Owszem, wagę do ubioru przywiązuję. Bardzo staram się dbać tak o szczegóły, jak i wrażenie ogólne. Ubieram się raczej kobieco - kiedy temperatura pozwala z przyjemnością włożę sukienkę czy spódnicę. Kiedy wiem, że wyglądam dobrze, to zwyczajnie poprawia mi się humor i jestem dzięki temu bardziej towarzyska, a ten efekt u mnie jest na wagę złota z racji swojej rzadkości i pożyteczności
Nie powiedziałabym, że wywołuję kontrowersje swoim strojem. Nie zawsze jednak jest on klasyczny, czasem zwraca uwagę (mam tego świadomość), ale tylko czasem. Bywa, że ubiorę coś, czego większość ludzi w moim wieku nie nosi albo nie nosi tego w ten sposób, w tym zestawieniu itp. Jeśli chodzi o modę, to kieruje się nią w granicach zdrowego rozsądku, czyli staram się wyłapywać z niej tylko to, co do mnie (mojej sylwetki, koloru włosów/oczu) pasuje
Skaylay pisze:Lubię, z kolorów, zarówno biel i czerń, nie lubię szarości.
To dokładnie odwrotnie niż ja
We wnętrzu mojej szafy królują beże, brązy, szarości i zielenie z domieszką różowego, fioletowego i żółtego. Lubię wszelkie romantyczne motywy, w przeciwieństwie do t-shirtów w jakieś wzory i napisy nawiązujące do kultury techno (przynajmniej tak mi się kojarzą). Lubię ciuchy obszerne, ale w praktyce to chodzę w takowych raczej rzadko, bo wiem, że fatalnie w nich wyglądam
Perfum nie używam obsesyjnie, a właściwie to raczej rzadko. Nie lubię, jak mi coś bardzo intensywnie pachnie
Zasada ta tyczy się również okolicznych ludzi. Naturalny zapach ludzki potrafi być przecież taki piękny... Są osoby, którym najchętniej zabroniłabym używania wszelkich pachnideł poza dezodorantem 8)
Na znanych markach nie znam się kompletnie i zupełnie mnie nie obchodzą. Ubiorem nie staram się niczego manifestować, tzn. np. jakiej słucham muzyki. Chociaż jak się tak zastanowić, to czasem może odrobinę ze mnie muza wychodzi
Ale nic więcej. Nie przeszkadza mi też, jeśli zobaczę identyczną rzecz u kogoś innego
