Życzenia, toasty i inne zaklęcia

[Arranthie]

Nie będę oryginalna jeżeli napiszę, że mogę podpisać się pod poprzednimi postami :] O tyle o ile przez rodzinną wigilię jestem w stanie przeboleć, o tyle klasowa wigilia to masakra... Ok. 25 osób i wszystkie tylko patrzą jak Cię dorwać :/
A co do urodzin... Co roku obawiam się jakiegoś sztywnego siedzenia w saloniku i staram się czegoś takiego unikać. Aczkolwiek muszę przyznać, że na ostatnie urodziny przyjaciółki wraz z dobrymi znajomymi zorganizowali mi przyjęcie - niespodziankę. Było spokojnie, kameralnie... Coś w sam raz dla Piątki ^^

[.Anka.]

O! I wnerwiające jest pisanie dedykacji komuś, kogo się nie zna i to właściwie nie w swoim tomiku, a w marnej antologii. Głowisz się, troisz, zastanawiasz... Żeby było poetyckie, żeby było mądre, żeby... E, mam to gdzieś! Imię, nazwisko i komu. Na prawdziwą dedykację trzeba sobie zasłużyć (obie strony! - pisać dedykację pod 3 utworami, gdzie książka ma 100 stron ).

[Kryzysowa_narzeczona]

Nienawidzę składać życzeń! Czy to Wigilia czy to urodziny, czuję się zawsze idiotycznie mówiąc w kółko to samo: "zdrowia, szczęścia i spełnienia marzeń". Nie wymagam tego także od innych (ale to taka oklepana "tradycja", że tylko z przyjaciółką tego nie praktykujemy). Chcę jedynie wiedzieć, że ktoś pamiętał o mnie, a do szczęścia nie jest mi potrzebna wyklepana regułka; wystarczy od razu podarować mi prezent

[sledz]

Bo jak jest przyzwolenie społeczne na to, żeby się chυjnia działa, to tak się właśnie dzieje.

[N]

ogólnie nie przepadam za składaniem życzeń, zwłaszcza rodzinie. nigdy nie wiem czego im mogę życzyć. trochę inaczej sprawa wygląda ze znajomymi, ale też nie przepadam.

[desowin]

Nie lubię składać życzeń.