Jestem w klasie maturalnej. Ogólnie miałem duże problemy z podjęciem decyzji. Z jednej strony chciałem zostać tłumaczem, z drugiej archeologiem, z trzeciej od dawna ciągnie mnie w morze. Dla mnie morze jest równoznaczne z przygodą, daje możliwość zobaczenia świata, nawet kontakt z ludźmi byłbym w stanie znieść. Niemal do końca drugiej klasy liceum sądziłem, że wybiorę się na skandynawistykę/japonistykę (przy okazji - aż dziw, że zainteresowanie Japonią wciąż mi nie przeszło, skoro etap mangozjebstwa mam za sobą już kilka lat), lecz kiedy wyobraziłem sobie, jak by miała wyglądać moja praca... zniechęciłem się. Jestem molem książkowym, jednak ślęczenie nad tłumaczeniem książek (czy czegokolwiek innego) przez większość życia raczej nie jest dla mnie. Wieje bolesną rutyną. Lubię tłumaczyć czasem dla przyjemności, ale przekonałem się, że to nie jest tak proste, jakby się wydawało - trzeba odwzorować styl autora i pilnować, by nie wkradł się własny, a sam proces jest dosyć żmudny.
Co się tyczy archeologii - jest ciekawa, acz nieopłacalna. Grzebanie w ziemi by mi odpowiadało, no i uczucie odkrywania czegoś musi być naprawdę dobre, ale wydaje mi się, że do tego zawodu potrzeba dużego szczęścia.
No i to morze. Nie dawało mi spokoju. Nadal nie daje. I to do tego stopnia, że jednak zdecydowałem się iść w tym kierunku, dokładniej na nawigację. Jestem na najgorszym możliwym profilu, na jaki mogłem trafić (czytaj: human, w końcu miałem z początku inne plany), czyli mam do nadrobienia bardzo, bardzo dużo, lecz tak mi zależy, że jak tylko pomyślę o Akademii Morskiej, to od razu znajduję siłę, by się uczyć i chyba daję sobie radę.
What a dark and dreadful morning... I love it.
Ludzie są tacy jacyś... normalniejsi.
Chyba jednak nie, takie 2w1 to często- nic 
