Obraz siebie

[duplo]

Nie sarkazm. Tzn, może to anielskie wrażenie miałam, bo równocześnie Cię zobaczyłam i się odezwałaś :D Ciężko mi stwierdzić, jakbym Cię odebrała, gdybym tylko obserwowała z daleka. Za późno :P

[Spectrum]

A to nie jest tak, że za to jak nas inni odbierają odpowiada nasz instynkt, a za to jak my siebie odbieramy odpowiada sam intelekt? Takie jest moje założenie. Pracując nad sobą, możemy bardziej pokazywać siebie takimi jakimi myślimy, że jesteśmy. A co inni sobie pomyślą to kwestia subiektywna

Wyobraźcie sobie palacza marihuany, który ma "wyżarty" łeb (przy częstym paleniu, uposledza się instynkt). Ludzie mają go za idiotę, a on myśli w kategoriach normalnej osoby, tylko nie potrafi tego pokazać.
Inna sytuacja, u osób emocjonalnych, którzy działają pod ich wpływem zbyt impulsywnie, przez co tworzą sobie obraz siebie inny, niż by chcieli.

Wg. mnie trzeba pracować nad sobą i broń boże nie zadawać sobie pytań jak wypadamy dla innych. Bo jeśli nie mamy zaburzeń schizofrenicznych czy osobowości zdolnych do urojeń to i tak będzie budować to pewny lęk społeczny, który potrafi być destruktywny.

Co do wyglądu, to tutaj lepiej w ogóle nie myśleć bo nasze samosądy są bardzo skrzywione w tej kwestii, grunt, to siebie akceptować i nie nadawać mu żadnej wartości. Lepiej pozostawić to innym. Oni widzą lepiej. Pozdrawiam.

[Wiatr1000]

No ja jedynie jakie mam rozkminy na temat siebie to w czym ja niby jestem dobry, potrzebny i niby za co mnie ktoś ma szanować, akceptować itd. To bardziej chodzi mi o relacje z ludźmi i związki Tutaj jakaś cecha 9 się u mnie odzywa... To jest właśnie to, dla kogoś jest ważny a ja siebie za takiego nie uważam, wręcz przeciwnie, nie zasługuję na czyjąś aprobatę i względy, bo niby czemu miałbym..

Mój obraz siebie a innych jak mnie widzą jest różny. Ja mam krytyczny stosunek do siebie tego co robię i wątpię w swoją osobę, bo znam swoje wady, inni natomiast widzą okazję do poznania, zainteresowania (do czasu ). Mam czasami ochotę zniknąć po prostu z powierzchni ziemi

Oczywiście każdy gdy z kimś rozmawiam podchodzi do rozmów emocjonalnie i stara się odczytać moją emocjonalną stronę. Ja jedno oni drugie. Z góry zakładają, że jestem emocjonalnym człowiekiem i wyrażam emocjonalną swoją stroną co jest błędne. Nawet rodzice uważają, że emocjonalnie do czegoś podchodzę