Od półtora roku jestem zakochany w pewnej czwórce (4w5 dokładnie)... To była miłość od pierwszego wejrzenia (z mojej strony) ale po 2 miesiącach usłyszałem, że byłem tylko zwodzony i że nic do mnie nie czuje i lepiej skończyć znajomość. Łatwo za wygraną nie dałem i było jeszcze w sumie kilka standardowych zbliżeń/oddaleń jak to między 8 a 4. Kilka razy dochodziłem do momentu, że słyszałem że jestem największym przyjacielem i że nie wyobraża sobie życia beze mnie. Ale też i były sytuacje kiedy dowiadywałem się, że żałuje że odezwała się pierwszego dnia do mnie i kiedykolwiek mnie poznała.
Byłem też "zdradzany". Cudzysłowy, bo przecież nie jesteśmy razem, więc nie ma żadnych zakazów... A o sobie słyszałem różne rzeczy, że za bardzo podobni do siebie jesteśmy, że nigdy ze mną nie będzie, że jak ja nawet sugeruję że ją kocham, to ona się oddala.
Nie wiem co mam robić, nie wyobrażam sobie życia bez niej, często się spotykamy, ale tylko jako przyjaciele. Ona mówi że jest samotna, że cierpi i że pewnie nigdy nikt jej nie zechce. A nawet czasem że nie wierzy w miłość, bo ostatnio kilku różnych ją zdradziło (nawet nie wiedząc o tym, bo moim zdaniem to były takie urojone miłości).
Czy mam jeszcze czekać? Czy mam szansę u tej czwórki?
Wyżywa się na mnie czasami, ale ja jestem twardy i na mnie to nie działa. Czy może powinienem się czasem obrazić?
.
