Czy ludzie się z Was czasem śmieją?

[Bleu de Manganese]

'stęsknić' 'lubić', 'kochani', 'kocham was' itp. - jest dla mnie katorgą przesłać komuś tekst tego typu, a co dopiero powiedzieć. Jeśli mi się zdarzy, to jest to albo dogłębnie szczere i wyjątkowe, albo na wylot wyrahowane.
Przywiązuję najwidoczniej zbyt wielką wagę do znaczenia, bo przecież ludzie rzucają tym na kopy....

A propos śmiechu. Oj, śmieją się, ale nawet nie wiedzą, że zazwyczaj padają ofiarą manipulacji. Specjalnie kreuję swój wizerunek na nieco zabawny (lecz nie śmieszny w sensie ubliżającym), by bez skrępowania brać udział w dyskusji i łatwiej przełamywać bariery, a także wzbudzać sympatię.

Swoją nieporadność tuszuję niezawodnym imidżem celowo stylizowanego idioty, jak coś palnę wyjątkowo głupiego, wszyscy to biorą za kolejny żart ;p.

O tak, tak właśnie. mi się zdarza.

[juzbek]

no pewnie najważniejsze to umieć się śmiać z siebie Very Happy
mnie jednak najbardziej denerwuje kiedy bliskie mi osoby śmieją się z mojej nieumiejętności wyrażania emocji. czy sms z treścią "(...) nawet się stęskniłam za Wami (...)" wzbudziłby wasz śmiech ? Razz

ja też mam takie teksty jak ty, ale staram się jednak to zmienić. Crying or Very sad

A co jest złego w takich tekstach? Często takie słyszę, czasem nimi rzucam. Czy to nie jest właśnie specyficzne poczucie humoru?

Nie lubię, kiedy śmieją się ze mnie, za wyjątkiem tych sytuacji, kiedy świadomie prowokuję śmiech jakimś dziwnym zachowaniem. W innych przypadkach reaguję lodowym spojrzeniem i udawanym niezrozumieniem. Zwykle wystarcza

[bluemoonka]

Ja lubię rozśmieszać ludzi (często powtarzam,że jestem-mały niebieski błazenek),w końcu wszyscy są tacy zestresowani,że ktoś musi coś z tym zrobić i na dobre to innym wychodzi.
Ale nie zniosłabym jakby się ktoś ze mnie śmiał kiedy jestem poważna.

[Włóczykij]

Hmmm... w liceum kilku gościu próbowało wymyślić jakieś obraźliwe przezwisko, ale szybko ukręciłem temu łeb. Generalnie zwykle było tak, że jeśli ktoś próbował mnie obrażać (i tak zresztą sporadycznie) to stawałem się bardzo niemiły i wtedy się wszystko kończyło.

Jeśli chodzi o rozśmieszanie, to w gronie tych najbliższych znajomych, którzy mają podobne poczucie humoru potrafię doprowadzić ich do łez Za maską błazna najłatwiej ukryć uczucia, a z ich ekspresja mamy przecież ogromny problem.

[Eruantalon]

Lol, ja mam podobnie; powszechnie znany jestem jako zartownis nie z tej ziemii ; >

[inden]

Ja również, zdarza mi się rozśmieszać innych, gdy wiem, że rozładuje to sytuację, mimo że sama siebie nie ubawię, raczej jeszcze wzmocnię obserwacje. Ale nie zawsze - gdy nie zależy mi na rozładowaniu atmosfery, albo brakuje mi sił (powiązane), prędzej straszny cynizm ze mnie wylezie.

Gdy ze mnie śmieją się przyjaciele - śmieję się z nimi. Gdy jest z czego się śmiać - także z innymi ludźmi, bez oporów. Natomiast jeśli ktoś, śmiejąc się, wdeptuje mi w obszar prywatny, niedostępny dla niego... Staję się oschła, zasadnicza i czepiam się 'szczegółów' - tzw. popularnie "kij w d***"

[GARNIAK od GIERTYHA:)]

omg-chyba jestem piątką
ten błazen...lepiej brzmi tak jak w enneagramie-KOMIK

[Yo]

Myśle, że jak ktoś mysli, że się z niego śmieją i go obserwują i sam rozśmiesza o obserwuje, to jest to reakcja obronna. Chce zapobiec sytuacji, w której z niego będą się śmiali. 8)

[inden]

Myśle, że jak ktoś mysli, że się z niego śmieją i go obserwują i sam rozśmiesza o obserwuje, to jest to reakcja obronna. Chce zapobiec sytuacji, w której z niego będą się śmiali. 8)

Jeśli chodzi o mnie, to w praktyce jest nieco inaczej.
Wśród obcych prawie nigdy nie bawię się w rozśmieszanie, bo ich nie znam. Nie czuję potrzeby, żeby rozładowywać atmosferę i zdobywać tym samym uznanie tejże grupy. Jak ktoś wdepnie mi na odcisk, robię się do bólu zasadnicza i olewam, a jak strzelę głupotę to sama z siebie się zaśmiewam. Proste. Niczemu nie zapobiegam.

Rozśmieszanie działa podobnie jak u Włóczykija, w gronie najbliższych znajomych. Ich znam, wiemy o sobie wiele, łatwiej jest o szczery, niepohamowany śmiech. Obserwuję zawsze, to środek do poznania świata i ludzi Jeśli jest między nami jakiś zgrzyt, rozśmieszanie pomaga uspokoić sytuację, wtedy też obserwuję, samej będąc bardziej opanowaną.

Nie boję się ludzkiego śmiechu ze mnie, choć oczywiście nie zawsze jest to przyjemne. No, amen.

[sianokiszonka]

Jeśli chodzi o rozśmieszanie, to w gronie tych najbliższych znajomych, którzy mają podobne poczucie humoru potrafię doprowadzić ich do łez Za maską błazna najłatwiej ukryć uczucia, a z ich ekspresja mamy przecież ogromny problem.

Taak, zawsze pytanie, na które nie chcę odpowiedzieć, obracam w żart i wymyślam jakąś dowcipną (i przy okazji nieprawdziwą)odpowiedź. Zauważyłam, że zwykle ludzie nie dociekają prawdy, wystarcza im to, co sama wysmażę jako zgrabny żarcik w ironicznym sosie.

[impos animi]

omg-chyba jestem piątką
ten błazen...lepiej brzmi tak jak w enneagramie-KOMIK

Tak, na pewno. Od początku to wiedziałam.
Ten chaos i masa niepotrzebnych emot. Piątka jak się patrzy. Tylko Piątka może być komikiem.

;]

[Raskal]

...

[impos animi]

Raskal, oczywiście, że jest, nie znasz się

[mleczak]

okay, jeżeli ona jest piątką, to wszystkie piątki tutaj są siódemkami

[impos animi]

A ja jestem władczą Ósemką, bo zdarza mi się krzyknąć