Enneagram

Nienawidze w sumie jakiejkolwiek pracy, bo wszedzie musze sie podporzadkowac i czuje sie jak niewolnik. Nie mam pojecia co mam robic w zyciu, bo kazda praca mnie wkurwia i meczy. Bylem u doradcy zawodowego, stwierdzil ze mam zadatki na szefa, ale szczerze mowiac nie ufam jej, bo ona raczej chyba w duzej mierze sama nie wiedziala co mi powiedziec. W jednej pracy placa za malo, w drugiej jest za duza odpowiedzialnosc, w 3ciej pracownicy mnie irytuja - a jak jest u was?

Jest sporo zawodów w których sam sobie możesz być szefem i skoro nie bardzo pasujesz do struktur gdzie musisz być pod czyjąś kontrolą czy zwierzchnictwem. Zależy też wszystko od twoich zainteresowań i uzdolnień, skoro byłeś u doradcy, to powinniście rozmawiać na ten temat.
Druga opcja, pomyśl o założeniu własnej działalności.

Mam wrażenie że własna działalność to jedyna opcja w takim wypadku, zwłaszcza odnoście stwierdzenia "każda praca mnie męczy" - baaardzo motywująco działa uzależnienie uzyskiwanych dochodów od wkładu pracy własnej. Ludzie potrafią naprawdę wiele, gdy widzą wymierne korzyści i gdy brak działania=brak kasy. (Najlepszym przykładem są tu kobiety w ciąży, cudownie widać zależność ile czasu spędzają na leżeniu brzuchem do góry na zwolnieniu od prywatnego ginekologa pracowniczki etatowe, a ile babki pracujące na własny rachunek).

Własna działalność też ma swoje (dość znaczące) minusy.
Swoja drogą liczę, że już od stycznia sam zmienię robotę bo powoli kończy mi się cierpliwość.

a jakie prace wykonujecie? Ja mialem rozne, mimo ze jestem mlody, bo skakalem pomiedzy jedna, a druga, zeby odnalezc ta odpowiednia, bo gdzies teoretycznie musi byc taka, ktora polubie. Zatrzymalem sie na przedstawicielu handlowym, ktory ma dla mnie najwiecej plusow, ale ciagle widze tez wiele minusow i czuje, ze sie marnuje i za malo zarabiam... a jak jest u was?

każda praca wiąże się z jakąś odpowiedzialnością, mniejszą - większą ale zawsze. więc przed tym się nie ucieknie. nawet jak zdecydujesz się na własną działalność. wtedy trzeba główkować jakie kroki podjąć, żeby wyjść na plus a nie zejść na minus, będziesz miał swoich pracowników, którzy także czasem mogą Ciebie zirytować w jakiejś sytuacji, dojdzie wtedy stres, że dlaczego tak a nie inaczej wyszło. więc nie jest to aż takie kolorowe... zacznijmy od tego jak wiele masz tego doświadczenia zawodowego i w jakim wieku jesteś. imho to logiczne, że jeśli ktoś ma rok doświadczenia rozbity na kilka różnych prac to zaraz nie będzie dostawał 5k zł na rękę. czasy mamy takie a nie inne i żeby zacząć zarabiać dobry pieniądz trzeba być dobrym w tym co się robi i najważniejsze - jeśli się robi to co lubi to człowiek się nie nudzi. zawsze możesz wyjechać z polski za granicę na szparagi, truskawki, tulipany etc.

z dedykacją dla autora tego tematu: [youtube]http://www.youtube.com/watch?v=9O-ZI0Kzttg[/youtube]

jeśli o mnie chodzi to pracuję w tym co studiowałem. krok po kroku staje się jeszcze lepszym niż byłem wcześniej. korona mi nie spadła w tym czasie i zbieram owoce z mojego dotychczasowego wysiłku.

trudno mi się odnaleźć w różnych organizacjach zwłaszcza kiedy wymagają ścisłej współpracy z innymi i podporządkowania.

ja z pracą mam ten problem, że zawsze wydaje mi się, że lepiej bym coś w firmie zorganizował niż szef. w mojej ostatniej pracy babka-menedżerka nie miała żadnych kwalifikacji na szefa, tylko jakiś zaoczny kurs. poza tym nie miała oleju w głowie, wychodziła wcześniej z pracy jak tylko mogła i generalnie miała wiele rzeczy w poważaniu. trudno mi się "pod" kimś takim pracuje, kiedy widzę niekompetencję.

największy problem z osobą, która ma władzę a nie powinna jej obiektywnie mieć. w mojej byłej firmie był problem z dostaniem długopisu, żeby wypełnić podstawowe papiery i raporty. zwyczajnie nie było podstawowych materiałów, a żeby wziąć np spinacz z biura, trzeba było czekać na dostęp do biura i pierdół, bo menedżerka mogła rozmawiać przez telefon. wytrzymałem rok.

inny problem jaki mam w pracy, to to, że gdy opanuje już wszystkie meandry mojego stanowiska albo nawet cudzego, to zaczynam się strasznie demotywować do pracy i zwyczajnie obijam się i albo mnie zwolnią albo sam prędzej odejdę. trudno mi wytrzymać w jednej posadzie

Mój brat ma chyba jak autor wątku, mianowicie nigdy nie zagrzał nigdzie długo miejsca. To już jest patologiczne zachowanie w jego wieku.
Teraz siedząc w Australii wpadł na pomysł żeby zatrudnić się w więziennictwie ale nie jako klawisz tylko w oddziałach jakby to nazwać prewencji ? Chodzi o takich funkcjonariuszy od tłumienia buntów. Uzasadnił to, że umiera z nudów i chce poczuć adrenalinę, ponoć dobrze płacą. Choć moim zdaniem to nie praca dla niego, bo tam trzeba słuchać rozkazów i szanować przełożonych, w końcu to mundurówka. I nie spoufalać się z więźniami. A on to jest ze stereotypowych 8w7 co zawsze mają na wszystko i wszystkich wyjebane. Jak był w wojsku to choć miał propozycję kursu na chorążego to wolał dymić i pobił kogoś krzesłem (chyba oficera).

Właśnie zawody mundurowe są dla mnie niewyobrażalne, nietylko dla mnie ale także dla Ósemek ogólnie. Ja mam problem z posłuszeństwem w pracy biurowej, co dopiero w policji albo armii. Ale z drugiej strony Ósemki może ciągnąć do więziennictwa lub wojska dla władzy i bawienia się bronią, może jakiś element adrenaliny właśnie także jest atrakcyjny.
Co do faktu, że brat Snufa często zmienia pracę to może właśnie wynikać to z faktu, że potrzeba ciągłej stymulacji i ustatkowanie jest nudne czy wręcz wtrącające w depresje. Ja np potrzebuje bodźców do produktywnego funkcjonowania i także aby mieć przyjemność z pracy.