Reakcja na nieszczęście innych

[miszal]

chyba w tym przypadku odbieram to inaczej od większości piątek. jeśli chodzi o moją najbliższą rodzinę, to zawsze mocno przeżywam odejście kochanej osoby. poza tym mam wrażenie, że towarzyszą mi one później w życiu przez to, że myśl o nich wspiera mnie w chwilach zwątpienia.
jest to dla mnie na tyle ważne, że nieswojo się czuję pisząc o tym tutaj. i nieswojo czuję się czytając niektóre z komentarzy, które są aż tak obojętne, po prostu myślałam, że piątki akurat śmierć najbliższych odczuwają mocno i nie cieszą się ze śmierci kogokolwiek.

ludzie anonimowi, cóż, trudno byłoby rozpaczać nad każdym ludzkim cierpieniem, jednak jeśli jest bardziej upersonalizowane, dotyczy konkretnej jednostki, której historię znam potrafię ulec refleksji. nawet jeśli oglądam film.
za to bardzo rzadko pozwalam sobie na choćby kilka łez oglądając dramat czy słuchając wiadomości. kiedyś nie uznawałam tego wręcz wcale. uważam, że na okazywanie sporych emocji jest miejsce tylko w niektórych sytuacjach, inaczej to jakby traci swoją wartość. nie ukrywam, że czasem również człowiek, który takowym wg mnie nie powinien zewnętrznie ulec, w pewien sposób zmieniał swój obraz w moich oczach.

natomiast okolicznościami, w których chyba naprawdę nigdy nie odczuwałam choćby najmniejszego przypływu emocji, a inni posuwali się nawet do histerycznego szlochu, były rozstania obozowe i kolonijne. nigdy nie mogłam zrozumieć tego pędu do płaczu, może to dlatego, że nie przywiązuję się do ludzi w ciągu 2 tygodni ani z nikim z przyjaciół nie żegnam się tak jakby jutro miał umrzeć. jedyne uczucie jakie wtedy czasem czułam to po prostu przesada.

[vvob]

Zauważyłem, że niektóre 5w4 udają, że tragedie ludzi ich śmieszą, albo naprawdę tak jest. Być może to sposób by pokazać jakim to nie jest się wytrzymałym na emocje, albo co. Czy może mi ktoś wyjaśnić, czy Was to naprawdę bawi, czy to tylko jakaś gra?

[Autsajder]

Zauważyłem, że niektóre 5w4 udają, że tragedie ludzi ich śmieszą, albo naprawdę tak jest. Być może to sposób by pokazać jakim to nie jest się wytrzymałym na emocje, albo co. Czy może mi ktoś wyjaśnić, czy Was to naprawdę bawi, czy to tylko jakaś gra?

Mnie nie tyle bawi nieszczęście innych które raczej jest mi obojętne tylko reakcje innych typów na to nieszczęście. Na ostatnim pogrzebie jakim byłem (wujka) to muszę przyznać że musiałem się sporo powstrzymywać żeby się nie roześmiać. Jak słuchałem tych gadek dookoła jak jedni ledwo go znali i szlochali inni większość życia mieli go gdzieś i robili jakieś zarzuty innym, że źle nim się opiekowano (długo chorował). Ksiądz który wziął kasiore i narzekał że goście się spóźniają a jemu się nie chce czekać. Stare ciotki które udają przejęte a tak na prawdę przyjechały na ploty. Ogółem takie zakłamanie że śmiać się chce.

[vvob]

Znam kilka 5w4 i są dokładnie takie same

[fazimodo]

Zauważyłem, że niektóre 5w4 udają, że tragedie ludzi ich śmieszą, albo naprawdę tak jest. Być może to sposób by pokazać jakim to nie jest się wytrzymałym na emocje, albo co. Czy może mi ktoś wyjaśnić, czy Was to naprawdę bawi, czy to tylko jakaś gra?

Mnie nie śmieszy tragedia ludzka(no chyba, że dotyczy kogoś kogo nie lubie), mnie śmieszy cała szopka robiona naokoło tej tragedii. Stosuje się poprostu do chińskiego powiedzenia "nie ma trumny nie ma co się przejmować, jest trumna nie ma czym się przejmować"(poza kosztami pogrzebu oczywiście).
Chociaż na ostatnim pogrzebie płakałem, ale nie dlatego, że ktoś mi bloiski umarł(a umarłą babka) ani, że ktoś piękną mowę odwalił(swoją drogą, to bym tego kleche, który mowę pogrzebową dawał zakopał żywcem razem z trumną, koleś nawet nie mógł spamiętać imienia zmarłej, a jego przemowa byla do dupy), tylko dlatego, że wszyscy naokoło płakali. Ech, głupia ta empatia.
Na filmach też płacze jak ktoś umiera i jest dobrze cały żal i smutek odegrany...

Hmm powtarzam się...

[Tonks]

Tragedie w telewizorze mnie nie ruszają, chyba, że chodzi o sytuacje, gdy ktoś umyślnie komus zrobił krzywdę - wtedy czuję złość.
Odejście bliskich - emocje odroczone. Po kilku dniach, kiedy juz różne myśli kłębiące mi się w głowie wskoczą na swoje miejsce, kiedy pojawia się konkretna sytuacja, gdy brak danej osoby staje się odczuwalny (np. pierwsza Wigilia bez Dziadka) - następuje rozładowanie emocji i krótki wybuch łez.
Problemy osób bliskich, znajomych, obcych - nie tyle mnie ruszają, co sprawdzam konkretnie, jak mogę pomóc. Jeśli nie mogę - nie dołączam do tłumu gapiów, bo i po co. Przy przyjaciołach mogę ewentualnie posiedzieć, jeśli widzę, że oni tego potrzebują. Częściej mówię "Nie mam pojęcia o tym, co możesz teraz przeżywać", niż "Wiem, jak się teraz czujesz." Nie udaję, że coś czuję, kiedy nie czuję. Za to często udaję, że nic nie czuję, nawet jak coś czuję

[sothis216]

Widze rzeczy z pozycji obserwatora - zachowuje sie racjonalnie.
Jesli ktos umarl ze starosci tzn. ze juz przyszedl jego czas- to mnie nie zasmuca- to jest naturalnei do przewidzenia.
Wiele rzeczy mozna przwidziec- jednak wiekszosc decyzji to "przypadek"-tj nigy nie ma sie wszystkch danych ..ale to juz nie na temat.

[qos]

w grudniu miał wypadek i zmarł moj kolega, nie przyjaciel raczej kumpel, ale znałam go od przedszkola, spedzilismy razem wiele lat czy to w jednej klasie czy w szkole i teraz na studiach. i co? tak nagle go nie ma i nie będzie. tak niespodziewanie. ze wczoraj z nim gadałam i już nigdy tego nie zrobie? wierzyć się nie chciało.
za to zdziwiła mnie reakcja innych ludzi. fakt ze znali go kilka miesięcy, mimo to wychodzili gdzies bardzo czesto, mieli wspólne sprawy itd ale po nich to raczej spłynęło. poryczeli 1 dzien i wio! dalej sie bawimy. znowu na pogrzebie właśnie-znowu wszyscy w szloch.
a jakaś ciocia, pra wujek, siostra sąsiadki czy coś-informacja.

[Weirdo]

Ja osobiście nie reaguję nadmiernie emocjonalnie na tak poważne przykre wydarzenia, jak śmierć bliskiej osoby, lecz nie jestem też na takie zdarzenia w pełni obojętny, czuję powagę sytuacji.

Od pewnego czasu zastanawia mnie natomiast nieco inne zachowanie. Otóż ostatnio przyłapywałem się na tym, że czasami "cieszy" mnie fakt, że inne osoby rozpaczają lub narzekają z dość błahych powodów. Z drugiej strony, często irytuje mnie sytuacja, gdy wszyscy inni cieszą się (najczęściej w sytuacjach typu: jaką piękną pogodę mamy dzisiaj). Macie podobnie?

[Eradicator]

Mnie też irytuje to cieszenie się z pogody czy z innych pierdół.
Natomiast co do nieszczęść innych, to zwykle zastanawiam się jaki błąd popełnili i staram się uczyć na takim błędzie. Myślę sobie też w jaki sposób mogliby postąpić, zwykle udaje mi się odkryć przyczynę czyjegoś problemu ale zachowuję to dla siebie.
Jeśli chodzi o pogrzeby to jeszcze nie zdarzyło mi się na jakimś płakać. Choć rozumiem dlaczego ktoś może płakać po czyjejś śmierci to ja jednak mam pewien dystans do tego. To pewnie przez racjonalizowanie tego typu sytuacji.
Nie okazuję żadnego współczucia komuś komu mi nie zależy czyli w zasadzie nikomu, mogę najwyżej pomóc takiej osobie w jakiś bardziej namacalny sposób.

[Chinook]

Giną setki, tysiące, miliony - dla mnie to liczby... Dzieje się nieprawiedliwie krzywda konkretnemu dziecku, kobiecie itp mam ochotę osobiście wykonać wyrok na oprawcy. Tak mam na dzień dzisiejszy...

[kama.zielona]

Giną setki, tysiące, miliony - dla mnie to liczby... Dzieje się nieprawiedliwie krzywda konkretnemu dziecku, kobiecie itp mam ochotę osobiście wykonać wyrok na oprawcy. Tak mam na dzień dzisiejszy...

Też tak mam. Czasem czytając gdzieś w internecie, gazecie lub z słysząc z opowieści jakiś konkretny przypadek często się rozklejam.

[Gudrun]

Znowu pier... żałoba.

[Piotr]

No.

[G.I.Joe]

Denerwują mnie wszelkiego typu żałoby i komunikaty w środkach masowego przekazu o tym jak ktoś zginął. Tak samo robię się wściekły, kiedy robią uroczystości narodowe dla pamięci ofiar jakichś tam lub z okazji śmierci papieża itp.

Nie rozumiem po co do tego wracać, przecież tyle innych ciekawych rzeczy dzieje się na świecie w obecnym czasie więc po cholerę wałkować znowu ten sam temat skoro i tak niczego to nie zmieni