Nieśmiałość

[Stella]

Są ludzie którzy mnie od początku odrzucają - do takich osób raczej pierwsza nie podejdę.
Jeżeli jestem gdzieś, gdzie nikogo nie znam/muszę coś załatwić z jakąś nieznajomą osobą/jest jakiś inny powód dla którego chcę tę osobę poznać, to bez problemu podchodzę pierwsza.
Niektórzy uważają mnie za osobę nieśmiałą i rzeczywiście mogę sprawiać takie wrażenie. Czasami zdarza się, że przez kilka dni siedzę w kącie i z nikim nie gadam, ale to wynika z tego, że zwyczajnie nie chce mi się z kimkolwiek rozmawiać/jestem wściekła. Ale kiedy mi później przechodzi, podchodzę do pierwszej lepszej osoby i zaczynam nawijać sama nie wiem o czym

To samo, mam zupełnie to samo! Pozdrawiam Cię serdecznie, Was wszystkich! Nie mogę uwierzyć w to, że są na świecie ludzie, którzy czują podobnie, że jest ich tak wielu!
Zdarzają mi się dni, w których mam ochotę rozmawiać z ludźmi, poznawać ich, śmiać się i gadać o niczym. Bywam naprawdę... odważna! Potem nadchodzi jednak okres melancholii, który nazywam odpływem("Misery" S.Kinga, może ktoś czytał)- stoję ze spuszczoną głową w dużej grupie i nie jestem w stanie wydusić z siebie ani słowa, a jak już coś powiem, to wypaplam coś tak beznadziejnego, że potem się tych słów strasznie wstydzę! Czuję się GORSZA, żałosna, beznadziejna. Normalni ludzie nie potrafią tego zrozumieć. Tego, że czasem nie chce mi się gadać. Zastanawiam się nad tym jaka jestem naprawdę. Które z tych dwóch JA jest moim prawdziwym obliczem.
Poza tym nie lubię słowa "nieśmiałość";p

[lusecita19]

Ze mna jest bardzo róznie.. najczesciej jednak nie jestem skrepowana.. poznawanie nowych ludzi mnie nie oniesmiela, ale wrecz fascynuje.. Fakt..przy niektorych osobach delikatnie sie rumienie, ale to juz jest inna kwestia:) nie staram sie byc najgłosniejsza w towarzystwie, ale tez nie ukrywam sie i nie jestem szara myszka..

[Emka]

aha...gdzies już o tym pisałam- termin "nieśmiałość" kojarzy się ogółowi społeczeństwa z ciapciowatością, nieudolnością oraz okularami z grubymi szkłami. Dlatego go nie cierpię.
Introwertyzm to co innego- swój własny prywatny tęczowy świat, wrażliwość, samodzielność.
(jasne. )
A ja- ja jestem nieśmiała. Wiem, że to brzmi niezbyt komercyjnie.
Nie rozmawiam z ludźmi, których słabiej znam nie dlatego, że mi na tym nie zalezy- tylko dlatego, że boję się przed nimi zbłaźnić. Zdarza się, że nie zgłaszam się na lekcji nie dlatego, że uważam to za niepotrzeny wysiłek- po prostu martwie się, że ktoś nie zrozumie mojej myśli.
Moja niesmiałość jest na niskim stadium, często udaje mi się ja pokonać... Ale gdzieś tam jest i podgryza moją pewność siebie.
Jak zblazowana mysz, która żyje sobie w przytulnym kąciku i wychodzi tylko czasami, omijając zręcznie pułapki.

[Rilla]

aha...gdzies już o tym pisałam- termin "nieśmiałość" kojarzy się ogółowi społeczeństwa z ciapciowatością, nieudolnością oraz okularami z grubymi szkłami. Dlatego go nie cierpię.
Introwertyzm to co innego- swój własny prywatny tęczowy świat, wrażliwość, samodzielność.
(jasne. )

A z moich doświadczeń wynika, że ten ogół, ku rozpaczy zgłębionych w temacie, zazwyczaj myli introwertyzm z nieśmiałością i odwrotnie, albo wręcz uważa, że to jedno i to samo...

U mnie pełny serwis: neurotyczna nieśmiała introwertyczka (po prostu typ B). Czegoż więcej chcieć do szczęścia?...
Jak w ogóle można lubić bycie nie śmiałą?? A kto lubi bać się ludzi, bać się odezwać do nieznajomego czy słabo znanego niezależnie od sytuacji, bać się spojrzeń innych i bać się jakichkolwiek kontaktów z obcymi? Gdy byłam mała bałam się nawet podejść do koleżanek i zapytać je czy chciałyby się ze mną pobawić... Teraz boję się zgłaszać na lekcjach, mimo że jestem zupełnie pewna odpowiedzi i nigdy tego nie robię, bo nawet jeśli bardzo chcę pokazać co wiem, mój organizm mi na to nie pozwala. To nie jest miłe i nigdy takie nie było.

[sonja]

Introwertyzm to co innego- swój własny prywatny tęczowy świat, wrażliwość, samodzielność.

To mi się podoba. I pasuje do mnie.

Nie rozmawiam z ludźmi, których słabiej znam nie dlatego, że mi na tym nie zalezy- tylko dlatego, że boję się przed nimi zbłaźnić.

Też tak kiedyś miałam, ale stwierdziłam, że tak na dobrą sprawę bardziej się chyba zbłaźnię jak nic nie powiem

[vvob]

Wiem, o czym tu piszecie, sam to wszystko przeżywam. Cały czas o tym myślę, bycie czwórką jednak jest ciężkie. Staram się jednak przełamywać tą nieśmiałość, walczę z nią i jest lepiej. Nie boję się już czegoś powiedzieć, choć no nie tak do końca... w każdym razie jest lepiej. Przeczytałem kiedyś gdzieś takie zdanie, że jeśli do któregoś roku życia nie pozbędziesz sie takich dziwnych zahamowań i awersji to na starość będziesz chodził samotnie po ulicy, szczękał zębami, kołysał się i mówił do siebie. Jest w tym chyba trochę prawdy i to pokazuje, że trzeba walczyć o swoje. Wiem, że to trudne, ale wcale nie niemożliwe. Małymi kroczkami do przodu i będzie trochę lepiej. Najgorsze są przy tym te wahania nastroju Damy radę.

[wilczek]

Seiren opisując siebie opisała też mnie. Ze mną jest tak samo. Z tym tylko wyjątkiem, że jeżeli od mojego publicznego wystąpienia coś ważnego zależy (np. właśnie ocena czy zaliczenie) to się zmuszam i to robię. Ale co wtedy przeżywam to wiem tylko ja.

wiecie co to chyba już tak jest z tymi wystąpieniami zbiorowymi,ja mam też taka nieśmiałość przez którą często się źle czuje w grupie,ale z drugiej strony cały czas o tym myśleć to też porażka,ciekawe jakby się wszystkie czwórki spotkały w grupie?czy też byłoby tak nieśmiało

[Rilla]

Tak sobie rzuciłam wsteczny na pierwszą stronę i zobaczyłam post:

Czwórki a pewność siebie

;[

Jeśli temat o podobnej tematyce istnieje to chyba bez sensu tworzyć nowy. Niby brak pewności siebie nie oznacza do razu o nieśmiałości, ale to bardzo pokrewne aspekty, które można wrzucić do jednego wora. Może lepiej połączyć oba tematy? Będzie lepszy porządek na naszym podforum. Co o tym sądzicie i szanowne bractwo modów?

[impos animi]

Tak sobie rzuciłam wsteczny na pierwszą stronę i zobaczyłam post:

Czwórki a pewność siebie

;[

Jeśli temat o podobnej tematyce istnieje to chyba bez sensu tworzyć nowy. Niby brak pewności siebie nie oznacza do razu o nieśmiałości, ale to bardzo pokrewne aspekty, które można wrzucić do jednego wora. Może lepiej połączyć oba tematy? Będzie lepszy porządek na naszym podforum. Co o tym sądzicie i szanowne bractwo modów?

No właśnie, Rilla na prezydenta!

Tfu, na moda

[Pusteknik]

Jestem tak nieśmiała, że czasem to aż żałosne :/ Całkiem niedawno dostałam 2 z ćwiczeń na uczelni, bo nie chciałam zrobić 3-minutowego wystąpienia przed grupą <sciana>. :/

Też tak miałem albo jeszcze gorzej. Już dwa raz wywinąłem się z przedstawiania referatu na studiach. Za drugim razem to tak się zestresowałem wystąpieniem przed cała grupą, że aż zaczęła mnie boleć pikawa. Na szczęście zabrakło dla mnie czasu i nie musiałem występować. Niestety w tym półroczu już mam 3 referaty. Niema pojęcia jak z tego wybrnąć, ciągłe o tym myślę, nie daje mi to spokoju. Wiem jedno na pewno nie mam zamiaru występować przed cała grupą.

I jak tu żyć normalnie i snuć plany na przyszłość jak ma się takie problemy.
To jest dopiero żałosne.

[vvob]

Wiem, że to ciężkie, ale trzeba się przełamywać, niestety. To nie jest łatwe, ale też nie niewykonalne.

[Zoidie]

Niema pojęcia jak z tego wybrnąć, ciągłe o tym myślę, nie daje mi to spokoju. Wiem jedno na pewno nie mam zamiaru występować przed cała grupą.

Ale czego tu się bać? I tak pewnie nikt nie będzie na Ciebie patrzeć, a już tym bardziej słuchać tego co tam wygłosisz? A nawet jeśli, to przecież nikt Cię nie zastrzeli jeśli Ci się raz słowa pomylą... No chyba, że jednak...

[oti]

nieśmiałość, nieśmiałość, nieśmiałość.... ehh niecierpię tego uczucial, ale walczę z tym. bo to moja wada.

[Amelia]

Publiczne wystąpienia też nie dają mi spokoju na szczęscie przyzwyczaiłam się juz do swojej grupy, jest trochę łatwiej.

A co do nieśmiałości, to bardzo cicho mówię, nie lubię być w centrum uwagi przy zbyt dużej ilości ludzi, wolę byc niewidoczna i obserwowac
Dlatego wiele ludzi, widzi najpierw we mnie 5kę, dopiero gdy mnie poznają i zaufam im poznają moja 4kową stronę.
No cóz introwertycy tak mają

[vvob]

Nad cichym głosem można jeszcze pracować. Gorzej, jak ktoś swojego głosu nie lubi, wtedy mamy mały problem.