Pewność siebie

[Orest_Reinn]

Poczuwam się do tego obowiązku, bo brak aktywności tym bardziej zniechęca do pisania w konkretnym dziale.

[Epona]

Miłe słowa, na które nie zasłużyłam można jeszcze zaakceptować(polubić), ale jak mnie ktoś nie pochwali za moją pracę, serce i energię włożona w wykonanie to potrafię się bardzo zdenerwować i wszystko wygarnąć.

Pół biedy, gdy dwójka zwyczajnie coś wygarnia. Gorzej jak zaczyna się na pokaz smucić i narzekać na samą siebie jaka to ona jest do niczego. Współczuję ofiarom takiej wrednej manipulacji

ofiary doskonale sobie z tym radzą.
Albo ja radzę sobie z nimi?

[boogi]

Cytat:
Kiedyś było więcej takich niezasłużonych komplementów, dzisiaj już wiem na co mnie stać i się cenię (czytaj: zamieniam się w dumnego pawia i wcale mi to nie przeszkadza...po prostu pielęgnuję swój egoizm i próżność)

A ponoć drogą rozwoju dwójki jest pokora Razz (tzn. nie jestem tego pewien, nie pamiętam dokładnie, ale chyba właśnie pokora)

Dokładnie o tym samym mówicie! Pokora, to przede wszystkim uznanie prawdy o sobie; może w taki sposób jak napisała Epona: "dzisiaj już wiem na co mnie stać i się cenię", a może w inny, ale jednak nie milczenie po wszystkim co się zrobiło, bo w tym drugim przypadku możnaby się stać właśnie chorą dwójką (nie doceniona - umrze).