Czy korzystasz z pomocy psychologa?

[Gabriel]

Po raz pierwszy wystąpie w roli pokojowej. Drogie panie, weźcie pod uwagę iż toner jest piątką. O ily my jesteśmy skupieni na naszym świecie dramatycznych emocji, chcemy czuć, o tyle on po prostu myśli. Problemy emocjonalne drugiego człowieka mogą być dla niego niezrozumiałe, bo sam zapewne takich nie ma. Peace, love & zrozumienie.

[Szura]

Toner, naprawdę myślisz, że to chodzi o DOBRE SAMOPOCZUCIE? To chodzi o to, żeby nauczyć się normalnie żyć.

EDIT: Przepraszam Cię, Toner, jeśli poczułeś się urażony moją odpowiedzą. Poniosło mnie. Już jestem spokojna i daję dobry przykład innym.

[toner]

Toner, naprawdę myślisz, że to chodzi o DOBRE SAMOPOCZUCIE? To chodzi o to, żeby nauczyć się normalnie żyć.

EDIT: Przepraszam Cię, Toner, jeśli poczułeś się urażony moją odpowiedzą. Poniosło mnie. Już jestem spokojna i daję dobry przykład innym.

EDIT: Ja też przepraszam tych którzy poczuli się obrażeni moją wypowiedzią. Będę musiał pomyśleć nad jakimś filtrem który pozwoli na wyeliminowanie takich postów w przyszłości.

[masior]

od jak dawna znajdujesz się w tym ośrodku? Jak tam trafiłeś?

No... miałem myśli ale nie chciałem iść do psychologa, psychiatrze o tym nie mówię (myśli). Jak do szpitala wróciła moja stara psycholog to się do niej zapisałem i ona zaproponowała mi hostel, bo mam dda, jestem niesamodzielny, po psychiatryku i mam myśli. Pogadałem z psychologami z tego ośrodka i jestem. Pobyt tam pomaga, mi szczególnie pomogła rodzinna, po której nie kłócę się z rodziną po każdym powrocie do domu. Obecnie priorytetem w mojej terapii jest rzucenie palenia(nie palę 2 miechy póki co), ustabilizowanie rytmu dobowego(po dwu miesiącach pobytu mam jeszcze z tym problemy), znalezienie zajęcia(myślę o kursie językowym ale jak na złośc znalezć nie mogę) no i poradzenie sobie z dda

Znajomi... Jak wyszedłem z psychiatryka w '05 to od razu powiedziałem wszystkim, jak się będą czepiać to niech się czepiają, jak nie to luz. Najtrudniej jest zacząć a potem już jest z górki, bo nabierasz rozpędu. Teraz też powiedziałem wszystkim, zaakceptowali to a przynajmniej takie sprawiają wrażenie.

No i sprawa fundamentalna: jeśli wiesz po co tam idziesz, to osiągniesz cel, jeśli nie, to tylko strata czasu. I dobrego samopoczucia. W moim mniemaniu.

Następny post za 2 tygodnie jak wrócę z hostelu

[seekerka]

Witam wszystkich, ja korzystalam pomocy psychologa i bardzo mi to pomoglo. Na psychoterapii dowiedzialam sie, co jest moim prawdziwym problemem, bo nie byl to zestaw problemow, ktore bez zajakniecia wysypalam jak z rekawa na pierwszym spotkaniu. Okazuje sie, ze tych wszystkich naszych tzw problemow uzywamy po to, by za ich pomoca przykryc prawdziwy problem, z ktorego czesto nie zdajemy sobie sprawy. Moim np okazalo sie to, ze patrze na siebie i swiat oczami przystraszonego dziecka, a nie 30 letniej kobiety, ktora jestem. wielki szok byl to dla mnie, gdy do tego doszlam, ale jakze ta wiedza byla uwalniajaca... Dodam tylko, ze mieszkam zagranica i pewnie dlatego bylo mi latwiej udac sie na psychoterapie, bo nie stresowalam sie zupelnie tym,czy ktos sie o tym dowie, czy nie. A psycholog byl Polakiem. Polecam bardzo, ale trzeba pamietac, ze psycholog nie rozwiaze naszych problemow, ale da nam narzedzie, za pomoca ktorego bedziemy w stanie zrobic to sami. Pozdrawiam

[muffin]

Przydałoby się. Ale zamiast do psychologa to na psychologię pójdę.

obiegowa opinia jest taka, że większość ludzi wybiera się na psychologię tylko po to, żeby pomóc samemu sobie
myśle, że w dużej mierze prawdziwe
w moim przypadku nawet bardzo prawdziwe

i powiem Wam szczerze, że studiując psychologię, nabrałam do zawodu dużego dystansu
codziennie ścierając się z masą zakompleksionych, pogubionych ludzi, którzy sami na dobrą sprawę jeszcze się nie odnaleźli, a już za kilka lat będą chcieli pomóc odnaleźć się innym, każe mi wątpić w ich kompetencje...
cóż, może jestem uprzedzona
a może to kwestia kontrastu: doskonale wykształceni, empatyczni prowadzący vs. garstka pogubionych studentów
choć może z nich (z nas!) jeszcze coś wyrośnie

a do psychologa się nie wybieram
jak mówiłam, brak wiary w kompetencje;
nie chcę uogólniać, pewnie nie wszyscy są tacy, ale mam wrażenie, że łatwiej znaleźć wykształconego, niż poukładanego psychologa

a czy psycholog potrafi pomóc sam sobie?
kiedyś uważałam, że nie; na tej samej zasadzie jak ksiądz sam się nie wyspowiada, a chirurg sam siebie nie zoperuje
choć, chyba wolę sama trochę nad sobą popracować, niż oddać się pod nóż równie pogubionej osobie jak ja

[Nif]

a czy psycholog potrafi pomóc sam sobie?

Wydaje mi się, że psycholog pomaga nam zobaczyć nasze problemy w innym świetle, albo wyjaśnia nam mechanizmy, które nami kierują w danej sytuacji, pomaga nam wyjść poza naszą własną złość i frustrację i zobaczyć to, co stoi poza tym, co jest w nas tak naprawdę (często złość na coś zupełnie innego, niż nam się wydaje, chociaż to już chyba na psychoanalizę zakrawa)

[impos animi]

Wydaje mi się, że psycholog pomaga nam zobaczyć nasze problemy w innym świetle, albo wyjaśnia nam mechanizmy, które nami kierują w danej sytuacji, pomaga nam wyjść poza naszą własną złość i frustrację i zobaczyć to, co stoi poza tym, co jest w nas tak naprawdę (często złość na coś zupełnie innego, niż nam się wydaje, chociaż to już chyba na psychoanalizę zakrawa)

Strasznie jestem ciekawa co tak naprawdę we mnie siedzi, w czym się mylę, co jest źródlem tego wszystkiego, dlaczego tak się zachowuję. Jeszcze trochę a z głodu tej wiedzy wpadnę chyba w desperację.

[Absynt]

Z pomocy psychiatry od niedawna. Bo jak sie dowiedzialem, mam ciezka depresje, ktora trwa juz praktycznie 3 lata. Tylko, ze gdy teraz objawy (tj. moje zachowania) zaczely sie wymykac mi spod kontroli, nie mam juz wyboru, bo skoncze jako samobojca. Od tygodnia Escitalopram 10mg/dobe. A po tym, co dokonalem w nocy, czuje, ze pojde do szpitala. Psychiatrycznego, rzecz jasna. Potrzebuje intensywnej terapii, potrzebuje nowej szansy od zycia.

[Miggles]

Myślę, że to może być ciekawe. Ostatnio zastanawiałam się nad pójściem do psychologa. Nie wiem co mogłabym powiedzieć mamie bo ona chyba nie uważa, że ja mogę mieć jakieś problemy. Dla niej psycholog jest raczej taki filmowy, że ludzie nie chodzą do niego..bo po co. Ja sama nie wiem czy ze mną jest coś nie tak czy ja sobie wszystko wymyślam. Może żeby poczuć się właśnie jak w filmie. Nie mam pojęcia.

[Nif]

Strasznie jestem ciekawa co tak naprawdę we mnie siedzi, w czym się mylę, co jest źródlem tego wszystkiego, dlaczego tak się zachowuję. Jeszcze trochę a z głodu tej wiedzy wpadnę chyba w desperację.

To nie było na serio prawda? Lekko ironicznie.

[impos animi]

Nie, nie było w tym żadnej ironii, jak to tak zabrzmiało to nie miało tak brzmieć. Ehh, jak ja nie lubię odnosić odwrotny skutek niż zamierzony

[Avin]

ktos mnie kiedys zapytal jakim typem jest moj psycholog, wiec mowie
9 moim zdaniem 9w1
a ta druga nie chce powiedziec, ale moze 2 lub 6 jej daje

[aliszien]

a czy psycholog potrafi pomóc sam sobie?
kiedyś uważałam, że nie; na tej samej zasadzie jak ksiądz sam się nie wyspowiada, a chirurg sam siebie nie zoperuje
choć, chyba wolę sama trochę nad sobą popracować, niż oddać się pod nóż równie pogubionej osobie jak ja

Psycholog MUSI mieć za sobą psychoterapię, oraz być w STAŁYM kontakcie ze swoim supervisorem (omawia z nim swoje relacje z pacjentami).
To efekt normalizacji zawodu psychologa w Polsce, która ma za zadanie uniknąć kreowania psychologów pół-bogów w stylu Andrzeja Samsona (choć jego przypadek to dla mnie potworny szok).

[impos animi]

ktos mnie kiedys zapytal jakim typem jest moj psycholog, wiec mowie
9 moim zdaniem 9w1
a ta druga nie chce powiedziec, ale moze 2 lub 6 jej daje

To dość ciekawe, sama się kiedyś zastanawiałam, jakimi typami mogą być psycholodzy lub raczej jakie typy mogą być psychologami.
A co inni o tym myślą, jakimi typami są wasi psycholodzy, psychiatrzy, psychoterapeuci?