"Scenariusze Dzieciństwa" dla Enneatypów

[Venus w Raku]

Kunanini, to świetnie, że ktoś się ze mną zgadza. Szkoda mi jednak tych Dwójek, które ciągle szukają kogoś, kto je przytuli, bo generalnie ani życie, ani ludzie nią są tacy tulący.

A co jak jeden rodzic jest aktywny a drugi reagujący jak np. u mnie było?

No właśnie, co? Ty przecież lepiej wiesz niż ja, ale wyobrażam sobie tylko, że ten reagujący rodzic dla ósemkowego dziecka nie stanowi żadnego wyzwania i dziecko takiego rodzica po prostu ignoruje, albo ewentualnie czuje się w obowiązku chronić go jako osobę słabszą. A z aktywnym rodzicem, to ósemka będzie prowadzić otwartą lub "podjazdową" walkę. To prawda, że ósemkowe dziecko nie ma jeszcze na tyle siły, żeby otwarcie przeciwstawiać się agresywnemu rodzicowi, ale i tak będzie próbowało to robić w jakiś sposób. Np. poprzez łamanie rodzicielskich zakazów i sabotaż postanowień rodzica. Po prostu nie będzie ulegało i będzie postępowało wbrew woli rodzica, a zgodnie z własna wolą.

To, co bardzo ujmuje mnie w ósemkach to prostota i szczerość, pewna jasność intencji, nawet jeśli działają wyrafinowanie.

Widzisz, Pablo, są osoby, które doceniają Ósemki. Palmerowa i inna literatura enneagramowa opisuje pewną średnią osobowość kliniczną, a nie przypadki z życia wzięte, z ich wszystkimi ludzkimi odcieniami, bo tak naprawdę to nikt nie jest czystym enneagramowym charakterem numer X, chociaż ogólne cechy wokół których budowana jest osobowość mogą się zgadzać.

Ostatnio czytałam "Character and Neurosis" Claudio Naranjo. On tam przypisał każdemu Ennea charakterowi dysfunkcję psychiczną:
1. Złość i Perfekcjonizm
2. Duma i Teatralna Osobowość
3. Próżność, Brak Autentyczności i Orientacja Rynkowa
4. Zawiść i Depresyjny Masochizm
5. Skąpstwo i Patologiczne Wyobcowanie
6. Tchórzostwo, Charakter Paranoiczny i Oskarżanie
7. Brak Umiaru, Oszukaństwo i "Narcystyczna Osobowość"
8. Sadystyczny Charakter i Pożądliwość
9. Psychicznie-Duchowa Bierność i Charakter Nadmierne Dopasowujący Się
W sumie w tym całym spisie zaburzeń psychicznych Enneatypów, to Jedynka jeszcze dość dobrze wychodzi, bo złość jest zrozumiała, a perfekcjonizm jest nawet pożądany. Tak jest, że nikt nie idzie do lekarza i nie skarży się na to, że jest zbyt sumienny i obowiązkowy.

[Kapar]

A co jak jeden rodzic jest aktywny a drugi reagujący jak np. u mnie było?

No właśnie, co? Ty przecież lepiej wiesz niż ja, ale wyobrażam sobie tylko, że ten reagujący rodzic dla ósemkowego dziecka nie stanowi żadnego wyzwania i dziecko takiego rodzica po prostu ignoruje, albo ewentualnie czuje się w obowiązku chronić go jako osobę słabszą. A z aktywnym rodzicem, to ósemka będzie prowadzić otwartą lub "podjazdową" walkę. To prawda, że ósemkowe dziecko nie ma jeszcze na tyle siły, żeby otwarcie przeciwstawiać się agresywnemu rodzicowi, ale i tak będzie próbowało to robić w jakiś sposób. Np. poprzez łamanie rodzicielskich zakazów i sabotaż postanowień rodzica. Po prostu nie będzie ulegało i będzie postępowało wbrew woli rodzica, a zgodnie z własna wolą.

Chyba wiele zależy od tego jaka jest płeć rodzica aktywnego bądź reagującego. Ze strony psychologicznej ambiwalencja córek względem matki oznaczać może problemy z własną tożsamością, dla synów są to problemy z kontrolowaniem emocji. Teoretycznie ósemki cechują się ambiwalencją wobec matki. Wg moich obserwacji z życia wziętych i własnego przykładu ojciec jest stroną "słabszą" wśród rodziców ósemek, co może skutkować u Wojowników problemem z autorytetami. Możliwe, że masz Venus rację i mała ósemka ignorowałaby rodzica reagującego. Myślę, ze taki rodzic może być ignorowany przez dziecko, jeśli to także występuje między samymi rodzicami. Tzn wtedy dziecko przyjmowałoby stronę rodzica aktywnego i naśladowało tego rodzica, żeby zabiegać w ten sposób o życzliwość i akceptacje, jeśli relacja byłaby ambiwalentna. Inaczej skąd dziecko odnosiłoby się tak do rodzice reagującego, gdy ten byłby kochający, przyjacielski, wrażliwy i tak dalej. Tak gdybam, bo możliwości jest wiele... a ilość możliwych konfiguracji rodzicielskich jest chyba bliska liczbie nieskończonej, znaczy trudna do sprecyzowania.

To, co bardzo ujmuje mnie w ósemkach to prostota i szczerość, pewna jasność intencji, nawet jeśli działają wyrafinowanie.

Palmerowa i inna literatura enneagramowa opisuje pewną średnią osobowość kliniczną, a nie przypadki z życia wzięte, z ich wszystkimi ludzkimi odcieniami, bo tak naprawdę to nikt nie jest czystym enneagramowym charakterem numer X, chociaż ogólne cechy wokół których budowana jest osobowość mogą się zgadzać.

Właśnie o tym piszę Riso & Hudson w "Understanding of Enneagram", gdzie oni precyzują cechy typów kojarząc je ze schematem poziomów zdrowia. Tłumaczą także, dlaczego niektóre cechy się powtarzają między typami choć są u tych typów na różnych poziomach zdrowia.

Ostatnio czytałam "Character and Neurosis" Claudio Naranjo. On tam przypisał każdemu Ennea charakterowi dysfunkcję psychiczną:
...
8. Sadystyczny Charakter i Pożądliwość
...
W sumie w tym całym spisie zaburzeń psychicznych Enneatypów, to Jedynka jeszcze dość dobrze wychodzi, bo złość jest zrozumiała, a perfekcjonizm jest nawet pożądany. Tak jest, że nikt nie idzie do lekarza i nie skarży się na to, że jest zbyt sumienny i obowiązkowy.

Ja te dysfunkcje zamieniam na coś bardzo pożytecznego i jeszcze nikt się nie narzekał, wręcz przeciwnie! Mogę powiedzieć, że te dysfunkcje wychodzą mi na dobre i je lubię

By the way. Jest różnica między dysfunkcjami a zaburzeniami psychicznymi. Zaburzeniem jest depresja, schizofrenia, fobia czy autyzm... te dysfunkcje, które wymieniłaś nie są chyba zaburzeniami

[Venus w Raku]

Wg moich obserwacji z życia wziętych i własnego przykładu ojciec jest stroną "słabszą" wśród rodziców ósemek, co może skutkować u Wojowników problemem z autorytetami.

To się potwierdza też u mnie w rodzinie, bo matka autorytatywna, a ojciec był "słaby" i wycofany, i brat jest Ósemką. Jak był dzieciakiem to nie, ale jak był już starszy to z matką ciągle wojował, a ojca traktował pobłażliwie i otaczał go opieką.
Ja jestem 1, a brat 8, a więc wynika z tego, że w tej samej rodzinie dzieci będą rozwijać różne charaktery w oparciu może o wrodzoną psychikę i odporność układu nerwowego, bo w sumie nie traktowali nas różnie. Piszę o tym układzie nerwowym, bo 2 tygodnie po urodzeniu wylądowałam w szpitalu i tam mi robili nieprzyjemne badania, i matka opowiada, że potem zrobiłam się strasznie nerwowa i we śnie dostawałam jakichś niekontrolowanych drgawek. Może więc na osobowość nie tylko ma wpływ wychowanie, ale jeszcze inne nieprzewidziane czynniki środowiskowe, jak np. pobyt w szpitalu przez pierwszy miesiąc życia.

Ja te dysfunkcje zamieniam na coś bardzo pożytecznego i jeszcze nikt się nie narzekał, wręcz przeciwnie! Mogę powiedzieć, że te dysfunkcje wychodzą mi na dobre i je lubię

By the way. Jest różnica między dysfunkcjami a zaburzeniami psychicznymi. Zaburzeniem jest depresja, schizofrenia, fobia czy autyzm... te dysfunkcje, które wymieniłaś nie są chyba zaburzeniami

No więc, Naranjo ponadawał takie dobitne tytuły różnym typom Enneagramu, ale w sumie opisuje stany neurotyczne, które mogą zdarzyć się każdemu z powodu jakiejś niekorzystnej sytuacji życiowej, a nie w pełni rozwinięte zaburzenia psychiczne, nad którymi dana osoba nie ma już żadnej kontroli.
Zamieściłam tą listę tylko jako ciekawostkę, bo np. chora 1 może się ciągle złościć i szorować wszystko do perfekcji, żeby sobie ulżyć, ale również może stać się bierna lub popaść w depresję. Największa szansa jest taka, że po okresach bierności i depresji będzie się zrywać, złościć na siebie i na otoczenie, i zacznie wielkie szorowanie.

[lasuch]

Bardzo ciekawy temat, ja z kolei jako 8 muszę wam zaprzeczyć, ojciec nie musi być słaby i wycofany, żeby wychować 8. U mnie było właśnie na odwrót: ojciec aktywny, matka reagująca.

I właśnie zastanawia mnie bardzo, czy to zawsze w dzieciństwie musiał być obrany jeden rodzic i czy nie ma tutaj większej kombinacji, że trzeba by było połączyć ich oba zachowania.

Do tego znaczenie rodzeństwa lub jego braku w tym wieku. Mój najstarszy brat jest 2w1, a rok od niego młodsza siostra już 8, ja jestem 4 lata od niej młodszy i też jestem 8. Wydaje mi się, że moja siostra ma duży wpływ na rozwój mojego typu.

No i zgodzę się tu z Kaparem, że jest to tylko dobre jako ta podstawa do rozwoju, bo później jak wiadomo takie dziecko idzie do szkoły, na podwórko i wpływ rodziców znacznie maleje.

Ten temat miesza w głowie i jaką sobie teraz znaleźć kobietę, żeby wychować dzieci na porządne

[___]

Jak mi się zdaję pasuje idealnie, ah... u mnie wyszło tak że jest: rasowa jedynka/dwójka,(równie kionkretna...) piątka, i szóstka...

[Zielony smok]

A propos wpływu dzieciństwa. Tabelka wzięta z artykułu Krzysztofa Krupki:Nasza potrójna inteligencja, czyli wstęp do medycznego enneagramu.



http://www.taraka.pl/index.php?id=enneagram_medyczny

Cykl zapowiada się ciekawie.....

[inv]

zakładam, że to, o czym on napisze, nie będzie mniej radykalną wersją zawartości "Księgi dzieci" od Osho

[Desiderat]

Czytając ten temat i analizując swoje dzieciństwo istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że jestem szóśtką. Moja mama była reagująca, mój ojciec zaś aktywny(czego miło nie wspominam). W pierwszych latach życia praktycznie mieszkałem u babci, mieszkała niedalek i też była reagująca. Uciekałem tam przed Ojcem którego się panicznie bałem i nie lubiłem za to jaki był, niechęć w zasadzie pozostała do dzisiaj, ale na szczęście nie mam już z nim kontaktu.

[komandosek]

Aktywne Dziecko i Aktywny Rodzic
Ta sytuacja wydaje się, że prowadzi do ukształtowania się osobowości typu 8.

Dziecko i rodzic regularnie doświadczają otwartych konfliktów. Oboje mają różne plany, które są przeciwne, co daje podstawę do walki o dominację i istnienie wybychowej argumentacji. Aktywny Rodzic jest niecierpliwy i nie toleruje buntowniczego charakteru dziecka, a więc próbuje narzucić mu swoją wolę w sposób autorytarny. Z drugiej strony, Aktywne Dziecko staje się agresywne, kłótliwe i upiera się, aby postawić na swoim. Relacje między nimi stają się czymś w rodzaju ciągłej walki, co powoduje, że dziecko będzie później postrzegać świat jako pole bitwy.

Taka sytuacja w dzieciństwie zachęca dziecko, aby miało wyostrzoną spostrzegawczość na wychwytywanie słabości innych ludzi i pragnienie narzucania swojej własnej woli w sposób agresywny. Dziecko uczy się być asertywne, silne oraz neguje swoje lęki i poczucie zastraszenia. To są cechy, które musi posiadać, aby przeciwstawić się dominującemu rodzicowi i nadal zachować swoją wrodzoną Aktywną orientację.

Albo nie jestem standardowym, literalnym przypadkiem 8, który by sie mieścił opisywanym schemacie - albo owy schemat nie jest oparty na wiarygodnych badaniach, więc pewnie jest błędny. Stawiam na drugą opcje

[Helios]

albo nie jesteś osiem

[bssistema]

Neutralne Dziecko i Aktywny Rodzic
Ta sytuacja wydaje się, że prowadzi do ukształtowania się osobowości typu 9.

Neutralne Dziecko często jest przytłoczone i zastraszone przez kontrolującego i władczego Aktywnego Rodzica. Nie posiadając umiejętności do przebicia się, woli się ono wycofać i pozostać na uboczu, minimalizując swoje własne potrzeby i unikając rodzica w jak największym stopniu (jak najczęściej). W tych kilku przypadkach, kiedy dziecko wychodzi naprzeciw rodzicowi, to w rezultacie ma poczucie, że jest odrzucone i napastowane bez żadnego wyraźnego powodu, co powoduje, że ponownie się wycofuje. Samotność jednak jest również odczuwana jako odrzucenie i w niedługim czasie dzieciak staje się ambiwalentny zarówno do przebywania w samotności jak również bycia z innymi.

Przez większość czasu będzie starał się iść na kompromis. Ten typ będzie szukał towarzystwa, ale nie będzie angażował się (inwestował siebie) w nie, woląc pozostać w tle i płynąć wraz z prądem, częściowo odsunięty od tego, co faktycznie dzieje się w danej sytuacji. Kiedy jest sam, będzie unikał introspekcji (zagłębiana się w sobie), bo to przypomina mu uczucia depresji i odrzucenia z przeszłości, ale zamiast tego, raczej, będzie znieczulał się jedzeniem, telewizją lub innymi nieistotnymi czynnościami, aby uniknąć emocjonalnego bólu.

mniej więcej prawda

[Cotta]

Wg tych opisów powinnam być 9 (neutralne dziecko+aktywny rodzic). Z 9 mam dużo cech, ale więcej z 5. Jednak w dzieciństwie dużo czasu spędzałam z Dziadkami, a oni są reagujący, więc może dlatego wyszło 5.

[Pierzasta]

Myślę, że ja miałam raczej układ Reagujące Dziecko i Reagujący Rodzic, ale i tak zostałam 5.
Według mnie opis skutków takiego układu jest trochę przesadzony, bo zarówno dziecko jeszcze chce odkrywać świat poza rodzicami, jak i rodzic chce, żeby to robiło. Już nie mówiąc o wymaganiach rzeczywistości, gdzie dziecko nie moze być przez cały czas w towarzystwie rodzica, przynajmniej w pewnym wieku. Układ z piątki z nadgorliwym rodzicem też nie pasuje. Tak naprawdę nauczyłam się doceniać samotność i radzić sobie sama, bo musiałam, a nie dlatego, że od czegoś albo kogoś uciekałam. Być może, gdyby tak nie było, byłabym teraz siódemką albo ósemką.

[julita7]

9 pasuje bardzo.

[IstariDreamer]

Mogę z całą pewnością odrzucić w moim przypadku wszystkie opcje z 'aktywnym dzieckiem' lub 'neutralnym rodzicem'.
Zostaje 1, 5, 6 i 9.
Taak.