Jeszcze o braku JA- problem z tożsamością

[Alisa]

Hah Czyli jeszcze czeka mnie tak czy inaczej kilka lat "niemania" pomysłu na siebie.. Paradoksalnie to pocieszające.

[ange_ou_demon]

kiedys mnie to nie interesowalo, ale kiedy wkoncu chcialam sama dla siebie stworzyc wlasna siebie, to JA, zaczelam zwracac uwage na to, co lubie. Chyba naturalna koleja rzeczy jest mieszanie roznych implusow z zewnatrz. Malo rzeczy mi sie naparwde podoba, ale czuje, co jest dobre, a co nie. Czasem nie jestem pewna swojego zdania, ale wtedy zrzucam to na niepewnosc siebie i moje id podpowiada mi, ze jak ja moge sobie na to pozwolic :p. Jestem jak galaretka ukrywajaca sie w puszce .

[szerfi1991]

kiedys mnie to nie interesowalo, ale kiedy wkoncu chcialam sama dla siebie stworzyc wlasna siebie, to JA, zaczelam zwracac uwage na to, co lubie. Chyba naturalna koleja rzeczy jest mieszanie roznych implusow z zewnatrz. Malo rzeczy mi sie naparwde podoba, ale czuje, co jest dobre, a co nie. Czasem nie jestem pewna swojego zdania, ale wtedy zrzucam to na niepewnosc siebie i moje id podpowiada mi, ze jak ja moge sobie na to pozwolic :p. Jestem jak galaretka ukrywajaca sie w puszce .

ale truskawkowa
A tak na serio to wiem że tworzenie własnego Ja jest bardzo trudne i że w pewnym momencie ta puszka eksploduje lub zrobi się mała dziurka, nie wiem co gorsze- ale jednego jestem pewien że w tedy potrzeba ogromnej woli życia żeby przetrwać taki okres więc lepiej tę puszkę zawczasu opuścić niż będzie na to za późno...

[maj]

a myślałam, że tylko ja mam z tym problem.

a w ogóle
po co komu tożsamość?
wszystko na nas ma wpływ i ciągle nas zmienia, także jakkolwiek się nie ukształtujesz, prędzej czy później będziesz musiał to zmienić.

[Rilla]

a myślałam, że tylko ja mam z tym problem.

a w ogóle
po co komu tożsamość?
wszystko na nas ma wpływ i ciągle nas zmienia, także jakkolwiek się nie ukształtujesz, prędzej czy później będziesz musiał to zmienić.

O nie, niby dlaczego "będziesz musiał"? I co ma zmienianie się do poczucia tożsamości? Człowiek jest czymś więcej niż tylko zbiorem epitetów. Jeśli był kiedyś prawdomówny, a teraz nauczył się kłamać, nie znaczy, że przestał być sobą. Ludzie za dużo łatek sobie przyszywają, a później dziwią się, że mają problem z określeniem swojej tożsamości.

[maj]

O nie, niby dlaczego "będziesz musiał"? I co ma zmienianie się do poczucia tożsamości? Człowiek jest czymś więcej niż tylko zbiorem epitetów. Jeśli był kiedyś prawdomówny, a teraz nauczył się kłamać, nie znaczy, że przestał być sobą. Ludzie za dużo łatek sobie przyszywają, a później dziwią się, że mają problem z określeniem swojej tożsamości.

widzę, że masz uraz do łatek i szufladkowania.
ale nie to miałam na myśli. po prostu - zmieniasz się, rozwijasz, zatem nie jesteś już taki jaki byłeś wcześniej, jesteś inny. ok, jesteś sobą, bo ciała nie zmienisz i każdy widzi, ze Ty to Ty, ale osobowościowo można przejść ogromną przemianę.

ja jestem aktualnie na etapie zmian i irytuje mnie trochę, że to, co było dla mnie ważne wcześniej, teraz nic nie znaczy. przez to mam uczucie, że w zasadzie nie wiem kim jestem, bo nic mnie nie charakteryzuje, ciągle jestem "w drodze", nie ma we mnie nic pewnego.

spójrz na to z tej strony ;)

[szerfi1991]

to że zmienia się twój sposób postępowania to naturalne. Ale nadal jesteś jedną osobą. Masz pewne cechy które tworzą charakter. Ludzie rzadko kiedy się zmieniają dużo częściej zmienia się sytuacja w której się znajdują, bo żadna nie jest taka sama- co najwyżej podobna:)

[maj]

to że zmienia się twój sposób postępowania to naturalne. Ale nadal jesteś jedną osobą. Masz pewne cechy które tworzą charakter. Ludzie rzadko kiedy się zmieniają dużo częściej zmienia się sytuacja w której się znajdują, bo żadna nie jest taka sama- co najwyżej podobna:)

ostatnio zatraciłam dystans i zapomniałam, że można na to jeszcze w ten sposób spojrzeć. fajnie jest móc przeczytać, że nie jest aż tak źle jak się wydaje :)

[Perwik]

Rozwinę jeszcze to co napisał szerfi -> ludzie diametralnie się zmieniają tylko pod wpływem choroby, bądź urazu mózgu. Osobowość się nie zmienia, poczucie tożsamości także nie powinno się zmienić, jeśli jednak "nie czujesz się sobą", to może być to oznaka choroby.
Nie myl tożsamości z osobowością!
Podsumowując, tożsamość w toku rozwoju można jedynie pogłębić, poznać siebie lepiej, poczuć się bardziej osadzonym we własnej skórze i we własnym umyśle. Osobowość, może się wzbogacić o nowe cechy, ale nie będą one tak silne jak te główne cechy, które Ciebie tworzą. No i można w różny sposób korzystać z cech; mój ulubiony przykład: jestem uparty, zawsze byłem uparty, od dziecka. Tylko, że kiedyś był to upór dla uporu, żeby postawić na swoim. A później skierowałem ten upór na dążenie do celu. Wilk syty i owca cała

[szerfi1991]

I to się nazywa naukowe podejście do sprawy
Ty my się zaczeliśmy ostatnio dogadywać- to straszne

[Perwik]

A kiedyś się nie dogadywaliśmy? Tylko potrzebowałem się na kimś powyżywać, a że dałeś mi powód (nie wiedziałeś kim jest Freddie), to uznałem, że pasujesz Wiem, jestem okropny

[szerfi1991]

Nie jest tak źle
Cóż wtedy nawet zabawnie się w pewnym momencie zrobiło.
a ta uwaga o myleniu tożsamości z osobowością do mnie była?

[maj]

Rozwinę jeszcze to co napisał szerfi -> ludzie diametralnie się zmieniają tylko pod wpływem choroby, bądź urazu mózgu. Osobowość się nie zmienia, poczucie tożsamości także nie powinno się zmienić, jeśli jednak "nie czujesz się sobą", to może być to oznaka choroby.
Nie myl tożsamości z osobowością!

ogólnie się nie czuję, siebie nie znam, mam wrażenie jakbym od nowa zaczynała się budować.
i tutaj te moje wszystkie zagrzebane cechy zaczynają wychodzić, ale nie chcę, żeby mnie ogarnęły i się ciągle sama ze sobą biję.


jak można by określić takie zjawisko?


PS. Kurde, nawet nie wiecie jak pomagacie mi ukierunkować myśli :P
wiem już co jest nie tak. dzięki :)

[Perwik]

Cóż wtedy nawet zabawnie się w pewnym momencie zrobiło.

Ano Ja się cały czas świetnie bawiłem, bo "jak jest źle, to jedyne co pozostaje to się zabawić"

a ta uwaga o myleniu tożsamości z osobowością do mnie była?

Nie, do maji.

ogólnie się nie czuję, siebie nie znam, mam wrażenie jakbym od nowa zaczynała się budować.
i tutaj te moje wszystkie zagrzebane cechy zaczynają wychodzić, ale nie chcę, żeby mnie ogarnęły i się ciągle sama ze sobą biję.


jak można by określić takie zjawisko?

Ja bym to nazwał samopoznaniem. A dodatkowo, jeśli uświadamiasz sobie jakieś przykre sprawy, to poznajesz swoje mechanizmy obronne. I apropos tego ostatniego, gorąco polecam ten artykuł: http://motyl.wordpress.com/2009/02/03/m ... y-obronne/

[Kappa]

Wydaje mi się, że mające taki problem czwórki odnajdą swoje prawdziwe ja dopiero wtedy, kiedy przestaną wstydzić się własnych uczuć.