dokladna pisze:zawsze odstawałam od grupy, nikt nie chciał bliżej się ze mną kumplować.. więc pewnie nie stwarzam dobrego wrażenia. mam specyficzne poczucie humoru, tak zostałam skomentowana na uczelni. chętnie pytam się innych "co u nich" ale kiedy ktoś odwdzięcza się tym samym.. zastygam. nie potrafię o sobie opowiadać, myślę, że jestem warta uwagi i poznania, ale tak siebie przedstawiam, że jak sama się sama słucham to wydaję się być mało interesująca.. nie potrafię się "zareklamować" i gadać o "pogodzie" o tym co oczywiste..
Choćbym słyszała siebie..
a najlepsze jest to, że nie wiem jak ty, ale ja wcale taka milcząca nie jestem i potrafię gadać o największych bzdurach. Tylko wiecznie mnie coś hamuje przed tym. Nie wiem, czy jest jakiś sposób w ogóle na to, żeby tak nie było. Szukam takiego sposobu przez pół życia i nic.. Chyba tylko jakaś terapia xD
Dosłownie do bólu zazdroszcze ludziom, którzy potrafią mieć kompletnie gdzieś opinię innych ludzi, i robią takie rzeczy, i mówią takie rzeczy, że czasem ręce opadają. I jakoś świat się od tego nie zawala. A ja mam wrażenie, że jakbym czasem była sobą, to pół planety się z tego powodu jednak mogłoby zawalić
Ja ogólnie sprawiam wrażenie cichej myszki, ale czarującej, uśmiechniętej. Ludzie raczej mnie lubią, ale podobno nie jestem godna zaufania, tzn. nikt mnie nie weźmie do pomocy w czymś, bo się za bardzo w niczym nie angażuje i jestem jakby oderwana od rzeczywistości. Też jak już coś robię, to myślę, że wyglądam, jakbym zaraz miała zapomnieć co mam zrobić, albo robię to zbyt ślamazarnie xD a ja po prostu nie widze powodu do pośpiechu
