Enneagram

W psychologii istnieje ciekawe rozroznienie na dwa typy osobowosci: typ A i typ B. Teoria ta zaklada, ze typ osobowosci (zbior pewnych cech i zachowan) wiaze sie z wystepowaniem problemow ukladu krazenia oraz chorob serca. Nie istnieja zadne badania potwierdzajace zwiazek, ktoregos z typow z wieksza czestotliwoscia wystepowania chorob serca i podobnych. Ten podziel bardziej wkradl sie w jezyk potoczny i psychologie popularna.
Obydwa typy sa przedstawione jako skrajnosci i jest pewnie niewiele osob, ktore odpowiadaja dokladnie opisowi typu A czy B ale kazdy chyba moze cos dla siebie odnalezc i miescic siebie blizej jednego z typow. Krotka charakterystyka:

Typ A:
-niecierpliwy,
-sprawia wrazenie ciaglego pospiechu
-kontrolujacy
-lubiacy konkurencje
-agresywny
-ma problem z odprezeniem sie
-zle znosi jakiekolwiek opoznienia czy nagle wymuszone zmiany w planach
Poza tym typ A odznaczac sie moze neurotyczna ektrawersja i brakiem ugodowosci wobec otoczenia.

Typ B jest wlasciwie przeciwienstwem powyzszego i to jest najlepsza definicja, posiada cechy jak:
-rozluzniony
-bez pospiechu
-wstrzymujacy gniew
i tak dalej...

Roznice biora sie np w tym, ze oba typy moga byc rownie ambitne lecz typowi A bedzie towarzyszyc stres przy spelnianiu ambicji a typowi B nie.
Moze pojawic sie skojarzenie z intro- i ekstrawersja. Linia podzialu miedzy nimi nie do konca przebiega w tym samym miejscu co osobowosc typu A i B choc pewnie wielu introwertykow moze byc uznawanych lub widziec siebie jako B a nie A. Jednak te dwa podejscia nie maja ze soba nic wspolnego w teorii. Punktem centralnym teorii o typach A i B jest odczuwanie stresu. Introwertycy takze moga go odczuwac i moze im to uprzykrzac zycie oraz prowadzic do chorob choc pewnie nie tak czesto jak ektrawertykom.

Czytajac o podziale na A i B pmyslalem czy mozliwe jest przypisanie typu A lub B do typu Enneagramowego? Nie chodzi o zrobienie podzialu lecz o to jak dominujace instynkty w enneagramowym typie moga sie przekladac na znoszenie stresu wg podzialu na typ A i B. Nie wiem ale mozemy sobie tutaj o tym pogdybac.

Jesli ktos ma ochote moze rozwiazac sobie dla zabawy test (po angielsku) na to, ktorym jest sie typem, A czy B?
I w temacie jest ankieta dotyczaca wynikow testow. Mysle, ze lepiej odpowiadac w ankiecie zgodnie z tym co wyszlo w tescie i ewentualnie odnosic sie do tego czy wg nas test jest zgodny czy nie. Ale jak kto woli...

Test 1 - dluzszy

Test 2 - krotszy

Test dłuższy - 64 pkt (niby B?... ) jednak nie miałam czasu na wnikliwe czytanie pytań, a niektóre wydawały mi się... dziwaczne xD
Test krótszy 73 pkt (A) - niby mniej szczególowy, ale bardziej, hm, przekrojowy.

Sama uważam, że jestem zdecydowanym typem A i nie mam co do tego żadnych wątpliwości. B mogę stać się po odpowiedniej dawce środków uspokajających i gdy jestem na etapie porzucania jakiegoś 'fragmentu' mojego życia, który był stresujący/unieszczęśliwiał mnie i porzucenie doprowadziło do nacechowanego pozytywnie nic-nie-robienia. Tak czy inaczej - A.

Kiedyś natknęłam się na podobną koncepcję, możne nawet tę samą, ale nieco bardziej rozbudowaną. W artykule, który wpadł mi w ręce, było rozróżnienie nie tylko na A i B, ale także C i D. Różnice pomiędzy nimi polegały chyba na podatności na zdenerwowanie i na ekspresji. Dodatkowo, według tamtego artykułu, pewne badania już w tym temacie zostały podjęte i według nich faktycznie osoby częściej się denerwujące, ale nie mające problemu z wyrażeniem swojej złości, wybuchowe, mają mniejsze ryzyko zawału serca niż osoby z pozoru spokojne, ale duszące swoje emocje w sobie.
Niestety nie pamiętam dokładnie opisu tych czterech typów ani nawet tego, w jakiej gazecie to wyczytałam.

To wprowadzenie Typów A i B, to jakaś ciekawostka tylko była i chyba raczej większość ludzi jest jednak gdzieś po środku. Było jeszcze coś takiego jak A, B, C i D, ale nie wiem dokładnie o co chodzi, a nie chce mi się szukać.

Z tego co wyczytałam, to opis Osobowości Typu A i B wygląda mniej więcej tak (moja interpretacja):

Typ A
Jest bardzo niecierpliwy. Jest zawsze w pośpiechu. Jest pracoholikiem. Silna potrzeba kontrolowania czasu jest cechą charakterystyczną. Mówi szybko, chodzi szybko. Nie jest w stanie czekać w kolejkach. Nie toleruje powolności u innych. Kończy zdania za innych. Łatwo wyprowadzają go z równowagi nawet najbardziej nieistotne sprawy. Denerwuje się łatwo, stresuje się łatwo i jest wybuchowy. Kiedy się rozzłości potrafi być bardzo grubiański i agresywny. Ma wielką ambicję i skłonności do bezpardonowej rywalizacji. Potrafi zdominować konkuretnta, aby osiągnąć własny cel.

Typ A jest określany jako osoba ciężko pracująca, która często jest zaabsorbowana harmonogramem i wydajnością działania.

Osobowość typu A jest perfekcjonistą, który chce dominować i zawsze musi zwyciężyć.

Typ B
Jest spokojny, zrelaksowany, opanowany i nigdy się nie spieszy. Często potrafi być zamyślony. Nie irytuje się i nie złości się łatwo. Łatwo nawiązuje kontakty z innymi ludźmi. Myśli o problemach innych i zawsze wyciągnie pomocną dłoń. Potrafi równie ciężko pracować jak typ A, ale nie rywalizuje z innymi i nie przeszkadza mu, kiedy nie wygrywa. Także nie stresuje się łatwo, a jeżeli dopadnie go stress, to zwykle staje się bardziej efektywny. Główna różnica między Typem A i B jest taka, że w stresie A staje się destrukcyjny, a B staje się produktywny.

Typ B jest beztroski, rozluźniony i ceni sobie przyjemność, którą czerpie z życia, a nie rywalizację i konieczność wygrywania z innymi.

Osobowość typu B może być bardziej twórcza, mieć wyobraźnię i być bardziej filozoficznie nastawiona do życia.

Czystego typu A nie znam. Chociaż znam ludzi, którzy ciągle patrzą na zegarek i nie mogą utrzymać ciała w spokoju.

Typ B to też chyba raczej taki trochę unikatowy.

Osobiście, to ani pod jedną, ani pod drugą kategorię nie podpadam. Ani beztroska nie jestem, ani zrelaksowana nadmiernie nie jestem, ale również nie chodzę wiecznie napięta i zestresowana. Ludzi nie zaczepiam i gadać z nieznajomymi specjalnie nie lubię. Ale też i nie unikam. Jak ktoś mnie zaczepi, to mogę pogadać. Również nie uznaję rywalizacji i nie mam potrzeby wygrywać. Spokojna raczej jestem, ale jak mnie coś bardzo wnerwi, to potrafię wybuchnąć. Zaznaczyłam "Jestem po środku".

Mój Siódemek, to jest jakieś kompletne pomieszanie A i B. Ambitny, lubi rywalizację, zawsze musi wygrać. Nigdy się nie spieszy i rzadko się denerwuje, ale jak się zdenerwuje, to pióra lecą. Łatwo nawiązuje kontakty z innymi ludźmi. Potrafi stanąć w kolejce tylko po to, żeby sobie z ludźmi pogadać. Zaczepia zresztą wszędzie ludzi, właśnie, żeby sobie pogadać. Nie myśli o problemach innych, ale jak go ktoś obcy poprosi o pomoc, to zaraz pomaga ochoczo... w małych i dużych sprawach. W domu nie. W domu się ociąga i miga. Przy czym on się praktycznie nie stresuje niczym, więc niby zrelaksowany, ale też i napięty bywa jakimiś swoimi "ważnymi" sprawami, które są w sumie błahostkami. Jak chce to "na zimno" i dla zabawy stresu koło siebie narobi, że oj, oj , oj, ale samego to go nie rusza. W momencie, kiedy ma trudną sytuację, to staje się niezwykle spokojny i efektywny. Mówi, że wtedy mentalność, wzrok i słuch mu się wyostrza i czuje mobilizację do działania w całym ciele. To on chyba też po środku. Tylko, że jego pośrodek i mój pośrodek, to zupełnie dwa różne pośrodki.

Zrobiłam drugi test, otrzymałam wynik równo 50 - czyli pomieszane oba typy.
W ogóle uważam wprowadzanie takich podziałów za mnożenie sztucznych bytów, ani to odkrywcze, ani przydatne.

Znam takich co są pół na pół,ja niestety jestem 95% ,,B''

Czasami jak mi już coś podrząd idzie źle,wtedy się mobilizuję,zaczynam być lekko agresywny..

The Type A Personality Test: Results

Type A behavior pattern has been linked to a number of health problems. Although the literature is somewhat inconsistent because of problems with the conceptualization and definition of Type A behavior, studies have shown that Type A people run higher risks of cardiovascular diseases, cancer and other stress-related evils such as frequent colds, anxiety disorders, burnout, and depression. The risks seem to be reduced with intervention aimed at reducing Type A behavior. Indeed, those with pronounced Type A characteristics would be happier and healthier if they were to file down the jagged edges of their personality. By learning how to control the negative behavior patterns while preserving their drive, Type A people can be successful without sacrificing their emotional and physical well-being.

Your score = 59

Type A Score 59

What does your score mean?

You seem to have a Type B personality. Your personality draws characteristics from each of the other personality types, that is, Type A and Type C. Either you adjust your behavior depending on the situation, or you tend to be moderated in your attitudes. In any case, you are the most balanced of the three personality types.

Pablo pisze:

Your score = 59

Type A Score 59

What does your score mean?

You seem to have a Type B personality. Your personality draws characteristics from each of the other personality types, that is, Type A and Type C. Either you adjust your behavior depending on the situation, or you tend to be moderated in your attitudes. In any case, you are the most balanced of the three personality types.

Moze twoj Niedzwiedz przeszedl w sen zimowy i wynik wynika z mroznej ospalosci?

Oj tak no i jeszcze w robocie (którą na szczęście wkrótce zmieniam) robiony test - czyli w stanie wstrzymania - to mogłoby takie coś wyjść

Zaraz oblukam co to jest ta osobowość C - pewnie drugi koniec tego samego kija czyli odwrotność A.

Your score = 57

What does your score mean?

You seem to have a Type B personality. Your personality draws characteristics from each of the other personality types, that is, Type A and Type C. Either you adjust your behavior depending on the situation, or you tend to be moderated in your attitudes. In any case, you are the most balanced of the three personality types.

Myślałem, że będzie dużo wyższy wynik, ale to w sumie dobrze ;]

64 w krótszym teście, również myślałam że będzie więcej.......

o osobowości typu C
z http://www.charaktery.eu/slownik-psycho ... wotworowa/

Osobowość nowotworowa
Rak jelita grubego uważany jest, podobnie jak wszystkie nowotwory, za chorobę psychosomatyczną. Brytyjscy naukowcy Thomas Morris i Steven Greer wskazali na istnienie „osobowości nowotworowej”, inaczej określanej jako „osobowość typu C” czy „wzór zachowania C” (w skrócie WZC). Osoba z WZC nie jest zdolna do zachowań agresywnych, charakteryzuje się natomiast cierpliwością, kooperatywnością, brakiem asertywności, ukrywaniem negatywnych emocji (zwłaszcza gniewu) i uległością wobec zewnętrznych autorytetów.
Doktor Lawrence Le Shan, amerykański psycholog, pionier psychoterapii holistycznej, mówi o typie osobowości podobnym do WZC. Jej cechy to ukrywanie się za fasadą łagodnej dobroci, niezdolność do gniewu, brak swobody w kontaktach, niska satysfakcja z życia seksualnego, mała aktywność społeczna, zależność od otoczenia, głębokie poczucie winy, poczucie opuszczenia i samotności, powierzchowność i niestałość związków. Le Shan twierdzi, że przyczyną powstania takiej osobowości jest odrzucenie przez rodzica (strata), która powoduje poczucie krzywdy, opuszczenia, samotność, a później lęk i przekonanie, że bliskie relacje z innymi przynoszą ból i rozczarowanie. Z kolei Tina Morris, Gerrit Jansen, Christophe Meune, Brunhilde Blomke jako cechy charaktery styczne osobowości nowotworowej podają wypieranie lęku i gniewu oraz małą ekspresję emocjonalną. George Kissen i Robert Bahnson piszą o specyficznym stylu reagowania emocjonalnego na stres – wyparciu i zaprzeczaniu trudnym negatywnym odczuciom. Natomiast Hans Eysenck – nieżyjący już brytyjski badacz i teoretyk osobowości – WZC wiąże ze współistnieniem neurotyzmu i introwersji. Według niego napięcie, lęk i smutek powodują u tych osób chroniczne napięcie emocjonalne, którego ekspresja jest blokowana.
Na WZC składa się też racjonalne i antyemocjonalne zachowanie, unikanie konfliktów, nadmierne społeczne dostosowanie (tzw. hyperadaptacja społeczna), rezygnacja ze swoich potrzeb na rzecz innych.

Proszę nie mylić typu B z lenistwem!

surprise ! typ A (krótszy test)

Zastanawiam się jak prace o tak niskiej merytorycznie wartości, nie potwierdzone dodatkowo badaniami, trafiają "do psychologii"?
Zastanawiam się wciąż po co "w psychologii" istnieje trend aby utrudniać życie i sobie i innym natarczywie wprowadzając nowe, zaplątane i odrealnione określenia na coś, na co już mamy doskonałe, sugestywne i powszechnie uznane nazwy?
Zastanawiam się, czy nie byłoby mi wstyd dostać magistra, albo doktorat, za takie "coś".

• Odstawmy na bok teorie.
  • Wyobraź sobie dwie osoby: jedna jest wyraźnie nerwowa, a druga wyraźnie spokojna.
  Zastanów się, jak wiele jesteś już w stanie powiedzieć o tych osobach?

Teoria osobowości Typu A i Typu B to dla mnie czysto akademicki wynalazek, który ma w grubych tomach przeintelektualizowanego bełkotu, na temat jednej prostej dychotomii, skłonić Cię do uwierzenia że ludzie "nerwowi", to są ludzie o "osobowości Typu A", a ludzie "spokojni", są ludźmi o "osobowości Typu B". Cała reszta tej pracy (poza nazwą) pokrywa się z opisami osoby nerwowej, oraz spokojnej. Po prostu. Proponuję więc zaniechać nazewnictwa "typu A" i "typu B", odrzucić akademicki slang, przeteoretyzowaną nowomowę i nadal nazywać ludzi nerwowych nerwowymi, a spokojnych spokojnymi. ..ale wtedy okazuje się nagle, że same określenia "typów" są już na tyle sugestywne, że cała ta teoria staje się niepotrzebna..


..i już wiem po co te literki zamiast nazwy.