Ulubione cytaty

[DerMeister]

Typowo piątkowy cytat: "Najważniejsze to umieć żyć z samym sobą i lubić się na tyle, by chcieć być samemu, nie czuć potrzeby przebywania ciągle pośród ludzi". Henry Miller, Klimatyzowany koszmar.

A także: "Gdybyśmy mieli dość odwagi, by odwrócić się od starego i budować od początku, by wyjałowić jad, nagromadzony w ciągu stuleci zaciekłej rywalizacji, zawiści i zmagań, wyszedłby nam nowy, wspaniały świat".

[Rashel]

Typowo piątkowy cytat: "Najważniejsze to umieć żyć z samym sobą i lubić się na tyle, by chcieć być samemu, nie czuć potrzeby przebywania ciągle pośród ludzi". Henry Miller, Klimatyzowany koszmar.

właśnie zaliczyłam go do ulubionych

prócz tego to parę innych:

Lepiej żałować, że coś się zrobiło, niż wspominać to, że nawet nie zaryzykowaliśmy.

Kiedy mówię komuś komplement, to nie dlatego, że tak trzeba, tylko dlatego, że to prawda. Nawet rutynowe zwroty sprawiają mi trudność. Słysząc "dziękuję", muszę wyszperać właściwą odpowiedź - "proszę" - w bazie danych, którą noszę w głowie. Nie potrafię gawędzić o pogodzie tylko po to, żeby coś mówić. Myślę sobie wtedy cały czas: "Ile w tym fałszu". Kiedy ktoś się pomyli, poprawię go, ale nie po to, żeby mu dopiec (...), tylko dlatego, że fakty są dla mnie niezwykle ważne, o wiele ważniejsze niż ludzie.

Kiedy ktoś umiera, to jest jak dziura w dziąśle po zębie, który wypadł. Można bez problemu żuć, jeść normalnie, ma się w końcu jeszcze dużo zębów, ale mimo to język wciąż powraca w to puste miejsce, gdzie nerwy wciąż jeszcze są trochę wrażliwe.

Jeśli się kogoś kocha, trzeba mu uświadomić jego wolność. Nie chodzi mi o indywidualność, czy samotność, bo to są ważne rzeczy niezależne, ale o wolność, jaką mamy w sobie. Powinno się ponoć nauczyć osobę kochaną, że ma prawo do uczuć, do własnych decyzji, że ma prawo iść do lasu i krzyczeć na Boga, że ma prawo płakać, gdy ma ochotę na płacz, że może odejść, jeśli uważa, że tak będzie najlepiej.

A ten Mark (...) pojawił się nie wiadomo skąd, spojrzał w niebo i powiedział, żebym popatrzył w gwiazdy. Popatrzyłem w górę i miałem wrażenie, że znajdujemy się pod kopułą podobną do szklanej kuli śnieżnej, a Mark powiedział, że te cudowne gwiazdy to są dziury w czarnej szklanej kopule i kiedy idziesz do nieba, szkło pęka i tam jest gwiezdna biała przestrzeń, która jest bielsza niż cokolwiek, ale nie razi oczu.

Zespół Aspergera odpowiada mi z wielu powodów; jednym z nich jest absolutny brak wyobraźni. Wielu ludzi - nauczyciele, szkolni pedagodzy, psycholodzy - uważa to za ogromny deficyt. Dla mnie to jest błogosławieństwo. Logiczne myślenie chroni człowieka przed marnowaniem czasu na zmartwienia albo nadzieje. Przed rozczarowaniem. Natomiast wyobraźnia podtyka tylko rzeczy, które realnie nie mają racji bytu.

Happiness only real when shared.

Zamiast marzyć o cudzie, lepiej samemu nauczyć się cudotwórstwa.

Do miłości nie można nikogo zmusić; miłość trzeba mieć w sobie.

[sjofh_ystad]

A co mi tam. "Zaspamuję" Wam wątek mistrzem Murakamim

Każdy z nas ma coś wyjątkowego, co może zdobyć tylko w wyjątkowym okresie życia. Coś w rodzaju małego płomyka. Nieliczni uważni i uprzywilejowani pielęgnują ten płomień, dbają o niego, trzymają niczym pochodnię oświetlającą ich życie. Kiedy jednak ten płomień gaśnie, to już na zawsze.


Usiadłem oparty o ścianę i spokojnie zamknąłem oczy. Poczucie szczęścia, które przyniosła mi wizja, zostało jeszcze jak plama słońca i skąpany w nim pomyślałem znowu, że to się tam kryje. Nie wszystko wymknęło mi się z rąk. Nie wszystko zostało zesłane w ciemność. Pozostało jeszcze coś ciepłego, pięknego i cennego. I to jest tam. Jestem tego pewien.
Możliwe, że przegram. Może przepadnę. Może donikąd nie dotrę. Może poruszę niebo i ziemię, a i tak wszystko zostanie stracone i niczego nie da się odwrócić. Być może na próżno przesypuję tylko popiół na pogorzelisku i tylko ja jeden jeszcze tego nie zauważyłem. Nikt na mnie nie postawi.
-Nie szkodzi- powiedziałem cicho i zdecydowanie do kogoś, kto krył się obok. -Jednego jestem pewien. Mam przynajmniej na co czekać i czego szukać.
Wstrzymuję oddech, wytężam słuch i staram się dosłyszeć cichy głos, który powinien skądś dobiegać. Ponad pluskiem wody, muzyką i śmiechem moje uszy wychwytują nieznacznt, bezgłośny dźwięk. Ktoś kogoś woła. Ktoś kogoś szuka. Głosem, który nie wydaje dźwięku. Słowami, które nie są słowami.

[Litowojonow]

Jeśli się kogoś kocha, trzeba mu uświadomić jego wolność. Nie chodzi mi o indywidualność, czy samotność, bo to są ważne rzeczy niezależne, ale o wolność, jaką mamy w sobie. Powinno się ponoć nauczyć osobę kochaną, że ma prawo do uczuć, do własnych decyzji, że ma prawo iść do lasu i krzyczeć na Boga, że ma prawo płakać, gdy ma ochotę na płacz, że może odejść, jeśli uważa, że tak będzie najlepiej.

Skojarzyło mi się z tym:

"Wedle Schelera, kocha się przedmiot prawdziwie wtedy, gdy afirmuje się go takim, jakim on jest. Scheler nazywa to „istotnościowym prawem miłości”. Gdybyśmy chcieli wpływać, przemieniać, „ulepszać” w jakikolwiek sposób przedmiot kochany, niszczylibyśmy tym samym naszą miłość. Jeśli mówimy do kogoś: „powinieneś być taki a taki”, „zrobić to a to z własnym postępowaniem” – wywołujemy skutek odwrotny od zamierzonego, bowiem w drugim uruchamiana zostaje niejako automatycznie postawa zatwardziałości, uporu, a nawet zaciętości. Wkraczamy bowiem w pewną swobodę bycia sobą osoby."

A tak poza tym:

"Ja nie czuje się tam samotna. Myślę, że człowiek czuje się bardziej samotny wśród ludzi. A tam ta samotność, którą wybieram sama z własnej woli jest niczym złym. Można tam cieszyć się tą samotnością a tym bardziej powrotem do ludzi."

[Chinook]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=WhDHui1BZYA[/youtube]

[hellbike]

ja mam dwa.

"Najwiekszym zludzeniem jest to, ze czlowiek ma ograniczenia"

oraz

"When you smile, the whole world smiles with you. When you cry, you cry alone"

[morbus]

"What I hate are people who misuse their intelligence, the ones who get caught up in their own personal beliefs and prejudices and lose sight of the truth. It leads to misunderstandings, followed by discord and then by conflict. All I want is understanding between people. Humans must learn to apply their intelligence correctly and evolve beyond their current. People must change, otherwise even if humanity expands into space it will only create new conflicts."

[Szej-Hulud]

"Cóż może się równać z doskonałością nieistnienia? (...) Pomyśl tylko, proszę: żadnych zmagań, trwóg ani lęków, żadnych cierpień ducha ni ciała, żadnych zwykłych przygód, i to w jakiej skali! Choćby się wszystkie złe moce związały i sprzysięgły przeciwko tobie, nie sięgną cię! O, doprawdy, niezrównane jest słodkie bezpieczeństwo umarłego! A jeśli jeszcze dodać, że nie jest ono niczym przelotnym, nietrwałym, przemijającym, że nic nie może odwołać go ani naruszyć, wówczas niezrównany zachwyt..."

[morbus]

"Cóż może się równać z doskonałością nieistnienia? (...) Pomyśl tylko, proszę: żadnych zmagań, trwóg ani lęków, żadnych cierpień ducha ni ciała, żadnych zwykłych przygód, i to w jakiej skali! Choćby się wszystkie złe moce związały i sprzysięgły przeciwko tobie, nie sięgną cię! O, doprawdy, niezrównane jest słodkie bezpieczeństwo umarłego! A jeśli jeszcze dodać, że nie jest ono niczym przelotnym, nietrwałym, przemijającym, że nic nie może odwołać go ani naruszyć, wówczas niezrównany zachwyt..."

Stanisław Lem

[morbus]

Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko, to znaczy, na samotność, na walkę, męczeństwo i śmierć. Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie wszystko, a nasza gotowość okazuje się pozą. Wcale nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jego granic. Jedne planety mają być pustynne jak Sahara, inne lodowate jak biegun albo tropikalne jak dżungla brazylijska. Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko przekazać im nasze wartości i w zamian przejąć ich dziedzictwo. Mamy się za rycerzy świętego Kontaktu. To drugi fałsz. Nie szukamy nikogo oprócz ludzi. Nie potrzeba nam innych światów. Potrzeba nam luster. Nie wiemy, co począć z innymi światami. Wystarczy ten jeden, a już się nim dławimy.

[Litowojonow]

"W końcu rzuciłem worek i siadłem ciężko na piasku z opuszczoną głową. Wziąłem w dłoń nagi, gładki patyczek, obejrzałem i wbiłem w miniaturową wydmę, ale nie chciał sterczeć, zaraz się przekrzywił i wywrócił. Najwyraźniej był to patyczek do leżenia, a nie do sterczenia. Miałem dziwne wrażenie, że wiem, o co mu chodzi."

[Nevermore]

"Jeżeli zgromadzimy odpowiednią ilość, odpowiednio zróżnicowanej wiedzy, analogie zaczną pojawiać się same"

[Veda]

„Najgorszy bowiem był strach. Dlatego z wdzięcznością przyjmowała każde schronienie, nawet takie, które jednocześnie odgradzało ją od ludzi, przyjaźni i miłości.”
- Charlotte Link „Ostatni ślad”

[DerMeister]

Kolejny "piątkowy": Byłem człowiekiem, któremu świetnie służy samotność. Rozkwitałem dzięki niej, a jej brak był dla mnie czymś tak uciążliwym jak dla innych brak wody czy pożywienia. Każdy dzień w którym nie było mi dane jej zaznać, osłabiał mnie.

Bukowski

[Snufkin]

W życiu nie ma nic za darmo ale nie ma to też żadnej wartości, wszechogarniająca pustka.
Słowa podsumowujące program o fenomenie popularności kotów wśród Japończyków*.

*i nie tylko jak mniemam