Enneagram

10-19 punktów - Mniej więcej pośrodku
Podobnie jak niektórzy są oburęczni, Ty jesteś zarówno ekstrawertyczny, jak i introwertyczny. Możesz czuć się rozdarty między chęcią, żeby być samemu, a pragnieniem wyjścia i uczestniczenia w tym, co się dzieje.

Dlaczego rozdarty? Jakby moje obie ręce były jednakowo sprawne, to wcale nie byłabym rozdarta. Tak samo nie byłabym rozdarta jakby mój introwertyzm był w równowadze z ekstrawertyzmem. Byłoby to bardziej zdrowe niż przechył w którąkolwiek stronę, bo i jedno i drugie jest męczące samo w sobie.

A co powiecie na temat "nie albo... albo...", ale continuum pomiędzy ekstrawertyzmem, a introwertyzmem. Tak jak temperatura. W danym środowisku temperatura nie jest stała, ale waha się pomiędzy jakimiś wartościami. Byłam młodsza to mój introwertyzm był koło 50-60%, a teraz (w zupełnie innym otoczeniu) introwertyzm jest bardziej koło 75-80%. Wcale nie byłabym zadowolona gdybym była silnym ekstrawertykiem i wcale nie jestem zadowolona, że jestem silnym introwertykiem, ale wolę introwertyzm. I nie jest tak, że w towarzystwie siedzę gdzieś na uboczu ze smutną miną i nic nie mówię, ale jest tak, że doszłam do tego, że wolę być sama, albo w towarzystwie jednej, czy dwóch osób. Oczywiście, wiem, że nigdy nie będę "rasowym" ekstrawertykiem. Już sama myśl, że mogłabym być silnym ekstrawertykim (więcej niż 50%) jest dla mnie męcząca. Skrajni Ekstrawertycy, to wampiry energetyczne. W małej dawce mogą nawet być pobudzające, ale w dużych dawkach wysysają całą energię ze swojego otoczenia.

dla mnie w sumie ekstrawertyk ekstrawertykowi nierówny. Wiem że pisałam w kontekście związków że są dla mnie przytłaczający, jednak było ze 2 ekstrawertyków mi "bliskich", niemalże przyjaciół, którzy byli dla mnie siłą napędową mimo że tez w jakiś sposób obniżałam swoją energetycznośc przy nich- raczej byłam dobrym rozkręcaczem i źródłem pomysłów.

a zaczęłam pisać tego posta żeby powiedzieć że podoba mi się idea VwR, też bardziej w ten sposób teraz to odczuwam, nie tak biegunowo jak wtedy, gdy byłam bardziej wysunięta na skalę "intro". Ale Venus chyba niedawno pisałaś że nie można zmienić temperamentu?

Grin_land pisze:Ale Venus chyba niedawno pisałaś że nie można zmienić temperamentu?

I generalnie ciągle tak uważam, że całkowicie nie można zmienić preferencji na przeciwną, ale można zbliżyć się do środka i mieć większy balans pomiędzy introwertyzmem, a ekstrawertyzmem. Jak ktoś jest introwertykiem, to nie znaczy, że jest całkowicie pozbawiony ekstrawertyzmu. Ekstrawertyzm jest wtedy drugorzędną cechą. Pewnie, że nawet introwertyk może w pewnych sytuacjach zachowywać się ekstrawertycznie, lub zmusić się, żeby zachowywać się ekstrawertycznie, bo tego wymaga dana okoliczność. Myślę, że sprawa jest indywidualna i każda osoba ma jakieś własne granice i preferencje w jednym z tych kierunków, ale osobiście nie wiem, gdzie jest absolutna granica introwertyzmu lub ekstrawertyzmu. Faktem jest, że jak ktoś jest bardziej wycofany i zachowuje się z umiarem, to jest po stronie introwertyzmu, a jak ktoś okazuje entuzjazm i poszukuje wrażeń i stymulacji zewnętrznej, to jest po stronie ekstrawertyzmu. Dla mnie to jest kwestia zarówno biologii jak i środowiska. Np. niektórzy mają bardzo odporny układ nerwowy, a inni słaby, a więc ci ostatni będą źle znosić hałas i wszelkiego rodzaju nadmierną stymulację płynącą z zewnątrz. Ktoś kto w dzieciństwie był tłamszony i niedopuszczany do głosu nie będzie potrafił się wyrażać werbalnie, a swoje myśli i opinie będzie zachowywał dla siebie. Możliwe, że jak znajdzie się w otoczeniu jeszcze większych introwertyków od siebie lub w jakiejś atmosferze całkowitej akceptacji, to odnajdzie ten głos i poczuje się względnym ekstrawertykiem. Ale wystarczy, że rasowy ekstrawertyk "wpadnie" do takiego środowiska i już wszyscy introwertycy siedzą "zamurowani".

Dla mnie introwertyzm i ekstrawertyzm to nie są jakieś zafiksowane punkty, ale pewien przedział, który jest indywidualny i charakterystyczny dla danej osoby. Przy czym z powodów biologiczno-środowiskowych każda osoba preferuje jeden z tych kierunków. I Jung chyba też w podobny sposób postrzegał tą kwestię.

25 punktow.
na wyzszych poziomach zdrowia jest 30.

Dla mnie introwertyzm i ekstrawertyzm to nie są jakieś zafiksowane punkty, ale pewien przedział, który jest indywidualny i charakterystyczny dla danej osoby.

zdecydowanie sie zgadzam. Bardzo niewiele jest osob tak silnie, jednoznacznie i wszechplaszczyznowo ekstrawertycznych badz introwertycznych, by byla to cecha tak niezmienna jak dajmy na to plec Pomijajac test, ja bym stawiala ze u mnie ekstrawertyzm jest na jakis 60-70% - kiedys sadziłam, ze wyzszym, ale niektore pogadanki na temat osobowosci sklonily do refleksji i podobnie jak rozwiazanie testow od siostry z uczelni ujawnily, ze tylko w pewnych aspektach jestem zdecydowanie ekstrawertyczna, ale bywaja takie gdzie jest dokladnie odwrotnie.

25

Diabelnie introwertyczny

Fillerr pisze:Diabelnie introwertyczny

Ty? Diabelnie introwertyczny? Zdajesz sobie sprawę, że właśnie wykazałeś, że test jest do bani?

12, czyli takie cuś pomiędzy.
Nie podoba mi się ten test

23-diebelnie introwertyczny. Szczerze to znam osoby o wiele bardzeij introwertyczne niż ja, ostawiałam, że wyjdzie coś pośrodku ew z lekkim przechyłem na introwertyka

28 pkt - diabelnie introwertyczna. No, zaskoczona nie jestem, przewidywałam taki wynik. :3

28

bez testu introwertyczny

Elkora pisze:28

Coś tu się chyba nie zgadza, żeby Dwójka i Piątka miały identyczny wynik?

5 ma obiektywne 28
2 ma 28 bo tak jej mówi serduszko
a tak naprawdę to znaczy ze podświadomie chcesz być mną

26 punktów ,raczej nie jestem zaskoczony.

Test jednak trochę do kitu, bo jest parę pytań, w których może się objawić wyidealizowany wizerunek siebie zamiast obiektywnej prawdy np. punkt z pomysłowością albo dostrzeganiem detali.