tą samą osobą", z drugiej strony, gdy przypomnę sobie w jaki sposób wtedy myślałem, to wtedy mam uczucie jakbym, ja, jako osoba, wcale się nie zmienił, a wszelkie różnice wynikają z tego, że żyję w zupełnie innej rzeczywistości niż kiedyś i mam więcej doświadczeń.
[...]
Oprócz obrony wizerunku siebie, bronią też [się] przed lękiem, lub frustracją niekoniecznie związanymi z ego, ale światem na zewnątrz.
To co napisał Bruno jest dla mnie tak oczywiste, że nie odniosłam się do tego, ale po poście Venus zrozumiałam, że dla wielu takie nie jest.bruno dievs pisze: W dokładnie taki sam sposób rozumiem pojęcie "ego". Co prawda wyobrażenie o samym sobie też się zmienia na przestrzeni lat. Ja odczuwam pewien paradoks, bo z jednej strony zachowuję się zupełnie inaczej, mam zupełnie inne poglądy niż X lat temu, różne wydarzenia w moim sprawiły, że "nie jestem już tą samą osobą", z drugiej strony, gdy przypomnę sobie w jaki sposób wtedy myślałem, to wtedy mam uczucie jakbym, ja, jako osoba, wcale się nie zmienił, a wszelkie różnice wynikają z tego, że żyję w zupełnie innej rzeczywistości niż kiedyś i mam więcej doświadczeń..
Inv pisze:Czy to znaczy, że jestem homo?
No fajne, fajne, ale nie koniecznie mojeTasiemiecSpoleczny pisze:There! Fixed it for you!Fajne, tylko trzeba było nieco dodać, żebym np. ja mógł to zrozumieć. Czy to może być wystarczający argument za tym, że słowa są "złe", a raczej w tym kontekście "ograniczające" i "niewystarczające"?Spoiler:
Gdy można bezpośrednio przekazać uczucie. Wtedy było by rozumienie poprzez odczucie tego samego. Żadnego głuchego telefonu 
