Jak sobie radzić z okazywaniem uczuć i nieśmiałością?

[Kryzysowa_narzeczona]

z okazywaniem uczuć sobie nie radzę. dobrze mi z tym ;p
z nieśmiałością wygrałam w momencie, gdy poszłam absolutnie sama do szkoły. chociaż trochę tej nieśmiałości wciąż we mnie siedzi.

Ja poszłam absolutnie sama do klasy, co moja rodzina uważa za wielki wyczyn^^
A ja chciałam poznać całkowicie nowych ludzi, odcinając się od poprzedniej klasy, do której uczęszczałam 9 lat (podstawówka i gimnazjum w jednej szkole ). Trochę to przykre, że z nikim się nie zaprzyjaźniłam, ale ważne, że mam przynajmniej z kim pogadać od czasu do czasu Niedawno miałam niesamowicie ogromną potrzebę ciągłego z kimś przebywania i rozmawiania, a teraz, szczerze powiedziawszy, przeszkadza mi, kiedy ludzie za często coś do mnie mówią, zwłaszcza jak jestem zamyślona Tylko czasami głupio mi siedzieć samej to dosiadam się jako osoba niezaangażowana towarzysko i myślę.

[kama.zielona]

Tylko czasami głupio mi siedzieć sama to dosiadam się jako osoba niezaangażowana towarzysko i myślę.

Dlaczego Ci głupio? W sensie, dlaczego dosiadasz się mimo, że nie potrzebujesz kontaktów towarzyskich w tym momencie?

Pytanie te zadałam, ponieważ sama często miewam takie sytuacje. W pomieszczeniu, w którym przebywa duża grupa ludzi naprawdę dziwnie czuję się stojąc gdzieś z boku. Myślałam nad tym i dochodzę do wniosku, że jest to jakiś rodzaj odszczepienia- swoista czerwona lampka- ona jest alienem! Za bardzo mnie wtedy widać.

[N]

jejku, czyli inni też tak mają

Tylko czasami głupio mi siedzieć sama to dosiadam się jako osoba niezaangażowana towarzysko i myślę.

Dlaczego Ci głupio? W sensie, dlaczego dosiadasz się mimo, że nie potrzebujesz kontaktów towarzyskich w tym momencie?

Pytanie te zadałam, ponieważ sama często miewam takie sytuacje. W pomieszczeniu, w którym przebywa duża grupa ludzi naprawdę dziwnie czuję się stojąc gdzieś z boku. Myślałam nad tym i dochodzę do wniosku, że jest to jakiś rodzaj odszczepienia- swoista czerwona lampka- ona jest alienem! Za bardzo mnie wtedy widać.

mnie bardzo często zdarza się dołączyć do grupy - mogę się w nią wtopić i nie wyróżniać się, niekoniecznie rozmawiając z resztą. moim zdaniem takie samotne siedzenie może być odebrane jako 'siedzę sama, podejdź do mnie i porozmawiaj ze mną'.

z okazywaniem uczuć sobie nie radzę. dobrze mi z tym ;p
z nieśmiałością wygrałam w momencie, gdy poszłam absolutnie sama do szkoły. chociaż trochę tej nieśmiałości wciąż we mnie siedzi.

Ja poszłam absolutnie sama do klasy, co moja rodzina uważa za wielki wyczyn^^
A ja chciałam poznać całkowicie nowych ludzi, odcinając się od poprzedniej klasy, do której uczęszczałam 9 lat (podstawówka i gimnazjum w jednej szkole ). Trochę to przykre, że z nikim się nie zaprzyjaźniłam, ale ważne, że mam przynajmniej z kim pogadać od czasu do czasu Niedawno miałam niesamowicie ogromną potrzebę ciągłego z kimś przebywania i rozmawiania, a teraz, szczerze powiedziawszy, przeszkadza mi, kiedy ludzie za często coś do mnie mówią, zwłaszcza jak jestem zamyślona Tylko czasami głupio mi siedzieć sama to dosiadam się jako osoba niezaangażowana towarzysko i myślę.

z poprzednią klasą też spędziłam 9 lat (z wyjątkiem kilku osób, które po drodze nie zdały). z osobami z którymi chcę utrzymać kontakt - utrzymuję go bez względu na to czy widzę daną osobę w szkole czy nie (: i taki układ jak najbardziej mi odpowiada - nie czuję się zobowiązana trzymać się z kimś tylko dlatego, że znałam go wcześniej.

[Kryzysowa_narzeczona]

Myślałam nad tym i dochodzę do wniosku, że jest to jakiś rodzaj odszczepienia- swoista czerwona lampka- ona jest alienem! Za bardzo mnie wtedy widać.

Myślę, że właśnie nie chcę się wyróżniać. Grupka ludzi przykuwa uwagę w mniejszym stopniu niż pojedyncza jednostka, a nie lubię być obserwowaną (czuję się jakby ktoś naruszał moją prywatność) - to ja mam obserwować!

mnie bardzo często zdarza się dołączyć do grupy - mogę się w nią wtopić i nie wyróżniać się, niekoniecznie rozmawiając z resztą. moim zdaniem takie samotne siedzenie może być odebrane jako 'siedzę sama, podejdź do mnie i porozmawiaj ze mną'.

W moim przypadku, wydaje mi się, nie zostałoby to odebrane jako zachęta do rozmowy, a raczej jako: "Odejdź, chcę być sama". Nie chcę, aby ludzie bali się do mnie zagadać, bo siedząc sama mogę sprawiać wrażenie wrogiej albo dziwnej ("bo przecież nikt nie chce z nią gadać to musi być jakaś dziwna"). Ale przyznaję - kiedy mam potrzebę rozmowy to najczęściej sama zagaduję jakąś przyjazną mi osobę.