Masz deficyty pamięci i bóle mięśniowe?Cotta pisze:Ale jest też coś takiego jak zespół chronicznego zmęczenia i to wydaje mi się bardziej do mnie pasujące
Bóle mięśniowe tak, deficyty pamięci częściowo (o bieżących sprawach pamiętam, ale jakbyś mnie zapytała o coś, co miało miejsce np. tydzień temu, to nikłe prawdopodobieństwo, że będę dobrze pamiętać).Emjotka pisze:Masz deficyty pamięci i bóle mięśniowe?Cotta pisze:Ale jest też coś takiego jak zespół chronicznego zmęczenia i to wydaje mi się bardziej do mnie pasujące
No tak, ale czy to nie jest taka przydatna etykietka, typu zespół wypalenia, zespół przemęczenia, zespół jelita wrażliwego, a dostaje taką etykietkę szereg schorzeń, które łączą podobne skutki ,a ich przyczyny są słabo rozpoznane przez medycynę. W zwiazku z tym, leczenie tych wszystkich zespołów jest najczęściej zgadywanką "A może to? A może tamto?". I oczywiscie jest średnio skuteczne, bo moze akurat dobiora leczenie właściwe do przyczyny, a moze nie. Pusta nazwa.And pisze:Dzięki tej dyskusji dowiedziałem się, że najprawdopodobniej cierpię na dystymię, jako, że pasuje do mnie co najmniej 90% objawów podanych na wikipedii.
Jeżeli dokładnie to przeanalizowałeś i mówisz serio, to spróbuj pogadać z jakimś psychologiem, bo to jest akurat coś, z czego praktycznie nie sposób wyjść samemu - można tylko pogarszać swój stan kopiąc się przy okazji po samoocenie.And pisze:Dzięki tej dyskusji dowiedziałem się, że najprawdopodobniej cierpię na dystymię, jako, że pasuje do mnie conajmniej 90% objawów podanych na wikipedii.
Do każdego specjalisty trzeba mieć skierowanie. Albo można iść prywatnie, ale to kosztuje. Skierowanie się uzyskuje u lekarza rodzinnego.Emjotka pisze:Do endokrynologa trzeba mieć skierowanie, a w wypadkach podejrzenia tego typu radości lepiej nie czekać z działaniem. Tak, ja wiem, że Piątkom to trudno zrozumieć...
Krótko mówiąc - uzależniłeś się od złudnego poczucia niezależności.And pisze: z drugiej strony świadomość, że jakość mojego funkcjonowania miałaby być zależna od działania jakiejkolwiek innej osoby sama w sobie mnie dołuje i pewnie znacznie niweluje wszelkie potencjalne korzyści z takowej wizyty.
Przeczytaj te dwa zdania i podkreśl sobie w nich orzeczenia. W jakim są czasie gramatycznym? Nie sądzisz, że uogólnianie tego na jakąkolwiek sytuację kiedykolwiek -w przyszłości- trąci brakiem obiektywnych podstaw?And pisze:Nikt mi jeszcze w życiu nie pomógł jeśli to ja sam nie wiedziałem, jak to uczynić. Nikt nie był w stanie równocześnie zdiagnozować co mnie trapi i doradzić jak mogę temu efektywnie zaradzić.
Problem w tym, że bez tlenu żyć się nie da, a bez psychologa się da. Poza tym już się przyzwyczaiłem, że potrzebuję tlenu, nawet nie muszę nic robić, żeby go pobierać z powietrza, bo dzieje się to automatycznie.Emjotka pisze: Krótko mówiąc - uzależniłeś się od złudnego poczucia niezależności.
To, że oddychasz tlenem atmosferycznym Cię nie dołuje? No patrz, a przecież to coś, co pochodzi z zewnątrz (jeżeli jakieś zewnątrz istnieje).
A mi tu wcale nie chodzi o obiektywizm. Mam subiektywne odczucie, że ludzie w przeszłości nie byli mi w stanie pomóc, a człowiek uczy się na własnych doświadczeniach. Powstała we mnie pewna blokada. Racjonalna, czy nie, ale blokada. A ja mam złe doświadczenia również w przełamywaniu własnych blokad i kółko się zamyka.Emjotka pisze: Nie sądzisz, że uogólnianie tego na jakąkolwiek sytuację kiedykolwiek -w przyszłości- trąci brakiem obiektywnych podstaw?
Wiesz, możesz oddychać powietrzem o obniżonej zawartości tlenu - opłacisz to zmniejszeniem wydolności i obumieraniem tkanek (w tym w końcu i nerwowej). Możesz też radzić sobie sam nawet w sytuacji, kiedy ktoś inny być może mógłby Ci pomóc (pomóc - nikt tak naprawdę nie zrobi nic w tym względzie za Ciebie, może Cię tylko na różne sposoby wspierać). Możesz. Tylko po co się męczyć w imię źle pojętej niezależności?And pisze:Problem w tym, że bez tlenu żyć się nie da, a bez psychologa się da. Poza tym już się przyzwyczaiłem, że potrzebuję tlenu, nawet nie muszę nic robić, żeby go pobierać z powietrza, bo dzieje się to automatycznie.
Domyślam się - choć blokada, którą tu widzę wygląda mi jakoś bardziej 9-owo niż 5-owo.And pisze:Mam subiektywne odczucie, że ludzie w przeszłości nie byli mi w stanie pomóc, a człowiek uczy się na własnych doświadczeniach. Powstała we mnie pewna blokada.
Możliwe, że mam za mało danych i się mylę, jednak sprawiasz wrażenia, jakbyś panicznie bał się cierpienia (5 nie boi się samego cierpienia - boi się, że nie będzie wiedzieć, jak je zwalczyć, że nie będzie mieć dostępu do niezbędnych informacji). Zniszcz ten obwód, nie marnuj prądu...And pisze: A ja mam złe doświadczenia również w przełamywaniu własnych blokad i kółko się zamyka.
Czyli próbujesz analizować możliwe przyszłe wydarzenia z perspektywy, jakby były już zdarzeniami przeszłymi. Według mnie robisz sobie w ten sposób krzywdę...And pisze:Jednego dnia będę się czuł podle i postanowię pójść do psychologa, a następnego mi się poprawi i stwierdzę, że ta wizyta jest bez sensu.
Wmawiaj sobie to dalej, już w to chyba wierzysz - jak nadal będziesz sobie to wmawiał, to zapomnisz, że mógłbyś o sobie pomyśleć inaczej.And pisze:Beznadziejny przypadek po prostu jestem.
"Powodzenia"!Mogę, ale problem w tym, że wszędzie, gdzie przebywam, zawartość tlenu jest normalna. Chociaż moja mama czasem się dziwi że jak ja mogę wytrzymać w tak dusznym pokoju, jak mój. Prawda jest taka, że nigdy w życiu nie czułem się, że mi duszno, co najwyżej miałem problemy z przegrzaniem.Emjotka pisze: Wiesz, możesz oddychać powietrzem o obniżonej zawartości tlenu - opłacisz to zmniejszeniem wydolności i obumieraniem tkanek (w tym w końcu i nerwowej).
Pytanie powinno brzmieć nie "po co się męczyć?", tylko "dlaczego i w jaki sposób przestać się męczyć?". Ja już przyzwyczaiłem się, że się męczę i co w swoim życiu nie zmieniałem to nadal się męczyłem i przestałem wierzyć, że coś mi może pomóc. A jeśli w to nie wierzę, to trudno, żeby samo z siebie pomogło.Emjotka pisze:Możesz też radzić sobie sam nawet w sytuacji, kiedy ktoś inny być może mógłby Ci pomóc (pomóc - nikt tak naprawdę nie zrobi nic w tym względzie za Ciebie, może Cię tylko na różne sposoby wspierać). Możesz. Tylko po co się męczyć w imię źle pojętej niezależności?
Może coś w tym jest, bo ostatnio po zrobieniu tego testu wyszło mi, że jestem 9 bez wpływu innych typów. A jeszcze niedawno wszystko mi mówiło, że jestem 5, bez żadnych wątpliwości. Nawet ta część mojego świata zaczyna się "walić".Emjotka pisze: Domyślam się - choć blokada, którą tu widzę wygląda mi jakoś bardziej 9-owo niż 5-owo.
I pewnie nie tylko w ten...Emjotka pisze:
Czyli próbujesz analizować możliwe przyszłe wydarzenia z perspektywy, jakby były już zdarzeniami przeszłymi. Według mnie robisz sobie w ten sposób krzywdę...
Obawiam się, że to już fakt dokonany.Emjotka pisze: Wmawiaj sobie to dalej, już w to chyba wierzysz - jak nadal będziesz sobie to wmawiał, to zapomnisz, że mógłbyś o sobie pomyśleć inaczej.
Psycholog nie moze pomóc komuś, kto nie chce pomóc sobie. To nie jest wizyta u mechanika. Pomyśl o nim bardziej jak o... trenerze? Przewodniku?And pisze: A mi tu wcale nie chodzi o obiektywizm. Mam subiektywne odczucie, że ludzie w przeszłości nie byli mi w stanie pomóc, a człowiek uczy się na własnych doświadczeniach. Powstała we mnie pewna blokada. Racjonalna, czy nie, ale blokada. A ja mam złe doświadczenia również w przełamywaniu własnych blokad i kółko się zamyka.
Poza tym mam tendencję do patrzenia na jedną sprawę z wielu różnych stron. Jednego dnia będę się czuł podle i postanowię pójść do psychologa, a następnego mi się poprawi i stwierdzę, że ta wizyta jest bez sensu. Albo jak już będę tuż przed samą wizytą to będę zły, że tu jestem, bo przecież mogłem robić coś innego w tym momencie. Zależy o czym pomyślę i od której strony pomyślę. A znając sam siebie to pewnie nie będzie mi się chciało pomóc psychologowi w pomocy mnie jak już dojdzie co do czego i tyle z tego będzie. Beznadziejny przypadek po prostu jestem.
Nie potrafię.Pierzasta pisze: To nie jest wizyta u mechanika. Pomyśl o nim bardziej jak o... trenerze? Przewodniku?
Mój błąd: nie do końca opisałem to, co miałem na myśli. Chodziło mi o to, że potrafię (i czasem wymyka mi się to z pod kontroli) tworzyć taką huśtawkę nastrojów z sekundy na sekundę poprzez patrzenie na sprawę z różnych stron. Raz pomyślę o danej sytuacji tak i stwierdzę, że to jest dobre. 5 sekund później spojrzę z innej strony i pomyślę, że jednak nie takie dobre. Nie umiem odrzucić zbędnych informacji i przez to nie potrafię decydować.Pierzasta pisze: Hm to drugie co napisałeś, to brzmi trochę jak huśtawka nastrojów. Patrzenie na sprawę z wiel ustron wygląda tak: rozważasz różne aspekty jednej sprawy. Dochodzisz do jakichś wniosków. To co opisałeś, brzmi bardziej jak odwlekanie, odpychanie czegoś.
