Mitomani i megalomani

[goldspleen]

Z tym absolutnie nie mogę się zgodzić, na bycie czwórką składa się całe mnóstwo innych cech, ale nie wydaje mi się, żeby megalomania i mitomania były istotą bycia czwórką.

istotą może nie, ale cos z tego jest w zwórkach. Czwórka z natury czuje sie "wyjątkowa" - czy pozytywnie, czy negatywnie.

Mitomanką moze i nie jestem, ale jest we mnie troche z narcyzmu (?) - tak mysle

[Lady_Anna]

I megalomania i mitomania. Oba u mnie mniej lub więcej.
Z tą megalomanią to różnie bywa. Ze skrajności w skrajność. Raz siebie nienawidzę, innym razem zauważam, że jednak jestem wspaniała i niezastąpiona.
A mitomania - zazwyczaj nie występuje. Tylko wtedy, kiedy jest potrzeba, żeby coś ukryć albo przypodobać się komuś.
Takie już cechy czwórek, nic nie poradzimy. Pozostaje tylko to zaakceptować.

[Kwiecia]

Takie już cechy czwórek, nic nie poradzimy. Pozostaje tylko to zaakceptować.

Jak to tak, poddawać się bez walki, bez próby zmiany? Każdy mówi, że "tego nie da się zmienić", i dlatego zawsze wszystko jest takie beznadziejne!
(Ta... łatwo mi mówić... Wiem. Ale jestem pewna, że się da. Może i jest trudno, ale się da.)

[Lady_Anna]

Każdy mówi, że "tego nie da się zmienić", i dlatego zawsze wszystko jest takie beznadziejne!

Ja nie twierdzę, że to beznadziejne ;D czasem nawet się przydaje. Po prostu, mamy taki sam typ osobowości przez całe życie (ulega on tylko drobnym zmianom), więc trzeba nauczyć się z tym żyć. Czasem (mimo tego, że jesteśmy 4) trzeba znaleźć kompromis.

[capleton]

megalomania czasem... to drugie raczej nie... klamie tylko, gdy musze... albo kiedy wydaje mi sie, ze musze.

[Anathema]

aha

[Rilla]

Trzeba wiedzieć, że oba te przypadki, to choroby psychiczne. To, że czasem skłamiemy, zapragniemy soczystych komplementów nie oznacza, że popadliśmy w megalomanię czy mitomanię. Mitoman potrafi przez lata okłamywać rodzinę i przyjaciół, że dostał pracę w swietnej firmie (mówi, że idzie do pracy, a naprawdę szwęda się po parku), że ma dziewczynę, nażeczoną. Trwa to tak długo aż się nie wyda, a po tym przychodzą następne kłamstwa, jakby tym samym tworzył własny świat.

Na szczęście nie mam żadnych z tych dwuch przypadłości ni nie mam skłonności do nich. Kłamać nie umiem, a ze skłonnością do przesadzania w osądach walczę. Do megalomani mi daleko jak do następnej galaktyki. Mój stan własnej wartości jest w opłakanym stanie. Czasem znajdzie się te parę grosiaków poczucia wartości, ale to w przypływie wyjątkowo dobrego nastroju. Komplementy lubię słuchać, jak chyba każdy.

[sarnandynka]

Z dumą musze przyznać, że nie jestem mitomanką ani megalomanką. Czyli tak źle to znowu ze mną nie jest...