Sztuka Czwórek

Dyskusje na temat typu 4
Wiadomość
Autor
Awatar użytkownika
NoMatter
Posty: 1156
Rejestracja: czwartek, 26 października 2006, 15:31
Lokalizacja: Polska

#31 Post autor: NoMatter » czwartek, 26 października 2006, 15:52

^^
Ostatnio zmieniony niedziela, 22 marca 2009, 01:16 przez NoMatter, łącznie zmieniany 1 raz.


"Ludzi g. obchodzi co chciałeś powiedzieć, obchodzi ich to, co usłyszeli."

Awatar użytkownika
Vito
Posty: 6
Rejestracja: czwartek, 26 października 2006, 17:16

#32 Post autor: Vito » czwartek, 26 października 2006, 17:41

Ja podobnie jak aurora, kocham rysowac symbolami to co czuje, to co sie dzieje w srodku mnie. Jak mnie cos boli to wyrazam to w rysunku i podpisuje dobranym cytatem z jakiejs piosenki. Podobno moje rysunki sa "nie tyle ladne co maja dusze i zawsze zastanawiaja". ;] Gitara... Jedyny instrument na ktorym czasem zdazy mi sie grac. Potrafie jedynie "Hurt"- J. Casha i troche Zombie- Cranberries. Robie dobre zdjecia ;] Tez interesuje sie filmem. Nie mam czym krecic, ale pisze w zeszycie swoje scenariusze ;p Tyle o mnie wiecej "talentow" nie mam ;]

Awatar użytkownika
Basketcase
Posty: 716
Rejestracja: czwartek, 12 października 2006, 23:09

#33 Post autor: Basketcase » czwartek, 26 października 2006, 18:59

Ah bym zapomiał, żeby nie było że Cię farozuję Smile. Jeśli uważasz że czarny-kwadrat-na-białym-tle to nie sztuka, to czemu jeszcze nie publikujesz swoich prac w tym nurcie, żaden problem zrobić, a wreszcie będziesz poważany i wszyscy będą chappy.
Nie będą. Nie chcę być podziwiany za oszukiwanie. Nie pragnę wcale taniego poklasku. Nie chcę zaspokajać swoich wybujałych ambicji substytutami. Moja potrzeba bycia podziwianym nie polega na marzeniu o przebywania w blasku fleszy, ale pragnieniu stworzenia czegoś, co sprawi, że ludziom opadną szczęki, na moment zatrzyma się krew w żyłach, dreszcz przebiegnie po karku, a potem nie będą w stanie tego uczucia wyrzucić z siebie przez co najmniej miesiąc. Chciałbym wstrząsnąć ludźmi i dać im kopa między oczy, a nie schlebiać ich "wyszukanym" gustom i żywić ich samozachwyt, aby w zamian dostać to samo.

Dziwię się, że jakaś Czwórka mogła coś powiedzieć o innej z takim brakiem zrozumienia. Wiem, że stać mnie na więcej niż tanią szarlatanerię, a Ty sugerując, że tym powinienem się zająć, obraziłeś mnie. Tak, pewnie brzmi to śmiesznie, ale na serio czuję się dotknięty.
Nie lubię, kiedy ktoś próbuje mi odebrać to, o czym wiem, że jest w moim wnętrzu. Mam pewną granicę, za którą nie pozwolę już z siebie robić idioty. Może za poważnie potraktowałem Twoją wypowiedź, nie wiem, ale po jej przeczytaniu poczułem się napadnięty.

Jeśli chcesz coś wyjaśnić, albo w jakiś inny sposób pociągnąć tę kwestię, zapraszam na priv.

Basketcase
Obrazek

Awatar użytkownika
NoMatter
Posty: 1156
Rejestracja: czwartek, 26 października 2006, 15:31
Lokalizacja: Polska

#34 Post autor: NoMatter » czwartek, 26 października 2006, 21:33

^^
Ostatnio zmieniony niedziela, 22 marca 2009, 01:17 przez NoMatter, łącznie zmieniany 1 raz.
"Ludzi g. obchodzi co chciałeś powiedzieć, obchodzi ich to, co usłyszeli."

Awatar użytkownika
Basketcase
Posty: 716
Rejestracja: czwartek, 12 października 2006, 23:09

#35 Post autor: Basketcase » czwartek, 26 października 2006, 21:59

Przepraszam jeśli Cię uraziłem, choć może i nawet zrobiłem to podświadomie umyślnie, miałem zły humor, zaczyna mi się jesienna chandra.
Rozumiem, może nawet lepiej niż myślisz.
Wiem że moje przepraszam nic Ci nie da, bo i tak będziesz to pamiętać ale trudno.
Jasne, że będę pamiętać.
Przepraszam jeszcze raz.
Można powiedzieć, że jestem usatysfakcjonowany. Na pewno nie będę Cię wyzywać na pojedynek ;).
Ale to co przedstawiłeś to właśnie jest moje niezdrowe połączenie z trójką. Czasami takie rzeczy mi do głowy przyjdą, następna słodka perspektywa - takie oszukiwanie samego siebie że taka opcja sprawiła by że nie czuł bym się sam.
Wszystko jasne.
Z drugiej strony trochę poczułem atak na tych ludzi którzy tworzą takie rzeczy i robią to właśnie z artystycznej potrzeby. Nie piszę tu o przejaskrawionych czarnych kwadratach ale w ogóle o sztuce surrealistycznej do której duża część ludzi to klasyfikuje.
Nie mam nic przeciw sztuce surrealistycznej. Przeciw kwadratom na tle i interpretowaniu ich jako kognitywnego dylematu imperatywu racjonalistyczno-deistycznego - wszystko.
Poza tym mało czwórek w życiu spotkałem, wychodzi mi takie przeświadczenie że ludzi to nie obchodzi.
Co ludzi nie obchodzi? Nie rozumiem.
A teraz jak natrafiam na ludzi którzy 'myślą podobnie' mieszam ich z błotem. I znowu czuję się jak idiota.
Znowu, pełne zrozumienie.
Zresztą ten wywód jest nieważny. Po prostu wybacz.
Heh. Skąd ja to znam? Najpierw komuś wbić szpilę, a potem się kajać, wstydzić i wycofać. Jesteś może Społeczny?

Pozdrawiam, Basketcase
Obrazek

Awatar użytkownika
Ann
Posty: 56
Rejestracja: środa, 25 października 2006, 22:25

#36 Post autor: Ann » czwartek, 26 października 2006, 21:59

NoMatter, fajne określenie "podświadomie umyślnie" :D :D

Ja trochę nie będę pewnie w temacie, bo przeczytałam tylko końcówkę tej dyskusji, ale a propos tych czarnych kwadratów na białym tle. Też mnie kiedyś to zastanawiało, uważałam to za głupotę, że coś takiego to jest sztuka, cos czym-skoro jest sztuką- "powinnysmy się zachwycac" itd. Ale tak sobie myślałam myślałam i wymysliłam, że nawet jesli stojąc pod obrazem który przedstawia ten właśnie czarny kwadrat na białym tle, nie doznaję żadnego katharsis, to nie powinnam tez tego tak od razu odrzucać. Jasne, ze mozna powiedziec "kazde dziecko by tak potrafiło", "ja też cos takiego umiem zrobić" itd. Ok, niby każdy potrafi namalować czarny kwadrat na białym tle. Ale czy każdy potrafi spędzić całe zycie malując czarne kwadraty na białym tle? Bo chyba też o to chodzi, trzeba rozpatrywać dane dzieło w oparciu o kontekst i to z czego to wyrasta. Jeśli ktoś całe życie konsekwentnie maluje kwadraty, to - po pierwsze uważam go za kogoś kto jest zdrowo walnięty (ale ja lubię walniętych ludzi), a po drugie mam do niego szacunek, że tak potrafił cale zycie z konsekwencją to robić, wbrew najgorszej krytyce. Bo przeciez o to chodzi, zeby cos robic nie dla poklasku, a dlatego, że jest to niezbędne do życia, tak jak van Goghowi było malowanie potrzebne do życia i w tym wymiarze on swoje życie i swoją sztukę wygrał, nawet jesli tylko jedna osoba za jego zycia kupila jego obraz.
to tyle moich przemyslen, pozdrawiam ;)
4w5

Awatar użytkownika
Basketcase
Posty: 716
Rejestracja: czwartek, 12 października 2006, 23:09

#37 Post autor: Basketcase » czwartek, 26 października 2006, 22:40

nawet jesli stojąc pod obrazem który przedstawia ten właśnie czarny kwadrat na białym tle, nie doznaję żadnego katharsis, to nie powinnam tez tego tak od razu odrzucać
To, że przy dziele sztuki nie doznaję katharsis, czy to, że mnie nie rusza, nie sprawia, że automatycznie je odrzucam. Przyklad? Film "Słoń" Gusa Van Santa, który mi się bardzo nie podobał, zirytował mnie, a mimo to uznaję go za dobry film. Jak to możliwe? Jest różnica między "nie podoba mi się", czy "nie przemawia to do mnie" a "to jest źle zrobione".
Jasne, ze mozna powiedziec "kazde dziecko by tak potrafiło", "ja też cos takiego umiem zrobić" itd.
Bardzo mnie to irytuje, kiedy ktoś mówi coś w tym stylu. Nie chodzi o to, czy ktoś by potrafił tak samo, czy nie bo nie da się tego stwierdzić. Jest taki komiks "Wilq", który jest narysowany tak paskudnie, że wydaje się, jakby robił go 9-latek, a mimo to nie postawię go na równi z kwadratem. Bo zawiera on w sobie jakąś treść, przemyślaną i ubraną w przemyślnie dobraną formę. I nie muszę wcale dorabiać wymuszonej ideologii stwierdzając, że jest to parodia i dekonstrukcja modelu superbohatera.
Ale czy każdy potrafi spędzić całe zycie malując czarne kwadraty na białym tle? Bo chyba też o to chodzi, trzeba rozpatrywać dane dzieło w oparciu o kontekst i to z czego to wyrasta. Jeśli ktoś całe życie konsekwentnie maluje kwadraty, to - po pierwsze uważam go za kogoś kto jest zdrowo walnięty (ale ja lubię walniętych ludzi), a po drugie mam do niego szacunek, że tak potrafił cale zycie z konsekwencją to robić, wbrew najgorszej krytyce
Nie imponuje mi robienie w kółko tego samego, bez żadnej zmiany czy refleksji. Życie to zmiana, i jeśli nie zaskakujesz swojej "publiczności", to moim zdaniem jest po Tobie. Oczywiście, znajdą się i tacy którzy kręcąc w kółko jeden i ten sam film (niektórzy twierdzą, że kimś takim jest Woody Allen), czy malując całe życie kolejne liczby zyskają podziw i uznanie. Jak mówiłem, nie imponuje mi to i uważam uwielbienie, którym się otacza twórców Kwadratów za albo głupotę, albo modę. W Twoim przypadku jest to tylko (jeśli dobrze zrozumiałem) sentyment do ludzi "walniętych". Czy gdybym co roku malował własną kupą fasadę jakiegoś muzeum sztuki współczesnej, za każdym razem w innym kraju, uważałabyś to za ciekawe bo "robię to wbrew krytyce" i "ułożyłem sobie jakiś sens życia"? Skąd będziesz wiedziała, czy nie robię tego dla poklasku? Facetowi, który maluje tylko kolejne liczby przez całe życie płaci się za jego obrazy okrągłe, tłuściutkie sumy pieniędzy. Powiedz szczerze, kupiłabyś bilet na wystawę, na której byłyby tylko obrazy z kolejnymi liczbami malowanymi przez dziesięciolecia, bo "to musiał zrobić ktoś walnięty"? Są ludzie walnięci, którzy moim zdaniem robią mnóstwo innych o wiele ciekawszych i konstruktywniejszych rzeczy.
Bo przeciez o to chodzi, zeby cos robic nie dla poklasku, a dlatego, że jest to niezbędne do życia, tak jak van Goghowi było malowanie potrzebne do życia i w tym wymiarze on swoje życie i swoją sztukę wygrał, nawet jesli tylko jedna osoba za jego zycia kupila jego obraz.
Van Gogh tworzył rzeczy prawdziwie oryginalnie, poruszające estetycznie, do których potrzebne były zarówno umiejętności, jak i talent. Jak to się ma do Kwadratowych, nie mam pojęcia.

Ostatnio oglądałem program Łossskot, którego gospodarze wybrali się na pokaz instalacji Anny Baumgart. Składała się ona z filmu, na którym wyświetlano różnorakie sławne persony śpiewające kołysanki, później dwójka tancerzy ubranych na czarno weszła na salę i zatańczyła tango (?), a na koniec wyświetlono jeszcze filmik, na którym dwie kobiety w jakimś mieszkaniu wykonywały jakieś trudne do opisania ruchy w dziwnym, powolnym... tańcu? Nie miałem pojęcia, o co mogło artystce chodzić, podobnie jak redaktorzy (Maciej Chmiel, dziennikarz muzyczny i Jacek Dehnel, poeta). Po prezentacji zaczęli z artystką rozmowę, wyrażając wprost swoją konfuzję i pytając, o co chodziło. Zaczęła tłumaczyć, że fascynuje ją sposób komunikacji, kody, jakimi porozumiewają się ludzie, i że poszczególne elementy jej prezentacji tworzą spójną całość. Na zarzut, że to wszystko nie wynika z samego dzieła, ale dopiero z tłumaczenia przez artystę, odpowiedziała w duchu "to już wasz problem".

Osobiście odbieram takich ludzi jak nadętych pseudo-artystów, którzy naprawdę wierzą, żę to, co robią, ma głęboką wartość symboliczną i sens. I wierzcie mi, nie ma to nic wspólnego z zazdrością. Jestem zazdrosny, kiedy zdaję sobię sprawę, że dzieła Homera są czytane już od tysiącleci. Jestem zazdrosny, kiedy zdaję sobię sprawę, że Takashi Miike kręci średnio pięć filmów rocznie. Jestem zazdrosny, kiedy czytam o życiu Jima Morrisona. Ale bardzo, bardzo nie chciałbym tworzyć czegoś podobnego do dzieł pani Baumgart. Myślę, że tak naprawdę w każdej dziedzinie sztuki znajdą się tacy "eksperymentatorzy", którzy każde udziwnienie wynoszą do rangi wielkiego nowatorstwa i tworzenia nowego stylu.
Obrazek

Awatar użytkownika
NoMatter
Posty: 1156
Rejestracja: czwartek, 26 października 2006, 15:31
Lokalizacja: Polska

#38 Post autor: NoMatter » czwartek, 26 października 2006, 22:54

^^
Ostatnio zmieniony niedziela, 22 marca 2009, 01:18 przez NoMatter, łącznie zmieniany 1 raz.
"Ludzi g. obchodzi co chciałeś powiedzieć, obchodzi ich to, co usłyszeli."

Awatar użytkownika
Ann
Posty: 56
Rejestracja: środa, 25 października 2006, 22:25

#39 Post autor: Ann » czwartek, 26 października 2006, 23:06

gwoli ścislosci, ja niekoniecznie uwazam te "kwadraty" o ktorych tu tyle mowimy za ''sztukę'', po prostu staram się nie zamykać na to i chce zrozumiec dlaczego wg cześci krytyków są to wielkie dzieła. ostatecznie krytycy nie są bandą przypadkowych idiotów, dlatego staram się zrozumiec co w tym widzą i szczerze mówiac dla mnie to ma jakiś sens, uwazanie za artystę kogoś, kto jako pierwszy te kwadraty zacząl malować i konsekwentnie to robił. zresztą nawet nie wiem, kto to był, bo nie znam się na sztuce. Chociaz z drugiej strony to jak tak nad tym pomyslec to ''sztuka'' to tylko jakies beznadziejne słowo, ktore nic nie znaczy, jest tylko usprawiedliwieniem dla...rzeczy, które GDYBY NIE BYŁY SZTUKĄ byłyby czyms bezsensownym, jakąś plamą ze szpinaku na różowym tle, albo jakimś nudziarskim filmem, którego nikomu nie chce się oglądac. ech, niewazne, zaprzeczam sama sobie, bo przeciez na początku broniłam tych kwadratów. ale to tylko takie nieuporządkowane przemyslenia, zresztą po co je porządkować, to wszystko i tak tylko słowa, słowa, słowa; wazne ze sama wiem co mam na mysli, w koncu Basketcase i tak zaraz obroci wszystko tak, zeby wyszlo, ze on ma racje, w ogole nie wiem po co ta dyskusja
4w5

Awatar użytkownika
NoMatter
Posty: 1156
Rejestracja: czwartek, 26 października 2006, 15:31
Lokalizacja: Polska

#40 Post autor: NoMatter » czwartek, 26 października 2006, 23:56

^^
Ostatnio zmieniony niedziela, 22 marca 2009, 01:20 przez NoMatter, łącznie zmieniany 1 raz.
"Ludzi g. obchodzi co chciałeś powiedzieć, obchodzi ich to, co usłyszeli."

Awatar użytkownika
Basketcase
Posty: 716
Rejestracja: czwartek, 12 października 2006, 23:09

#41 Post autor: Basketcase » piątek, 27 października 2006, 00:28

niewazne, zaprzeczam sama sobie, bo przeciez na początku broniłam tych kwadratów. ale to tylko takie nieuporządkowane przemyslenia, zresztą po co je porządkować, to wszystko i tak tylko słowa, słowa, słowa;
Zgadzam się.
wazne ze sama wiem co mam na mysli, w koncu Basketcase i tak zaraz obroci wszystko tak, zeby wyszlo, ze on ma racje,
No jasne, najlepiej trzasnąć ad personam i stwierdzić, że "z Tobą nie da się dyskutować" i się wycofać. Ja naprawdę nie zawsze muszę mieć rację.
w ogole nie wiem po co ta dyskusja
Po to, żeby stwierdzić, czy kwadraty są wartościowe czy nie.
są i tacy(jeżeli skupiać się na tych kwadratowych) którzy naprawdę do czegoś dążą i czują w tym swoją pasję
Mam to gdzieś czy mają pasję jeśli wszystko, co z niej wynika, to nic nie znaczący, nie estetyczny, nie poruszający emocji Kwadrat. Ja uważam, że chociaż ciekawe jest czasem rozpatrywanie dzieła pod kątem życia artysty, to jednak powinno się ono bronić samo. Czarny Kwadrat moim zdaniem nijak się nie broni. I argumentacja, że powinienem się tym zainteresować, bo ktoś całe życie maluje takie kwadraty i uważa, że to jego życiowa misja, do mnie nie przemawia. Mimo, że życie twórcy potrafi być czasem samo w sobie dziełem sztuki, to jednak ja oczekiwałbym zdecydowanie czegoś więcej. Naprawdę najciekawszą rzeczą jest facet, który ma obsesję na punkcie kwadratów i tylko to rysuje?

Jeszcze raz spytam:
Czy gdybym co roku malował własną kupą fasadę jakiegoś muzeum sztuki współczesnej, za każdym razem w innym kraju, uważałabyś to za ciekawe bo "robię to wbrew krytyce" i "ułożyłem sobie jakiś sens życia"?
To moja wielka pasja. Proszę o przyznanie mi Nagrody Nobla z dziedziny literatury.

Jeśli naprawdę nie chce się już nikomu gadać na ten temat to trudno, już jestem przyzwyczajony.[/url]
Obrazek

Awatar użytkownika
vodka :)
Posty: 546
Rejestracja: sobota, 21 października 2006, 10:06
Lokalizacja: z PolmosTu :D

#42 Post autor: vodka :) » piątek, 27 października 2006, 13:02

Po pierwsze - te kwadraty, to nie jest sztuka surrealistyczna! (Taki np. Salvador Dali nie malował kwadracików na kolorowym tle!) To o czym mówicie, to po prostu sztuka abstrakcyjna i jej różne nurty.
Malarzowi chodzi tu przede wszystkim o KONSTRUKCJĘ obrazu i TECHNIKĘ, jaką maluje figury na płótnie. Liczą się tutaj takie rzeczy, jak: dobór narzędzi, farb i faktura obrazu, a nie tylko ten "kwadracik".
I argumentacja, że powinienem się tym zainteresować, bo ktoś całe życie maluje takie kwadraty i uważa, że to jego życiowa misja, do mnie nie przemawia.
Nikt nie musi się tym zachwycać. Zresztą nie o zachwyt tutaj chodzi, ale bardziej o precyzję, z jaką malarz konstruuje swoje obrazy.

A tak btw. Andy Warhol kwadratów wprawdzie nie malował, ale zasłynął dlatego, że każdy kto choć raz widział jego obraz, od razu rozpozna jego sztukę (której myślą przewodnią było de facto powielanie jednego konkretnego obrazu) - to tak odnośnie tego, że robienie w życiu jednej i tej samej (z pozoru!) rzeczy jest pozbawione sensu.

Awatar użytkownika
NoMatter
Posty: 1156
Rejestracja: czwartek, 26 października 2006, 15:31
Lokalizacja: Polska

#43 Post autor: NoMatter » piątek, 27 października 2006, 17:22

^^
Ostatnio zmieniony niedziela, 22 marca 2009, 01:21 przez NoMatter, łącznie zmieniany 2 razy.
"Ludzi g. obchodzi co chciałeś powiedzieć, obchodzi ich to, co usłyszeli."

Awatar użytkownika
Szura
Posty: 897
Rejestracja: piątek, 27 października 2006, 17:57
Lokalizacja: Warszawa

#44 Post autor: Szura » piątek, 27 października 2006, 18:11

Witam, jako że jestem tu nowa. :wink:

Wracając do tematu sztuki Czwórek - zawsze czułam silną potrzebę WYRAŻANIA SIĘ. Próbowałam wszystkiego - śpiewania, rysowania, malowania, grania, robótek ręcznych, pisania. I jedyne, co umiem, to świetnie kopiować... Nie potrafię stworzyć nic swojego, co byłoby dobre. Jest to niesamowicie frustrujące i, przede wszystkim, bardzo bolesne. Bo WIEM, że mam potenjał, ale talentu brak... Ostatnio zajęłam się pisaniem opowiadań. piszę na poziomie wyższym niż przeciętny człowiek, ale nie wybitnym. Jednak nawet tego nie osiągnęłabym, gdyby nie ogromna determinacja, potrzeba, i mnóstwo pracy nad każdym zdaniem. I chęć, aby to, co stworzę, było perfekcyjne. I wiecie co? Gdy dziewczyna, która w wieku lat 17 jest mistrzem pióra, oceniła moje opowiadanie na 4-. Myślałam, że się popłaczę ze szczęścia, bo robię postępy. Z drugiej, BRAK PERFEKCYJNOŚCI mnie zabolał. Nienawidzę pisać, jest to trudne, ciężkie, mam huśtawki nastrojów, przelewam w to serce i duszę... Kocham to. ^^ Taki masochizm. ;)

Awatar użytkownika
Basketcase
Posty: 716
Rejestracja: czwartek, 12 października 2006, 23:09

#45 Post autor: Basketcase » piątek, 27 października 2006, 19:21

te kwadraty, to nie jest sztuka surrealistyczna!
No tak :oops:.
A tak btw. Andy Warhol kwadratów wprawdzie nie malował, ale zasłynął dlatego, że każdy kto choć raz widział jego obraz, od razu rozpozna jego sztukę (której myślą przewodnią było de facto powielanie jednego konkretnego obrazu) - to tak odnośnie tego, że robienie w życiu jednej i tej samej (z pozoru!) rzeczy jest pozbawione sensu.
I znowu. Bo Warhol tak robił. Dla mnie Warhol był jednym z "kwadratowych" i wcale mi się nie podoba jego kręcenie filmu, w którym jakiś facet śpi 8 godzin.
Ja za ciekawe nie uznałbym twoich argumentów, aczkolwiek w głębi ducha byłbym lekko zadowolony że któś umie na tym świecie zrobić coś na przekór.
Wiem, że jestem nudny mimo, że czasem usilnie staram się udowodnić, że jest inaczej. Ale nie rozumiem, do czego odnosisz tą przekorę? Do mojego przykładu? Do mnie? Czy do czegoś zupełnie innego?
ntrygują mnie ze względu że ktoś może takie rzeczy tworzyć + lekka próba zrozumienia takiego delikwenta. Ciebie nie interesuje co inni myślą?
Widać nie. Podobno mam zamknięty umysł, widać jakieś niezdrowe połączenie z Jedynką. Za dużo stresu. A delikwentów najpierw próbuję zrozumieć, dopiero potem się z nich naśmiewam. Nie lubię podejścia do sztuki na zasadzie "machnę jakiś obrazek, wmówię innym, że ma to głębokie przesłąnie i zgarnę kasę", a obawiam się, że takie mogą być motywy kwadratowych.
Jeśli naprawdę nie chce się już nikomu gadać na ten temat to trudno, już jestem przyzwyczajony
Zauważ że nie wszyscy muszą siedzieć na forum akurat kiedy siedzisz tam Ty.
Źle mnie zrozumiałeś. Miałem na myśli tę wypowiedź Ann:
Basketcase i tak zaraz obroci wszystko tak, zeby wyszlo, ze on ma racje, w ogole nie wiem po co ta dyskusja
Rozumiem że czujesz że wszyscy ludzie Cię olewają, ale większość po prostu nie czuje tak wielkiej potrzeby 'przynależności do reszty'
Co ma wspólnego olewanie mnie z przynależnością do reszty?
A zresztą, znając życie, gdyby nagle ktoś non stop interesowałby się Twoją osobą i tak nic to by nie dało, dlaczego?
Bo każda skrajność jest męcząca? Bo Czwórkom nigdy nic nie pasuje, nawet jeśli idzie po ich myśli?
To Ty musisz się otworzyć aby zaczął zauważać że dostrzega Cię reszta, a nie na odwrót.
Rozumiem, że moje rozpisywanie się na tym forum jak wariat jest oznaką zamykania się w sobie? Nie czuję że jestem tu olewany, raczej że ludzie nie lubią dyskutować na pewne tematy, bo uważają że to "bez sensu".
Obrazek

ODPOWIEDZ