Rzucanie słów na wiatr

[inv]

Śmieję się dziś w twarz tym głupcom, którzy innym ufają i tyłki w nadziei spinają, a potem taką minę objawiają

smutne.
bo ja właśnie do takich należę.
i jak napisałem wyżej. po zawiedzeniu potrafię się odciąć i przestać do takiej osoby odzywać. czasami raz na zawsze.

ciekawe jak inne nasze 4 czują się po niedotrzymaniu takiej obietnicy względem ich samych? czy rodzi się w Was chęć do zemsty na całym świecie za to, że inni wam ściemnili, a Wy daliście się złapać?
czasami mam ochotę na bycie takim ch**** ;]. tylko wtedy nie chce mi się wymyślać strategii szkodzenia innym. to jest bardziej męczące od moich codziennych zainteresowań. a mi w mojej bajce jest baaaaardzo dobrze.

Spoiler:

tylko coś mało postaci

[yusti]

po zawiedzeniu potrafię się odciąć i przestać do takiej osoby odzywać. czasami raz na zawsze.

to ci zostaną jedynie niektóre -póki co- sumienne egzemplarze 1.
niewiele, zaiste, niewiele. A na czyje życzenie? na swoje własne osobiste!
smutek zemsta, męka....a po co? Jak można się dobrze bawić napawając widokiem tych, którzy czują poczucie winy [czwórkom i jedynkom można nieźle pojechać na tym polu]



To zależy czego dotyczyła obietnica. Są mniej i bardziej błahe powody niedotrzymanie i sprawy do załatwienia.

[xkairix]

Bardzo często wpędzam się w takie sytuacje. Umawiam się na spotkania, nierzadko sama je inicjuję, a potem nie mam najmniejszej ochoty na nie przychodzić. Mało tego - mam do siebie pretensje, że po raz kolejny idę gdziekolwiek z poczuciem wewnętrznego przymusu, w złym humorze, z pragnieniem jak najszybszego powrotu.

Jeśli mam gdzieś wyjść z chęcią, to musi to być już.

Nie staram się już usprawiedliwiać przed sobą swojej niesłowności.

[Rilla]

Nie jestem typem działacza, miewam słabości pamięci, gdy sprawa nie jest dostatecznie ważna, by mnie poruszyła, dlatego unikam składania obietnic i zadań zleconych. Gdy jednak ktoś już o coś mnie poprosi, zazwyczaj mówię "postaram się to zrobić", a nie "zrobię to". Tym bardziej, że nie zawsze to, czy to zrobię czy nie, zależy wyłącznie ode mnie. Gdy ktoś mnie prosi, bym gdzieś poszła i coś zaniosła, załatwiła na mieście, nie mam pewności, czy po drodze coś się nie stanie, czy nie wypadnie mi coś o wiele ważniejszego i pilniejszego. Wszystkiego nie przewidzę, a jestem zbyt słaba, by robić coś za każdą cenę, a postarać się coś zrobić w zakresie swoich możliwości mogę.
Nie lubię kłamać, a powiedzenie "zrobię to" i niezrobienie tego jest dla mnie równe kłamstwu. Nie znaczy to jednak, że w ogóle nie kłamię. Kłamię w rzeczach błahych ludziom, którym nie chcę odmówić, a nie spieszy mi się do spełnienia ich prośby. "Oni" to tak naprawdę tylko jedna osoba... mama. Często prosi mnie, gdy jestem w domu, o powieszenie, zwieszenie prania, podlanie kwiatów itd, a ja zawsze odpowiadam "zrobię to", choć często bywa, że robiąc coś "ważniejszego", zapominam o swoim zadaniu. Często też bywa, że skończywszy robić coś "ważniejszego" dowiaduję się, że mama nie mogąc doczekać się mojej reakcji, zrobiła już to, o co prosiła mnie. To bardzo głupie z mojej strony, wiem... Nie jestem idealna. Starałam się zmienić to w sobie, lepiej pamiętać o swoich zadaniach domowych, robić je szybciej, ale jakoś do tej pory to nie wyszło. Wychodziło, ale nie na długą metę. Rzucam słowa na wiatr. Z lenistwa.

[Pablo]

Nie jestem typem działacza, miewam słabości pamięci, gdy sprawa nie jest dostatecznie ważna, by mnie poruszyła, dlatego unikam składania obietnic i zadań zleconych. Gdy jednak ktoś już o coś mnie poprosi, zazwyczaj mówię "postaram się to zrobić", a nie "zrobię to"

I dobrze - takie coś wystarczy do bycia ok - dopiero motanie i kombinowanie jest denerwujące jak ktoś obiecał i spieprzył.
Nie czytałem wszystkich wypowiedzi ale mam wrażenie po bardzo dobrze znanej mi 4 że ona się jakby wiecznie męczyła. Tzn. dziwne połączenie bo facet miał masę energii ale tylko do uprawiania sportu (czasem wręcz podejmował wysiłki graniczące z masochizmem aż odnosiło się wrażenie jakby sam się na sobie wyżywał) ale jak trzeba było coś zorganizować albo rzucasz nagle w rozmowie "to oddzwoń jak będziesz mógł" to czasem sobie po 2 dniach potrafił przypomnieć, czasem nawet dłużej to trwało (w sensie luźnej gadki bo co do obowiązków to wiedział ale preferował wtedy też pracę samemu - zrobić całą robotę w domowym zaciszu a potem przedstawić grupce co też było nie do końca fair bo czemu ma jedna osoba zapieprzać jak jest ich więcej w zespole?).
Nie wiem czy to kwestia takiego wolnego procesu myślowo-organizacyjnego związanego z introwersją, czy kwestia tego że mógł mieć to po prostu gdzieś jako ostatni priorytet. Bo było to regułą w większości działania w stosunku do praktycznie wszystkich - jeżeli chodzi o sprawy luźno towarzyskie w szczególności, bo obowiązkowy facet był - to fakt.

[Fillerr]

jak rozumiecie żucanie słów na wiatr, jeśli jako kłamstwo, to dość ostro, ale jesli za rzuceniem słów rozumiecie coś w stylu że mówicie że coś zrobicie, a potem po prostu nie dajecie rady, to już bliżej mojego rozumowanie (wybaczcie, nie mam czasu czytać wcześniejszych postów).
Otóż kłamstwa z premedytacją brzydzę się i uważam za wielki dyshonor, jeśli jednak mówimy ze coś chcieliśmy zrobić, ale nam nie wyszło, to to myslę że się często zdarza ludziom i nie ylko 4. Każdy może nie dać rady czasem dotrzymać tego co powiedział

[Intan]

Temat brzmi "rzucanie słów na wiatr", ponieważ jestem ciekawa, drogie czwórki [zwłaszcza Wy, ale wypowiedzi od pozostałych "numerków" również mile widziane], czy i również Wam zdarza się naobiecywać i w kółko odkładać zrobienie tego, co miałyście wykonać dla drugiego człowieka. Jeśli tak, to w jakiej częstotliwości to się odbywa? Z czego to głównie wynika? Czy da się to zmienić?
Jak?

W moim przypadku zdarzyło mi się to kilka razy. Ostatnio, jakiś miesiąc temu nauczycielka od fizyki poprosiła mnie i moją koleżankę, byśmy zrobiły coś dla niej; obie obiecałyśmy, że to zrobimy. Ja o sprawie zapomniałam i nie zrobiłam tego, natomiast koleżanka się wywiązała. Głupio mi teraz. o_o Niemniej, kiedy ktoś ze znajomych poprosi mnie o coś, zawsze staram się wywiązać, dokładając jednocześnie coś od siebie, jako miłe zaskoczenie.

[Alisa]

Hmmm.. Ja jeśli obiecuję coś drugiej osobie, wówczas stanę na głowie a to zrobię. W dotrzymywaniu obietnic złożonych wobec kogoś akurat wykazuje się żelazną konsekwencją.Dużo gorzej mam z byciem konsekwentną wobec siebie

[inv]

u mnie to samo.
tylko siebie trzeba szanować bardziej od innych

[kangur]

staram się zawsze dotrzymać słowa, ostatnio jestem bardziej skłonna poświęcić się dla innych swoim kosztem (wpływ dwójki. niezdrowo? czy ja wiem.). Wiem, że koniec końców i tak zostanę sama ze swoimi problemami więc staram się nie ufać w czyjąś pomoc, ale za to próbuję zrobić tak, żeby inni wiedzieli że mają we mnie oparcie. Misja ratowania świata, zabezpieczenie się przed samtonością?

[Alisa]

Ja próbuje się uczyć takiego "zdrowego" egoizmu, bo mam skłonność do hmmm mogłabym właśnie odpuścić,powiedzieć że jednak nie,że coś, że nie dam rady,że nie daję rady, a ja wręcz mam poczucie winy wobec kogoś że jaka to ja zła że nie umiem nie mogę i poświęcam się głupio zamiast po prostu sorry nie dzisiaj nie. Jak zdobyłam się na takie "że jednak nie przepraaaszam" zbierałam się cały dzień a potem wielce dumna byłam i taka straszna ulga..

[Shirayo]

Staram się nie składać obietnic, ale jak już do tego dojdzie, to ją spełniam.