Znalazłam coś po polskiemu. Tylko jest neurotyczność zamiast stabilności emocjonalnej, więc trzeba na wyniki w tym aspekcie patrzeć od d.. strony.
Otwartość na doświadczenie - opisuje tendencję jednostki do poszukiwania i pozytywnego wartościowania doświadczeń życiowych, tolerancję na nowość i ciekawość poznawczą. Obejmuje sześć składników: wyobraźnię, estetykę, uczucia, działania, idee i wartości. Osoby o dużej otwartości są ciekawe zjawisk zarówno świata zewnętrznego, jak i wewnętrznego, są niekonwencjonalne, niezależne w sądach i nastawione na odkrywanie nowych idei oraz mają żywą, twórczą wyobraźnię i dużą wrażliwość estetyczną. Natomiast osoby o niskiej otwartości są konwencjonalne w zachowaniu i konserwatywne w poglądach.
Sumienność - jest cechą, która charakteryzuje stopień zorganizowania, wytrwałości i motywacji jednostki, a zatem opisuje stosunek człowieka do aktywności zadaniowej (składniki: kompetencja, skłonność do utrzymywania porządku, obowiązkowość, dążenie do osiągnięć, samodyscyplina oraz rozwaga). Osoby o dużej sumienności wykazują silną wolę, są zmotywowane do działania oraz wytrwałe w realizowaniu celów. Są skrypulatne, obowiązkowe, punktualne, rozważne i rzetelne w pracy, co może wiązać się także z pracoholizmem i perfekcjonizmem. Osoby o małej sumienności wykazują niedbałość w wypełnaniu obowiązków i małą motywacją do osiągnięć społecznych, hedonistyczne nastawienie do zycia, brak jasno sprecyzowanych celów zyciowych oraz spontaniczność w działaniu.
Ekstrawersja - charakteryzuje jakość i ilość interakcji społecznych oraz poziom energii życiowej (obejmuje takie składniki, jak: towarzyskość, serdeczność, asertywność, aktywność, poszukiwanie doznań i emocjonalość w zakresie doznawania pozytywnych emocji). Osoby ekstrawertyczne są przyjacielskie i serdeczne, towarzyskie i rozmowne, życiowo aktywne i pełne wigoru, skłonne do zabawy oraz wykazują optymizm życiowy i pogodny nastrój. Osoby introwertyczne z kolei zachowuję rezerwę w kontaktach społecznych, wykazują brak optymizmu oraz preferują przebywanie w samotności.
Ugodowość - odzwierciedla pozytywne lub negatywne nastawienie jednostki do innych ludzi oraz interpersonalną orientację, przejawiającą się w altruizmie lub antagonizmie (składniki: zaufanie, prostolinijność, altruizm, ustępliwość, skromność oraz skłonność do rozczulania się). Na poziomie poznawczym ugodowość przejawia się jako zaufanie do innych albo brak zaufania, na poziomie emocjonalnym wrażliwość albo obojętność na sprawy innych ludzi, zaś na poziomie behawioralnym jako nastawienie kooperacyjne albo rywalizacyjne. Osoby o duże ugodowości są zatem uprzejme w stosunku do innych i skłonne do udzielania im pomocy oraz prostolinijne w swoim myśleniu o intencjach innych ludzi. Natomiast osoby mało ugodowe są egocentryczne, sceptyczne, agresywne i oschłe oraz przejawiają nastawienie rywalizacyjne w kontaktach z innymi ludźmi.
Neurotyczność - jest cechą odzwierciedlającą emocjonalne przystosowanie albo niezrównoważenie i obejmuje także sześć składników: lęk, agresywną wrogość, depresję, impulsywność, nadwrażliwość i nieśmiałość. Osoby o dużym nasileniu tej cechy reaguję lękiem, napięciem, wykazują tendencję do zamartwiania się, łatwo załamują się w trudnych sytuacjach i wykazują niskie poczucie własnej wartości, wstydliwość oraz poczucie zmieszania w obecności innych. Osoby z małą neurotycznością są natomiast emocjonalnie stabilne, spokojne, zrelaksowane i zdolne go zmagania się ze stresem, bez doświadczania obaw, napięć i rozdrażenia.